Nie mogę za całe życie obudzić się rano na czas

Więc mam ten dylemat. Za nic nie mogę obudzić się rano na czas. Byłem w ten sposób odkąd pamiętam i to uczyniło mnie jednym z tych „spóźnionych” ludzi. Właściwie spóźniam się tylko na poranne spotkania, w przeciwnym razie jestem BARDZO punktualna.

Ciągle obwiniam o to "nowego J" (AKA nowy świetny chłopak), ponieważ w nocy jest cały pod napięciem i podtrzymuje mnie swoim bełkotem i grą na gitarze (och, czy wspomniałem, że kupił mi gitara na moje urodziny, którą postanowiłem kupić dla mnie tylko po to, aby mieć instrument, na którym może grać w moim Dom).

W każdym razie, zdałem sobie sprawę (i, jak często przypominał mi mój szef), że nie mogę go winić, skoro jestem w ten sposób NA ZAWSZE!

Dziwne jest jednak to, że kiedy jestem na wakacjach lub kiedy przebywam w czyimś domu, budzę się dobrze. Wyskakuję z łóżka gotowy do podjęcia dnia.

Doszedłem więc do wniosku, że przyczyną tego OGROMNEGO problemu jest ŚWIATŁO SŁONECZNE, a raczej jego brak. Śpię w sypialni z oknem wychodzącym na szyb wentylacyjny (bardzo normalne w mieszkaniu w Nowym Jorku), więc nie dostaję absolutnie żadnego światła w moim pokoju. Kiedy budzę się rano, równie dobrze może być 3 nad ranem.

A kiedy dorastałem, miałem ten sam problem, ponieważ mój pokój znajdował się w piwnicy. Również mój pokój po studiach w moim mieszkaniu we wschodniej wiosce, w którym mieszkałem przez 5 lat, był również widokiem na szyb wentylacyjny. Nic dziwnego!

W końcu jestem gotowy na znalezienie rozwiązania. Może lampa słoneczna? Jakieś sugestie?

I nawet nie myśl o tym, by wspomnieć o budziku, który wyskakuje z komody i biega dookoła, wydając wrzaskliwe dźwięki, dopóki go nie znajdziesz...

buźiaki
Senna Jess