Voor het eerst weg van huis

De hoeveelheid vrijheid die ik heb is belachelijk! Ik ben zo gewend om mijn moeder te vragen of ik mag gaan winkelen met deze vrienden, of ga met die vrienden naar dat geweldige feest. Hier, dat hoef ik niet te doen. Ik kan gewoon opstaan ​​en gaan. Toegegeven, ik check nog regelmatig even bij mijn huisgenoten of alles in orde is (gebruik de buddy-systeem op de universiteit! Het werkte op de kleuterschool, het werkt nu ook!). Deze vrijheid is groot, maar moet ook met de nodige voorzichtigheid worden gebruikt. Alleen omdat je het nieuwe vermogen hebt om iets te doen, wil nog niet zeggen dat je het altijd moet doen. Vergeet niet dat je nog tijd moet maken om te studeren! Ook al hou ik van mijn nieuwe vrijheid, ik mis mijn familie nog steeds heel erg. Videochat wordt dit semester een van mijn beste vrienden, dat weet ik zeker. Ik leer zelfs mijn 92-jarige grootvader om het te doen!

PS: ik heb mijn beste vriend, Paulo's, "geleend", trui, zodat ik het mee kan nemen naar de universiteit. Het is zijn kenmerkende grijze varsity-streeptrui. Hij draagt ​​het overal, en al onze vrienden weten dat het van hem is, en ik mag dit stuk van hem meenemen! Het zal zijn alsof hij er nog steeds bij me is, elke keer als ik hem aandoe! De eenvoudigste manier om de "I miss you"-blues te verslaan.