Afscheid nemen van studievrienden

Dus terwijl ik probeer mijn hele eerste jaar in dozen en tassen te stoppen, vraag ik me af: "WAAR IS HET JAAR GO ?!" Het voelt als gisteren dat ik hier kwam wonen en een aantal geweldige (en een aantal niet-zo-geweldige) mensen ontmoette. Nu moet ik afscheid nemen van deze nieuwe wereld waar ik net aan gewend was geraakt, alleen om terug naar huis te gaan in wat eens comfortabel was, en te proberen me aan te passen aan het leven dat ik thuis had achtergelaten.

In deze laatste week van de finale heb ik talloze knuffels gegeven en een vloed van tranen tegengehouden. Het is raar om te bedenken dat ongeveer 8 maanden geleden deze knuffels werden gegeven aan, en deze tranen waren te wijten aan, een heel andere groep mensen. In zekere zin verlaat ik mijn beste vrienden, alleen om terug te keren naar mijn beste vrienden. Een langverwachte zomer met een heleboel nieuwe avonturen staat me nu te wachten. Maar het is moeilijk voor te stellen dat de zomer wordt doorgebracht met mensen die ik in maanden niet heb gezien, in plaats van met de mensen met wie ik bijna een jaar heb samengewoond!

Afscheid nemen is nooit gemakkelijk, zeker niet voor mij. Dus afscheid nemen van mijn huidige huisgenoten was bijna hartverscheurend - niet alleen omdat ik ze zo erg zal missen, maar omdat niemand van ons volgend jaar samenwoont. Het besef dat ik mijn kamer niet ga delen met deze drie geweldige meiden ooit opnieuw sloeg me niet totdat we nog een laatste groepsknuffel hadden. Ik bedoel, weet dat ik zal zien maar ik zal nooit meer wakker worden met een van hun irritante wekkers of besluiten dat we woensdagnacht om 2 uur niet kunnen slapen en een vrolijkheid marathon (dit was een wekelijks ritueel). Deze meiden hebben mij op mijn best gezien en ze hebben mij op mijn slechtst gezien; en ze hebben altijd er voor mij geweest.

Mijn vriendenkring was een van de moeilijkste. Ik heb enkele van mijn meest memorabele universiteitservaringen met deze personen gedeeld. We hebben onze ups en onze downs gehad, maar uiteindelijk zijn het mijn beste vrienden. Een van hen in het bijzonder, Nikki, was veruit de moeilijkste afscheid.

Nikki is er door dik en dun voor me geweest, ze was mijn allereerste vriendin bij QU. Hoewel we erg tegengesteld zijn, hebben we zoveel gemeen. We brachten vele nachten door met fluisteren, roddelen en giechelen over eten en wat films. En natuurlijk is zij degene die meer dan 6 uur bij mij vandaan moet wonen! Boston en de Jersey Shore liggen behoorlijk ver van elkaar - laat me je dat vertellen!

Je zou denken dat we zouden hebben gehuild bij het afscheid, maar verrassend genoeg deden we dat niet! Misschien is het omdat we weten dat we elkaar snel zullen zien - we zullen een manier vinden.

Als het schooljaar ten einde loopt; zo ook een hoofdstuk in mijn leven. Op een paar uitstekende cijfers en een heerlijke zomer!

Vergeet niet te dromen!

Diane