2Sep
Seventeen kiest producten waarvan we denken dat je ze het meest zult waarderen. We kunnen commissie verdienen via de links op deze pagina.
De afgelopen twee weken waren zwaar, niet alleen academisch (sinds het tussenseizoen is), maar emotioneel voor mij.
Een bepaalde gebeurtenis bracht bij mij een reeks emotionele realisaties teweeg. Op 22 september, mijn middelbare school klasgenoot, Tyler Clementi, pleegde zelfmoord door van de George Washington Bridge te springen, nadat hij ontdekte dat zijn kamergenoot in het geheim zijn seksuele activiteiten met een andere man in hun slaapzaal had uitgezonden.
De Nieuws verhaal heeft verontwaardiging veroorzaakt in het hele land, en het haalde zelfs de voorpagina van de New York Times. Ik voel me ongelooflijk misselijk, boos en verdrietig op zoveel niveaus - Tyler en ik zaten naast elkaar in de muziektheorieklas tijdens ons laatste jaar. Hij was zo vriendelijk en aardig, en hij was een... fantastisch musicus. Ik kan niet geloven dat hij weg is. Naast andere emoties, versterkte zijn dood veel van mijn huidige gevoelens over het leven en hoe kostbaar het is, evenals hoe belangrijk het is om uit te reiken naar degenen van wie je houdt.
Op een of ander moment wenst elke persoon een tijdmachine. Ik wou dat ik de kennis van de mooie wetenschapslessen bij Rice kon gebruiken om er een te bouwen. Met een tijdmachine kon ik genieten van zowel de euforie van de tweede helft van mijn laatste jaar (en mijn zomer) als de opwinding van nieuwheid die ik hier ervaar. Ik had Tyler kunnen stoppen voordat hij sprong, of op zijn minst geprobeerd hebben om de Ridgewood-gemeenschap te verzamelen om te doen iets. Helaas zijn tijdmachines voorlopig onmogelijk.
Dit is mijn advies aan iedereen die dit leest en nog op de middelbare school zit - ga door, haat de momenten van tienerangst en druk, of de momenten waarop je gewoon wilt ontsnappen en naar de universiteit wilt gaan. En als je op de universiteit zit, zullen er momenten zijn dat je je gewoon in een bal wilt oprollen en verdwijnen. Zorg ervoor dat je even pauzeert en diep ademhaalt wanneer je de momenten opmerkt die je de rest van je leven wilt koesteren. Hoe oubollig het ook mag klinken, neem die momenten en houd ze dicht bij je hart. Neem dan de mensen van wie je houdt en houd ze dichterbij. Het leven is in het moment, hier, nu.
Veronica
PS - Check out Zeventien blog van redacteur Ann Shoket over deze tragedie en hoe we zelfmoord kunnen helpen voorkomen hier.
