Katie Donnar Huidkanker Verhaal

"Ik probeerde voor het eerst te zonnen in de zesde klas. Ik was een cheerleader en voelde me het bleke meisje in het team. Iedereen in de ploeg was aan het zonnen, en ik was ook niet de beste, dus het leek alsof ik echt opviel. We hadden dezelfde outfits en make-up, dus we dachten dat onze huidskleuren ook bij elkaar moesten passen. Bovendien gaf het zonnen voor een wedstrijd me vertrouwen, omdat het me hielp om op te gaan in mijn team. Tegen de tijd dat ik naar de middelbare school ging, was ik om de dag aan het zonnen. Mijn familie heeft zelfs een zonnebank voor me gekocht! We hoopten dat het geld zou besparen - de maandelijkse betalingen waren $ 75, en ik had $ 100 per maand uitgegeven om in de salon bruin te worden. Die zomer merkte ik een vreemde moedervlek op mijn been op. Ik had een verhaal gelezen in Seventeen over het controleren van moedervlekken, en sommige beschrijvingen van de abnormale kwamen overeen met de mijne. Ik vroeg mijn moeder om een ​​afspraak met een dermatoloog te maken, maar we konden pas negen maanden naar binnen, omdat er maar één dermatoloog in onze provincie was.

Ik was niet zo bezorgd, maar mijn huisarts merkte de mol op tijdens een routinecontrole - en kreeg de volgende dag een afspraak voor mij! Dat maakte me bang. Een week later liet ik de moedervlek verwijderen en ik dacht dat alles goed zou komen.

Maar een paar dagen later vertelde mijn vader me dat we moesten praten. Hij zei: "De dokter heeft zojuist uw testresultaten gekregen. U heeft een kwaadaardig melanoom", de dodelijkste vorm van huidkanker. Huidkanker? Ik dacht dat alleen oude mensen dat begrepen. "Pap, ik ben 17. Ik krijg geen huidkanker,' zei ik. Ik zat daar in stilte. Ten slotte vroeg ik: "Kan ik hieraan overlijden?" Hij probeerde me gerust te stellen dat ze het vroeg hadden gepakt en dat het goed zou komen, maar ik kon zien dat hij ook bang was.

Twee weken later gingen we naar een melanoomspecialist die een centimeter vlees verwijderde, een halve centimeter diep, rond de plek waar mijn moedervlek had gezeten. Er is nog steeds een inkeping van het stuk huid dat eruit is gehaald. En de kanker kan nog steeds terugkomen, wat me elke dag achtervolgt. Ik moet elke vier maanden huidcontroles krijgen bij een dermatoloog en mijn lymfeklieren controleren op zwelling omdat de kanker daar opnieuw kan opduiken en zich kan verspreiden.

Nu bruin ik nooit (alleen spraytan) - hoewel sommige van mijn vrienden dat nog steeds doen. Ze snappen het niet. Zoveel meisjes denken dat kanker een risico in de verre toekomst is, maar je doet nu eigenlijk je lichaam pijn. Ik ben gewoon blij dat ik de kans heb om iemand die zonnebanken gebruikt te vertellen om een ​​betere beslissing te nemen."

—Katie Donnar, 19 jaar oud

"Toen ik opgroeide, dacht ik er nooit aan om zonnebrandcrème te dragen - mijn huid werd altijd snel bruin, dus ik dacht dat het geen probleem was. Vorig jaar, toen ik 13 was, gingen we op vakantie naar Hawaï, dus kocht ik een zonnebankpakket om me voor te bereiden op de reis. (Noot van de redactie: in Illinois is het illegaal om een ​​zonnebank onder de 14 jaar te gebruiken, maar niemand vroeg om Laura's I.D.) Een paar maanden later merkte ik dat er zich een teken op mijn borst had gevormd - ik heb daar nooit een moedervlek gehad voordat. Het bleek een melanoom te zijn en de artsen vonden een moedervlek die ook kanker was geworden. Ik moest twee operaties ondergaan en voor elke operatie waren ongeveer 20 hechtingen nodig. Gelukkig konden ze alle kankercellen eruit krijgen, maar nu moet ik mijn huid en mijn lymfeklieren elke maand controleren, omdat de kanker terug zou kunnen komen. Ik weet dat ik voorzichtig moet zijn in de zon - en de rest van mijn leven veel betere voorzorgsmaatregelen moet nemen."

—Laura, 14,