JK Rowling bewees dat Sneep een goede kerel was in het vierde boek en we hebben het totaal gemist

GA NAAR PAGINA 679.

Nee, ik citeer niet verkeerd Severus Sneep's beroemde brutale onderwijsvaardigheden, ik vertel je het exacte moment dat J.K. Rowling vertelde ons stiekem dat Sneep echt voor de goeden werkte.

In Harry Potter en de Vuurbeker, Harry bevindt zich alleen in een kamer met de zogenaamd dode, Dooddoener-gedraaid-Hogwarts-professor, Barto Krenck Jr. (die destijds vermomd was als Mad-Eye Moody). In de scène was Krenck letterlijk twee seconden verwijderd van het vermoorden van Harry toen Perkamentus, Sneep en Anderling de kamer binnenstormden om de dag te redden, zoals gewoonlijk.

In de tekst (pagina 679, zoals ik al zei), J.K. noemt Moody's vertrouwde Foe-Glass, een magisch kijkglas dat de gezichten van je vijanden alleen laat zien als ze dichtbij genoeg zijn om je kwaad te doen. In de schijnbaar nietszeggende zin zegt J.K. sluipt een episch stukje informatie binnen dat we totaal hebben gemist

de eerste twaalf keer lezen we de boeken. Ze zei:

"Moody werd achterover op de kantoorvloer gegooid. Harry, nog steeds starend naar de plaats waar Mood's gezicht was geweest, zag Albus Perkamentus, Professor Sneep en Professor Anderling naar hem terugkijken vanuit het Foe-Glass."

ZIEN!? Nee? Oké, laat me het uitleggen: Harry zag Sneep in het vijandige glas omdat hij... echt was een vijand van Barto Krenck Jr., wat betekent dat hij al die tijd helemaal aan de goede kant was. Als hij een echte Dooddoener was, zou hij het Foe-Glass niet hebben laten zien.

J.K., je blijft ons verbazen!

Volgen @Zeventien op Instagram!