Internationale mars voor klimaatrechtvaardigheid

Wauw, wat een dag! Ik bevredigde mijn innerlijke hippie. Ik was een van de bijna 100.000 mensen op de grootste mars ooit voor klimaatrechtvaardigheid. Ik heb nog nooit deelgenomen aan een mars. Ik heb gelopen voor kankeronderzoek met Light the Night. Ik heb zelfs meegedaan als onderdeel van Girls on the Run, een programma voor het opbouwen van eigenwaarde voor jonge meisjes. Ik heb gelezen over beroemde marsen in de geschiedenisles. Maar ik heb nog nooit echt mijn sneakers aangetrokken, een bord gepakt en gemarcheerd.

Waar was ik in godsnaam voor aan het marcheren? Klimaatrechtvaardigheid? Ik dacht dat we het hier over de opwarming van de aarde hadden.... Nou, het lijkt allemaal nogal oneerlijk, toch? Veel oude mensen hebben gedurende vele jaren veel beslissingen genomen die ons in een behoorlijk grote ecologische puinhoop hebben gebracht. Dat is niet eerlijk. Ook gebruiken grote ontwikkelde landen zoals de VS de meeste hulpbronnen en veroorzaken ze de meeste koolstof uitstoot, maar het zijn de kleine jongens zoals onze oude vrienden in Tuvalu die het meest lijden onder de gevolgen. Ook niet eerlijk. En hoe zit het met de ijsberen en walrussen wiens huizen onder hun voeten smelten - eh, vinnen? Wat hebben walrussen in vredesnaam? Hoe dan ook, niet eerlijk.

Dus marcheerden we. En marcheerde. En danste een beetje. En marcheerde nog wat. De hele groep van ons droeg onze borden en marcheerde

2 uur door de straten. Er waren verschillende groepen die verschillende slogans riepen. "Planeet eerst. Mensen eerst.' 'We verdienen echt een deal.' 'Ik zeg klimaat. U zegt gerechtigheid. Klimaat. Gerechtigheid." En zo verder. Maar iedereen marcheerde om dezelfde redenen; een eerlijke oplossing voor de puinhoop waarin we ons bevinden, rekening houdend met onze toekomst, rekening houdend met alle levende wezens.

Na de mars luisterde ik naar Desmond Tutu, de winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede, die sprak. Hij sprak over alle beroemde marsen waar ik over las in de geschiedenisles en toen sprak hij over de mars die ik zojuist heb voltooid. Ik realiseerde me dat, hé, misschien op een dag mijn mars in iemands geschiedenisboek zal eindigen. Dat is behoorlijk krachtig.

Dus ga naar buiten en doe iets! Als je een doel of 10 hebt waar je echt om geeft, trek dan je sneakers aan, grijp je vrienden en onderneem actie. Klaar om te gaan? Start een Do Something Club in uw school of gemeenschap. U kunt het hele jaar door actie ondernemen met de steun van DoSomething.org en duizenden tieners in het hele land. Op bezoek komen www.dosomething.org/clubs om erachter te komen hoe.

-Melanie, de gastschrijver voor deze blog, werkt voor dosomething.org.