Hoe u een langeafstandsrelatie kunt laten werken

Na ongeveer twee en een halve week ben ik weer terug in Rice na mijn korte onderbreking in het noordoosten. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe RAAR het was om na zo'n lange tijd naar huis te gaan!

Thuis had ik de gelegenheid om een ​​paar van mijn oude middelbare schoolvrienden te zien, met mijn familie om te gaan, mijn vriendin Katie te ontmoeten op NYU en zelfs de Zeventien redacteuren bij Hearst Corporation in New York City, waar ik vier van de andere eerstejaars vijftien meisjes ontmoette: Sarita, Aliyyah en Esther! Het was echt spannend om iedereen persoonlijk te ontmoeten, aangezien al onze correspondentie via de telefoon en internet verliep.

Ik zag hoe anders mijn leven thuis is in vergelijking met mijn leven op school; het is een stuk rustiger in huis. Ik woon in Long Hall in Will Rice, dat bekend staat als een van de meest sociale feestzalen op de campus - die traditie heeft het eigenlijk al sinds de jaren vijftig. In New Jersey woon ik in een buitenwijk, niet in een stad. Ik heb de neiging om te vergeten dat ik in het hart van Houston bij Rice ben genesteld omdat de campus zo groen is!

Er was een nacht thuis waar ik in een auto zat drie uur lang te kletsen met mijn high schoolvrienden Jen (bij William and Mary), Chelsea (bij Cornell) en Tim (hij is een laatstejaars op mijn high school). Ik voelde dit ongelooflijke gevoel van déjà vu, want dat zouden we ALTIJD doen toen we op de middelbare school zaten. Toch waren we daar, pratend over onze afzonderlijke levens. Het maakte me opgewonden om te weten dat mijn vrienden allemaal blij waren met hun colleges (of, in het geval van Tim, met het feit dat ze een grote senior op de middelbare school waren). Maar het maakte me ook verdrietig om te weten dat we verder gingen met ons leven met nieuwe vrienden en aparte doelen.

Toen ik die avond thuiskwam, voelde ik veel vreemde emoties. Ik had het gevoel dat ik nooit was weggeweest, terwijl ik dat in werkelijkheid wel had gedaan, en ik moest mijn oude herinneringen in overeenstemming brengen met al deze nieuwe herinneringen aan een geweldige plek zo ver van huis.

Mijn vriendin Anna vertelt me ​​dat ik soms te dramatisch word - het is dus waar! Soms krijg je meer van je vrienden dan je zelf begrijpt. Dus ik heb besloten om te proberen niet al mijn gevoelens te overdenken en gewoon met de stroom mee te gaan. Het is beter om blij te zijn met al deze opwindende veranderingen, dan je nostalgisch en raar te voelen bij de gedachte dat mijn leven van richting verandert. In werkelijkheid is het allemaal ten goede.

Wat dat betreft, moet ik melden dat mijn relatiestatus is veranderd. Ja, dat klopt, ik ben niet langer vrijgezel, wat zeker even wennen zal zijn. Mijn vriend op de middelbare school, Jimmy, en ik hebben besloten om onze relatie naar het langeafstandsniveau te brengen. Toen ik hem tijdens mijn pauze zag, besliste het eigenlijk voor mij, en na veel gepraat liet ik deze video op zijn Facebook-muur achter, waarop hij antwoordde: "Natuurlijk zal ik je vriendje zijn... opnieuw ;)

Voordat ik in de zomer naar Houston vertrok, wilde ik geen langeafstandsrelatie proberen, omdat ik mezelf de kans wilde geven om meer mensen te ontmoeten en me aan te passen bij Rice. We namen in tranen afscheid, maar ik was er vrij zeker van dat hij en ik vrienden konden blijven en dat mijn gevoelens langzaam zouden wegsmelten. Verder was ik er ook vrij zeker van dat ik het veld zou willen proberen. Drie maanden later voel ik nog steeds hetzelfde voor hem. Ondanks de vele mogelijkheden om contact te maken met andere jongens, besloot ik geen van hen te nemen - ik dacht dat dat iets moest betekenen.

De waarheid is dat Jimmy en ik een geweldige relatie hadden, en ik weet dat niets hier dat op dit moment kan vervangen - onze herinneringen samen zijn ongeëvenaard. Ik denk niet dat ik ooit klaar ben geweest om dat weg te gooien in welke zin dan ook. Dus ondanks het feit dat langeafstandsrelaties niet de beste situatie zijn, voelde ik me eindelijk bereid om er een te proberen met Jimmy. Trouwens, nu we ons allebei hebben aangepast aan de universiteit, kan deze relatie ons het unieke geven kans om te werken aan een nieuwe dynamiek in onze communicatie en genegenheid en om onszelf te ontwikkelen als mensen. Het zal veel moeite kosten, maar ik ga niet liegen, ik ben opgewonden en hopelijk komt dit allemaal goed!