Feiten over seksueel geweld op school

Met de steeds groter wordende lijst van hogescholen in onderzoek naar hoe zij omgaan met klachten over seksueel geweld en geweld, hoe scholen deze klachten onderzoeken, is een steeds populairder onderwerp. Maar naarmate de publieke belangstelling groeit, verspreidt zich ook verkeerde informatie - dus hier een korte samenvatting van vijf dingen die u over dit probleem moet weten.

#1: WAAROM COLLEGES ONDERZOEK NAAR SEKSUELE INTIMIDATIE, AANVAL EN VERKRACHTING VAN KLACHTEN IN PLAATS VAN DAT DE POLITIE DAT DAT DOET

Terwijl het rechtssysteem seksuele intimidatie en seksueel geweld behandelt als: crimineel zaken, die dingen vormen een bedreiging voor de civiel ook recht op onderwijs. Volgens de Onderwijsamendementen van 1972, en specifiek: Titel IX, is het illegaal voor scholen die federale financiering ontvangen om te discrimineren op basis van geslacht. En als het ministerie van Onderwijs

verklaart, "discriminatie op basis van geslacht kan seksuele intimidatie of seksueel geweld omvatten." Hogescholen zijn dus verplicht om deze klachten aan te pakken - en ze zijn niet de enigen. Volgens titel VII van de Civil Rights Act van 1964 zijn K-12-scholen ook verplicht om te reageren op meldingen van seksuele intimidatie en seksueel geweld.

Natuurlijk zijn deze dingen een veel groter probleem op universiteitscampussen dan op lagere scholen (wat waarschijnlijk de reden is waarom we meer horen over interne procedures op universiteiten). En recente schattingen zijn behoorlijk schrijnend:

#2: HOE COLLEGES DEZE KLACHTEN VERWERKEN?

Ten eerste moet de school iedereen die een klacht over seksuele intimidatie of geweld meldt, informeren dat ze het recht hebben om naar de politie te stappen. (Als slachtoffers dat niet willen, hoeft dat ook niet, maar als ze dat wel doen, gaan politie- en campusonderzoeken gelijktijdig door.) de titel IX-coördinator van de school organiseert het bewijsmateriaal en houdt zowel de beschuldigde als de aanklager op de hoogte van de tijdlijn en details met betrekking tot de procedures. Van daaruit is er variatie, die de overheid staat toe zeggende "afhankelijk van de grootte, missie, studentenpopulatie, locatie, administratieve structuur en ervaring", zou een school in staat moeten zijn om "het beleid zelf te maken".

Maar er is veel variatie. Bijvoorbeeld: Meestal benadrukt een school het belang van een hoorzitting, maar soms werkt de Titel IX-coördinator gewoon een "acceptatie van verantwoordelijkheidsovereenkomst" met de dader. Als er een hoorzitting is, verschillen scholen in hoe ze het panel ervoor maken en hoeveel mensen erop zitten. Hoewel het panel bestaat uit medewerkers die zijn opgeleid in seksueel geweld, worden ze soms gekozen door de Titel IX-coördinator, soms door de studentenraad. Vaak bestaat het paneel uit:slechts drie mensen, maar nogmaals, dat wordt aan de school overgelaten. Soms staan ​​scholen kruisverhoor toe, andere niet. Soms staan ​​ze beroep toe; soms doen ze dat niet.

De bewijsnorm is echter: steevast laag: Voor elke hoorzitting hoeft het panel alleen te geloven dat de beschuldigde iets meer kans heeft om schuldig te zijn dan niet. (In een strafzaak moeten verdachten schuldig worden bevonden "buiten redelijke twijfel".) Schuldig bevonden studenten worden geconfronteerd met een reeks disciplinaire maatregelen - schorsing, verwijdering, enz. - maar geen gevangenisstraf.

#3: WAAROM ER NU ZO VEEL AANDACHT VOOR DIT PROBLEEM IS

Om dit volledig te begrijpen, moet je beginnen met de Clery Act, een wet uit 1990 die scholen verplicht informatie te verzamelen en te rapporteren over misdaden die op de campus zijn gepleegd. Het werd uitgebreid door president Obama's hernieuwde goedkeuring van de Violence Against Women Act (VAWA) en opname van eenWet op de uitbanning van seksueel geweld op de campus (Campus SaVE) op 7 maart 2013. De nieuwe versie van VAWA, via Campus SaVE, vereist onder meer dat hogescholen jaarverslagen publiceren over de klachten over seksuele intimidatie en aanranding van hun school.

Deze nieuwe transparantie heeft geleid tot nog meer onderzoeken, zoals die van senator Claire McCaskill (Dem.; MO)recent onderzoek, waaruit bleek dat van de 263 ondervraagde hogescholen 10% geen federaal gemandateerd Titel IX-coördinator op de campus had. Daar komt nog bij dat belangengroepen zoals Ken je IX, in combinatie met internet, helpen een schijnwerper in de schaduw te laten schijnen. En dan is er nog de manier waarop het Witte Huis reageert op de toestroom van informatie.

#4: HOE DE OVERHEID REAGEERT?

In januari heeft de regering-Obama de Witte Huis-taskforce opgericht om studenten te beschermen tegen seksueel geweld, die in april werd gepubliceerd een rapport uitgebracht over de huidige stand van zaken. Daarin kondigden ze de lancering aan vanNietAlleen.gov, die campusgegevens openbaar maakt en tot doel heeft "studenten te helpen door vaak gecompliceerde juridische definities en concepten te waden en ze te wijzen op mensen die kunnen hen vertrouwelijk advies geven - en degenen die dat niet kunnen." En de Task Force publiceerde ook een lijst met hogescholen die worden onderzocht voor schendingen van Titel IX. (Oorspronkelijk 55 scholen, nu is het zover 71 scholen.)

Ondertussen probeert de overheid ook uit te zoeken hoeprecies de door VAWA aangegeven wijzigingen door te voeren. "We krijgen nu aanvullende wetten die kunnen ondersteunen wat Titel IX doet op het gebied van seksueel misbruik op de campus", zegt Lisa Maatz, de vice-president van overheidsrelaties voor de Amerikaanse Vereniging van Universitaire Vrouwen, heeft me verteld. "Maar het volgende deel is bijna moeilijker omdat de uitvoerende macht moet uitzoeken hoe het moet worden uitgevoerd." Met dat in gedachten gingen ze open hun voorstellen voor het publiek, maar sloot de oproep voor commentaar vorige week. Maatz zegt te hopen "in november" tot een besluit te komen.

#5: DE MEEST SALIENTE NEER- EN BOVENSTENEN VAN ALLES

De nadelen van titel IX van toepassing op seksueel geweld en geweld: Op een fundamenteel niveau denken veel mensen dat deze dingen gewoon een criminele zaak moeten zijn, geen civiele. Of zelfs als ze het als een civiele kwestie zien, maken ze zich zorgen dat scholen in een onmogelijke positie worden gebracht. Wat betreft de details, enkele van de meest voorkomende zorgen die mensen noemen: schuldig bevonden studenten worden gestraft, maar worden niet strafrechtelijk vervolgd; studenten die schuldig worden bevonden, kunnen worden verwijderd en later inschrijven op een andere school (leren ze? Brengt dat andere mensen in gevaar?); studenten die seksueel geweld hebben gepleegd, worden helemaal niet gestraft. Scholen kunnen hun onderzoek verknoeien, hetzij per ongeluk, omdat ze niet zo goed zijn opgeleid als rechercheurs, of opzettelijk, als ze dingen onder het tapijt willen vegen. En zo'n verkeerde behandeling van de kant van de school kan resulteren in een traumatische ervaring voor slachtoffers, zoals in Hobart, waar, in een grove schending van de privacy, de school de naam van het slachtoffer in een brief aan de gemeenschap.

De voordelen van titel IX van toepassing op seksueel geweld en geweld: Voorstanders zeggen dat het niet alleen een fundamenteel burgerrecht in stand houdt, waardoor iedereen zich veilig voelt op school, het biedt slachtoffers een manier om een ​​incident sneller en misschien minder intimiderend aan te pakken dan naar de politie te stappen. In een veel snellere procedure dan in strafrechtbanken, scholen wordt geadviseerd om niet langer dan 60 dagen te nemen om deze te verwerken klachten, en als ze dingen moeten uitstellen voor een politieonderzoek, mogen ze niet langer pauzeren dan een extra 10 dagen. Als een slachtoffer echt geschrokken is van het zien van een aanvaller op de campus, kan het schoolsysteem die angst op een snellere manier wegnemen. Om nog maar te zwijgen van het feit dat slechts drie op elke 40 gerapporteerde verkrachtingen leiden ertoe dat de beschuldigde een enkele dag in de gevangenis doorbrengt. Het intern afhandelen van de zaak kan een student een extra stimulans geven om zich te melden.

MEER:

Overlevenden van verkrachting van universiteiten helpen bij het opzetten van een nieuw systeem voor het melden van aanvallen dat slachtoffers beschermt

Het gewicht dragen, een project van een student om het bewustzijn over seksueel geweld op de campus te vergroten, ging vandaag landelijk!

Documentaire over Campus Rape Epidemic krijgt staande ovatie op Sundance Film Festival