National School Walkout 2018: Dlaczego strajk uczniów był ważny dla zmian

Dziś rano wstałam, założyłam pomarańczową koszulkę i ruszyłam do szkoły. Kilka minut na lekcjach hiszpańskiego, ja – wraz z ponad 100 innymi uczniami z Hellgate High School w Missoula, Montana — weszła na nasz dziedziniec i usiadła, by oddać hołd ofiarom strzelaniny w Parkland.

Już wcześniej organizowaliśmy się wokół przemocy z użyciem broni. 21 lutego zorganizowaliśmy wiec, na którym uczniowie, trzymając się znaków i śpiewając, pomaszerowali do ratusza. Ten rajd był głośny i pełen energii, ale ten był inny. Rozglądając się, zobaczyłem tak wiele przyjaznych twarzy, tłum usiany pomarańczowymi plamami (kolor używany do reprezentowania wezwania do reformy broni). Nasz dyrektor i wicedyrektor przyglądali się temu, podobnie jak niektórzy rodzice, którzy przyszli nas wspierać. Siedzieliśmy w milczeniu przez 17 minut — cały czas miałam łzy w oczach. Siedzieliśmy przed naszą szkołą w najbardziej bezbronnej pozycji, nawet bardziej bezbronnej niż ci uczniowie z Parkland tego tragicznego dnia. Mimo smutku nadal czułem się wzmocniony. Przysięgaliśmy walczyć o zmianę, chciałbym tylko, żebyśmy nie musieli.

Kiedy po raz pierwszy usłyszałem o odejściu studentów w celu ochrony przemocy z użyciem broni, byłem podekscytowany, że mogę wziąć w nim udział i stanąć w obronie tego, w co wierzę. Przebywanie tak daleko od Florydy w żaden sposób nie zmniejszyło obaw, jakie my i moi rówieśnicy odczuwamy o bezpieczeństwo własne w szkole i innych uczniów, takich jak my. Te strzelaniny mogą się zdarzyć wszędzie i każdemu.

Ochrona ludzi w tym kraju nie wydaje się być kwestią partyzancką, a w większości krajów rozwiniętych tak nie jest. Dlaczego więc tak trudno wymyślić rozwiązanie problemu kontroli broni, skoro liczba strzelanin w szkołach i liczba zgonów związanych z posiadaniem broni rośnie? Odpowiedź kryje się w Konstytucji, napisanej ponad 230 lat temu przez Ojców Założycieli, która chroni „prawo do noszenia broni” obywatela USA. Ale czasy się zmieniły, a postęp technologiczny pozwolił, aby niebezpieczna broń szturmowa klasy wojskowej trafiła w ręce niewłaściwych ludzie.

Chcę zobaczyć zmiany w sposobie dystrybucji i regulacji tej broni, aby zapobiec przemocy i terrorowi, jaki ze sobą niosą. Powszechnym błędnym przekonaniem jest to, że zwolennicy bardziej rygorystycznych przepisów dotyczących broni chcą ją odebrać lub zakazać. Nie chcę nikomu odbierać broni. Jako dumny Montanan znam wielu ludzi, którzy mają strzelby do polowania, w sporcie lub, w wielu przypadkach, w celu utrzymania rodziny. Problem, który mam nie dotyczy polowań i właścicieli broni, ale broni, która ma zabijać ludzi. AR-15 nie jest bronią, do której dostęp powinien mieć każdy zwykły obywatel. To nie jest bezpieczne ani konieczne. Incydenty, które nadal mają miejsce, takie jak strzelanina 14 lutego 2018 r. w Marjory Stoneman Douglas High School, Sandy Hak elementarny w 2012 r., a wiele innych to jasne i druzgocące przykłady tego, dlaczego konieczne są w tym przypadku bardziej rygorystyczne przepisy dotyczące broni kraj.

Chociaż zawsze interesowałem się polityką i aktywizmem, moja pasja w pełni rozkwitła jesienią 2017 roku, kiedy służyłem jako strona Senatu Stanów Zjednoczonych. Podczas mojego stażu miałem okazję pracować i spotykać się z najpotężniejszymi politykami i ustawodawcami na świecie. Kiedy senator Cortez Masto (D-Nevada) i senator Chris Murphy (D-Connecticut) wygłosili przemówienia dotyczące strzelając w Las Vegas w zeszłym roku i strzelając w Sandy Hook w 2012 r., zrobiłem wszystko, co w mojej mocy, aby się przed tym nie dopuścić płacz. Nie tylko odczuli ból, jaki odczuwali ich wyborcy, ale także zaproponowali pomysły, które zmniejszą ryzyko strzelanin w innych stanach w przyszłości. Wprawia mnie w zakłopotanie, że niektórzy senatorowie mogą wstać i wygłaszać przemówienia, oferując swoje „myśli i modlitwy” za rodziny dotknięte przemocą z użyciem broni, ale nie podejmują żadnych działań, aby zapobiec występowaniu tych tragedii; ponownie. Za każdym razem, gdy słyszę o kolejnej strzelaninie masowej lub strzelaninie szkolnej, łamie mi to serce, bo tak można im zapobiec. Wciąż mam nadzieję, że silny aktywizm studencki, który wyrósł z Parkland Shooting, zmusi Kongres do podjęcia działań w sprawie kontroli broni.

Aktywizm polityczny młodych ludzi jest tak ważny, ponieważ jesteśmy kolejnym pokoleniem decydentów politycznych. Jesteśmy przyszłymi senatorami i prezydentami. Aktywizując się teraz w środowisku politycznym, młodzi ludzie przygotowują grunt pod rozwój i zmiany kraju w nadchodzących latach. Jestem zaangażowany, ponieważ mam wpływ na to, co dzieje się w tym kraju, moim kraju, teraz iw przyszłości.

Widzimy, że sposób, w jaki Kongres radzi sobie z kontrolą broni, nie działa i nie prowokuje zmiany, która musi nastąpić. Zachęcam wszystkich studentów do zaangażowania się w swoje społeczności, ponieważ przyszłość Ameryki przechodzi w nasze ręce. „Wystarczy”. Choć to stwierdzenie jest jasne, jest prawdziwe. Rozmowa o kontroli broni nie powinna się toczyć, ponieważ Kongres powinien już coś z tym zrobić i dopóki… tak robią, będę nadal walczyć o życie, które zostało stracone z powodu przemocy z użyciem broni, i o życie, które możemy uratować, promując reszta.

Dylan Yonce (17) jest juniorem w Hellgate High School w Missoula, Montana. Możesz śledzić ją na Instagramie tutaj.