11 dingen die niemand je vertelt over tienermoeder zijn

Moeder worden als je zelf nog jong bent, is een ongelooflijk moeilijke keuze. Voor meisjes die zwanger worden op de middelbare school en de jaren daarna, is het niet altijd gemakkelijk om te zeggen wat de komende paar jaar zullen zijn maanden en jaren eruit zullen zien, daarom hebben we een tiental meisjes gevraagd om echt te zijn over hun ervaringen als tiener moeders. Ze spraken over veranderende studieplannen, carrièrepaden, financiën, relaties, vriendschappen en meer. Ze legden ook uit wat ze wilden dat ze hadden geweten voordat ze zwanger werden, en de worstelingen en uitdagingen waarmee ze werden geconfronteerd.

1. "Ik werd slechts een paar weken voor mijn afstuderen zwanger, toen ik 18 was. Ik wou dat ik had geweten dat naar de universiteit gaan bijna onmogelijk zou zijn. Het is niet zozeer een financiële kwestie als wel een oppaskwestie. Ik wil niet dat mijn zoon naar de kinderopvang gaat als hij nog zo klein is.

En zonder kinderopvang, of iemand die op hem let, kan ik niet naar school. Ik werk niet, dus ik kan bij hem thuis blijven, en ik denk dat dat de vader van mijn zoon financieel zwaar onder druk zet om de enige leverancier van ons huis te zijn." - Casey, 19

2. "Ik was 18 en net van de middelbare school. Een ding dat ik wou dat ik had geweten, was hoe groot de emotionele tol zou zijn om gescheiden te zijn van mijn vriend. Het voelde alsof ik een alleenstaande moeder was en ik kreeg een vreselijke babyblues, waardoor ik de vader van mijn baby verliet." - Kyndal, 19 

3. "Ik was 19 toen mijn dochter werd geboren. Het enige dat ik wou dat ik had geweten over tienermoeder zijn, is hoeveel mijn leven zou veranderen. Moeder zijn verandert sowieso je leven - jong zijn is gewoon een beetje meer stressvol omdat je zelf niet veel van het leven hebt meegemaakt. Het is allemaal een leerervaring. Ik hou ervan. Ik vind het niet erg dat ik niet de hele tijd uit kan gaan en feesten zoals mijn vrienden van mijn leeftijd dat doen. Maar ik mis het om gewoon op te staan ​​en te gaan waar ik moest. Ik kan dat niet meer. Ik heb een mens om voor te zorgen, behalve voor mezelf. Je geeft echt je behoeften op - niet helemaal, maar ze staan ​​niet meer op de eerste plaats!" - Brooke, 20

4. "Ik ben 18 en ben dit jaar bevallen. Het moeilijkste is om me zorgen te maken over hoe ik mijn kind financieel ga ondersteunen. Ik heb nu veel, maar ik heb nog veel meer spullen nodig voor de baby." - Skyla, 18

5. "Ik werd zwanger toen ik 16 was en kreeg mijn baby toen ik 17 was. Ik wou dat ik had geweten hoe waanzinnig moeilijk het zou zijn. Vergeet de krijsende baby en de poep die over hun rug loopt terwijl je het speeksel uit je vers gekrulde haar probeert te spoelen. Het is de hoeveelheid stress, het gebrek aan steun en de stereotypen die gepaard gaan met tienermoeder zijn en proberen te bewijzen dat mensen ongelijk hebben. Niemand wilde de moeder met een baby op hun slaapfeestje." — Jennifer, 23 jaar

6. "Ik kwam er voor het eerst achter dat ik zwanger was vlak nadat ik 18 werd. Mocht ik willenIk wist hoeveel ik zou moeten opgeven voor het welzijn van mijn dochter. Pas toen ik moest kiezen tussen iets voor haar of iets voor mij, realiseerde ik me dat zij de belangrijkste persoon in mijn leven was. Mijn behoeften en wensen waren niet langer relevant. Het enige dat ertoe deed, was dat kleine meisje alles geven wat ze ooit nodig zou kunnen hebben en meer." - Ariana, 21

7. "Ik was 19 toen ik mijn zoon kreeg. Ik was niet voorbereid op alle dingen die zouden veranderen. Mijn doelen, ambities, zelfs mijn sociale leven - alles gleed weg van mijn norm. Ik wou dat ik had geweten dat ik zoveel relaties zou verliezen door mijn kind. Te veel mensen die niet van plan waren te blijven, ontmoetten mijn zoon, en sommigen van hen herinnert hij zich toevallig. Als ik naar hem luister en me vertel hoeveel hij mensen mist die ervoor kozen om zijn leven te verlaten, is overweldigend hartverscheurend." - Stephanie, 23

8. "Ik was 20 toen ik zwanger raakte. Ik wou dat ik wist hoe moeilijk het zou zijn om met alles te jongleren. Het is moeilijk om een ​​betrouwbare oppas te vinden zodat ik kan werken." - Holly, 24 

9. "Ik was 15 bij mijn eerste zwangerschap en 16 bij mijn tweede. Het moeilijkste aan het zijn van een jonge moeder was de misvatting en stigmatisering van de samenleving. Volwassenen zijn wreed en het gebrek aan steun van de samenleving maakt je neerslachtig en zorgt ervoor dat je je schaamt om een ​​ouder te zijn. Ik had ook het gevoel dat mijn kinderen werden beoordeeld op de enige reden dat ze mij als hun ouder hadden. Ik wou dat ik me niet had geschaamd of beschaamd." - Lisette, 29

10. "Ik was 16 toen ik zwanger werd en 17 toen mijn dochter Ari werd geboren. Ik heb de middelbare school afgemaakt door colleges te volgen aan de Universiteit van Minnesota. Begeleiders hebben mij geholpen bij het maken van die keuze. Ik ben door mijn ouders opgevoed met de verwachting dat ik na de middelbare school naar de universiteit zou gaan, dus ik ging ongeveer een uur rijden van huis naar de universiteit en ik nam mijn baby mee naar de universiteit. Het combineren van schoolklassen, het opvoeden van een peuter en het hebben van een sociaal leven was het moeilijkste deel van het tienermoederschap. Ik wou dat ik de impact die mijn dagelijkse beslissingen op mijn kind hadden beter had begrepen - keuzes zoals verhuizen veel appartementen, haar bij babysitters achterlatend, te veel tijd bij haar weg doorbrengen, en zelfs de 'normale' fouten die tieners maken. Als je een kind hebt, maak je fouten voor twee, niet alleen voor jezelf en die fouten zullen je kinderen voor altijd beïnvloeden. Maar die strijd vormde ook wie ik nu ben, en koesterde mijn verlangen om de wereld een betere plek te maken voor alle mensen die worstelen in het leven." - Leah, 43

11. "Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was aan het einde van mijn tweede jaar van de middelbare school, ontspoorde mijn leven. Ik dronk en rook wiet en ik kon me niets schelen voor school. Mijn GPA was een 0,05 en ik heb het transcript om het te bewijzen. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, had ik een diepgaande en plotselinge paradigmaverschuiving. Ik realiseerde me dat mijn acties niet alleen mij beïnvloedden, maar ook dat van het ongeboren kind dat ik ervoor koos te houden. Ik raapte mezelf bij elkaar, ging naar de les en haalde credits in. Uiteindelijk ben ik op tijd afgestudeerd met de rest van mijn klas met een 4.0. Ik ging verder met het behalen van een B.A. en een masterdiploma." - Christina, 36