Millicent Simmonds: Głosy Roku 2020

Millicent Simmonds, 17 lat, nigdy nie widziała swojego języka, amerykańskiego języka migowego, na ekranie. „Dorastałam, myśląc, że to normalne” – powiedziała Siedemnaście. Matka Millicent, Emily, zdecydowała, że ​​nauczy się ASL zaraz po tym, jak Millicent straciła słuch, kiedy była jeszcze dzieckiem, ale nie zawsze tak jest. „Dziewięćdziesiąt procent głuchych dzieci rodzi się ze słyszących rodziców” – powiedziała Millicent. „Ci rodzice bardzo rzadko uczą się używać amerykańskiego języka migowego ze swoim głuchym dzieckiem”. Wyjaśniła że dla osoby niesłyszącej niemożność porozumiewania się z rodziną może być skrajnie denerwujący. Tak więc Millicent chce, aby więcej rodzin z głuchymi dziećmi przyswoiło sobie język. Dlatego film taki jak Proszę o ciszę jest tak ważne. Przedstawia rodzinę z głuchym dzieckiem, Regan, komunikującą się przez ASL. Millicent wcieliła się w rolę Regana w

Proszę o ciszę i ma nadzieję, że w przyszłości więcej ról przedstawiających niepełnosprawność będzie odgrywanych przez niepełnosprawnych aktorów.

Millicent stał się aktywnym głosem w walce o reprezentację osób niepełnosprawnych, przemawianie na licznych panelach w temacie. W świetle koronawirusa ostatnio pomagała również w projektowaniu częściowo przezroczysta maska aby ci, którzy polegają na czytaniu z ruchu warg, byli w stanie komunikować się z innymi, jednocześnie przestrzegając nakazów maskowania. Duża część pracy Millicent w dzisiejszych czasach, niezależnie od tego, czy dotyczy aktorstwa, czy rzecznictwa, koncentruje się na zwróceniu większej uwagi i zrozumienia społeczności Głuchych. „Jesteśmy społecznością, która jest dumna z naszej kultury i naszego języka” – powiedziała i chce, aby świat to zobaczył.

---

Jaką pracę wykonałeś dla reprezentacji osób niepełnosprawnych?

Nawiązałem współpracę z kilkoma firmami, które opracowały produkt lub pomysł na rzecz społeczności Głuchych i Słabosłyszących lub ogólnie społeczności osób niepełnosprawnych. Ostatnio współpracowałem z firmą, Rafi Nova, który starał się rozwiązać problem, który tworzyły maski dla osób, które w dużej mierze polegają na czytaniu z ruchu warg, aby się komunikować. Skontaktowali się ze mną, pytając, czy byłbym skłonny zaprojektować i promować wyraźną maskę dla społeczności Głuchych i Słabosłyszących i wybrać dwie organizacje, do których trafiłoby 100% dochodów. Skończyło się na zebraniu ponad 20 000 $, które trafiły do ​​tych organizacji!

Czy trudno było ci się włamać do branży?

Szczerze mówiąc, wpadłem w tę branżę. Nigdy nie miałam aspiracji, by zostać aktorką. Nigdy nie widziałem na ekranie głuchych ludzi. Nigdy nie widziałem swojego języka na ekranie. Dorastałem po prostu myśląc, że to normalne. Pierwszy film, w którym grałem, oparty był na pięknej historii Briana Selznicka pt Osłupiały ze zdumienia. Bardzo ważne było dla niego znalezienie głuchej dziewczyny, która zagrałaby głuchą postać w filmie. Nauczyłem się, że zbyt mało ludzi uważa, że ​​ważne jest obsadzenie niepełnosprawnych aktorów w rolach osób niepełnosprawnych. Mam nadzieję, że z czasem pomogę to zmienić.

Jak to było zagrać? Proszę o ciszę?

Na początku było to bardzo przytłaczające i onieśmielające. Przeczytałem scenariusz i oczywiście od razu go pokochałem, ale byłem naprawdę zdenerwowany, jak ludzie zareagują na moją postać. Bardzo rzadko można zobaczyć w filmie postać z niepełnosprawnością, której nie powinno się żałować. Nie byłam pewna, jak ludzie na to zareagują.

Co chciałbyś, żeby ludzie wiedzieli o społeczności Głuchych?

Chciałbym, żeby ludzie wiedzieli, że nie współczujemy sobie. Nie ma jednego sposobu na bycie głuchym. Niektórzy ludzie noszą aparaty słuchowe, niektórzy mają implanty ślimakowe, a niektórzy ich nie używają. Chodzi o to, co działa dla tej osoby. Jesteśmy społecznością dumną z naszej kultury i języka.

Jaki jest Twój główny cel, jeśli chodzi o Twój aktywizm?

Dziewięćdziesiąt procent niesłyszących dzieci rodzi się ze słyszących rodziców. Tacy rodzice bardzo rzadko uczą się używać amerykańskiego języka migowego ze swoim głuchym dzieckiem. Widziałem i doświadczyłem na własnej skórze frustracji związanej z brakiem możliwości komunikowania się z rodziną i poczuciem izolacji. Myślę, że każde niesłyszące dziecko powinno mieć dostęp do języka, który przychodzi mu najbardziej naturalnie. Myślę, że rodzice boją się i są źle poinformowani, jeśli chodzi o to, co jest najlepsze dla ich niesłyszącego dziecka. Idealnie chciałbym zobaczyć każdego członka rodziny zdolnego do komunikowania się z głuchym członkiem rodziny.

Odpowiedzi zostały zredagowane i skrócone dla jasności.