High Times: Teen Pot Stories

Het is overal hetzelfde tafereel op feestjes, of wanneer een groep vrienden op een willekeurige zaterdag rondhangt nacht in iemands kelder: als iemand een biertje kraakt of een sigaret opsteekt, behandel je het waarschijnlijk alsof het niet groot is overeenkomst. Als je niet wilt drinken, kun je altijd zeggen dat je aan het rijden bent of dat je niet door je ouders gepakt kunt worden voor bierademhaling. En misschien vind je het niet leuk om sigaretten te roken, maar als je het niet doet, voel je je niet kreupel - niemand denkt echt twee keer na als je er geen wilt. Maar als iemand een joint of een bowl kapot maakt, kun je jezelf verscheuren: aan de ene kant lijkt pot ongevaarlijk genoeg - je hebt nog nooit van iemand gehoord stervende van een overdosis wiet, en het zou allemaal natuurlijk moeten zijn, toch? Bovendien lijkt het iets anders om te doen dat een saai weekend veel interessanter zou maken. Aan de andere kant heb je misschien dat knagende gevoel: zou je gearresteerd kunnen worden als iemand erachter komt? Kan je pot doorspekt zijn met iets dat je zou kunnen doden? Zal het je een gevoel van controle geven of je ziek maken? Zal je paranoïde worden en in paniek raken? Maar zelfs die enge scenario's lijken bijna...spannend - ze geven je het gevoel dat je er dapper uitziet als je iets nieuws probeert, alsof je meer ervaren en cooler bent.

Het ding is, pot doet uw lichaam op schadelijke manieren beïnvloeden. Het put je geheugen uit en zorgt ervoor dat je langzamer beweegt (gevaarlijk als je aan het rijden bent of in een auto zit met iemand die high is). Het kan ervoor zorgen dat u aankomt en acne krijgt. En de enge realiteit is dat wiet sterker is dan ooit en vaak verband houdt met psychose, wat betekent dat het je kan laten hallucineren en bij sommige mensen symptomen van schizofrenie kan veroorzaken. Toch roken meer meisjes wiet: het aantal middelbare scholieren dat marihuana gebruikt, steeg van 2008 tot 2009 met 29 procent na jaren van laten vallen. En wanneer de druk om wiet te roken hoog lijkt en de risico's om het te doen laag lijken, kan het gemakkelijk zijn om jezelf ervan te overtuigen dat je het aankan. Maar zo eenvoudig is het niet. Lees verder voor verhalen van echte meisjes die gedachte hun gebruik was geen buistelevisie - totdat ze ernstig verbrand raakten.

"In het eerste jaar van de middelbare school begon ik om te gaan met deze senior Dave*. Hij was een leuke voetballer en ik vond het cool dat een senior naar me keek. Hij zei altijd aardige dingen tegen me en ik viel helemaal voor hem. Na ongeveer zeven maanden daten, gingen we naar een feest en ik liep naar buiten en zag hem wiet roken. Ik was geschokt: ik dacht dat hij geen drugs wilde gebruiken omdat hij zo'n grote atleet was. Toen ik hem ernaar vroeg, zei hij dat hij maar 'once in a blue moon' rookte. Maar toen vroeg hij: 'Wil je het met mij doen?' ik was niet de soort meisje dat drugs gebruikte, maar ik vond het een leuk idee om iets nieuws met hem te doen, en ik vond hem zo leuk dat ik niet wilde zeggen Nee. Dus ik ging akkoord. Daarna zijn we af en toe samen gaan roken. In het begin vond ik het niet leuk of zag ik de noodzaak ervan in - het is niet alsof we ons ongemakkelijk bij elkaar voelden zonder. Maar hij maakte meer grapjes als hij high was, en we zaten uren op zijn dak te praten. Het gaf me het gevoel dat we in onze eigen wereld waren, en al snel l was degene die hem vroeg om high met mij te worden, zodat we samen in die wereld konden zijn.

Maar na ongeveer anderhalf jaar begon Dave uit het niets te veranderen. Hij belde me niet terug en ik wist niet wat ik had gedaan om hem weg te duwen. ik was verwoest — Ik had het gevoel dat mijn leven geen zin had zonder hem. Dus toen een vriend me een joint aanbood om me te helpen de pijn te verdoven, nam ik het - het was het enige dat me hielp niet te huilen. Ik dacht dat het mij maakte lijken ook gelukkiger, en dat als Dave kon zien hoeveel plezier ik had, hij me terug zou willen.

ik bleef roken alle de tijd - tot het punt dat ik faalde in mijn lessen en van school moest veranderen. Maar ik zat te veel op afstand om na te denken over de gevolgen van falen, en ik had het gevoel dat het leven en school geen zin hadden omdat Dave er geen deel meer van uitmaakte.

Op mijn 18e verjaardag was iedereen aan het feesten bij iemand thuis, en ik besloot het te 'vieren' door een trekje te nemen van vrijwel ieders verdovende middelen. Het laatste wat ik me herinner is flauwvallen op de veranda. Toen ik wakker werd, lag ik in een ziekenhuisbed aangesloten op een infuus: omdat ik zo high was, was ik me er niet van bewust hoeveel ik ook dronk. De dokters vertelden me dat ik dat had kunnen doen... ging dood! Ik wist op dat moment dat ik moest stoppen met het leven van dit leven waar het enige waar ik doorheen kwam wiet was.

Stoppen was moeilijker dan ik dacht. Ik ben school serieuzer gaan nemen en ben zelfs lid geworden van het atletiekteam en ben gestopt met roken onder schooltijd. Maar ik rookte nog steeds op feestjes en alleen thuis. Ik zou high worden zodat ik kon gaan slapen en niet meer hoefde te denken aan hoeveel ik nog altijd Dave gemist. Op een dag in mijn laatste jaar riep een maatschappelijk werker op school me naar zijn kantoor. 'Ik ben hier niet om je te laten stoppen met gebruiken,' zei hij. 'Ik ben hier om je te laten beseffen dat er andere dingen zijn die je gelukkig kunnen maken.' En dat is wanneer het Echt sla me: Wiet roken was mijn manier om mezelf af te leiden van het uiteenvallen - maar het was geen manier om omgang ermee. Ik moest stoppen met roken en verder gaan met mijn leven. Dus ik sneed de pot volledig af, en binnen slechts een paar weken begonnen mijn cijfers te verbeteren en voelde ik me meer samen.

Door me beter te voelen wilde ik stok om niet te roken. Ik stortte me op mijn schoolwerk en iets dat zou me afleiden van het willen roken. En in mijn laatste jaar studeerde ik cum laude af en ging naar de universiteit. Maar wat me meer zelfvertrouwen geeft dan wat ik heb kunnen bereiken, is hoe ik gevoel: Hoe ik dacht dat gelukkig voelde toen ik high was, is niet te vergelijken met hoe goed ik me vandaag voel zonder verdovende middelen. Ik had gedacht dat wiet me zou helpen rond te komen, maar het hield me gewoon tegen."

—jess, 19

* Naam is gewijzigd

"Mijn moeder had het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen nadat mijn ouders scheidden toen ik 14 was. Ze had altijd ruzie met mij over kleine dingen omdat ze zo gestrest was. Op een weekend ging ik naar het huis van mijn vriend om te ontsnappen aan de stemming van mijn moeder, en een paar kinderen waren wiet aan het roken. Ik dacht dat het ongevaarlijk was, dus nam ik een trekje. En binnen enkele minuten Ik voelde een golf van opluchting; Ik glimlachte voor de eerste keer in maanden. Dus ik kon niet wachten om weer te roken de De volgende dag. De maanden daarna bleef ik roken, totdat ik het elke dag urenlang deed.

Uiteindelijk kreeg mijn moeder een baan en ik was oud genoeg om er ook een te krijgen. We waren niet zo gestrest en we konden beter met elkaar opschieten, dus ik rookte zeven maanden niet - het was gemakkelijk om het op te geven als mijn leven goed ging. Maar toen werd mijn moeder ontslagen en Ik heb het uitgemaakt met mijn vriend. Ik voelde me zo angstig dat ik weer begon te roken. Al snel kon ik niet meer slapen zonder te roken. Mijn cijfers gingen achteruit, maar door erover te stressen kreeg ik zin om te roken meer.

Maar een paar maanden later gebeurde er iets vreemds. Hoeveel ik ook rookte, de wiet gaf me geen rustig gevoel. Ik liep tegen een muur aan: er was gewoon geen reden om te roken. Dus die avond beloofde ik te stoppen - en dat deed ik ook.

Sinds ik gestopt ben, voel ik me minder benadrukt. Het probleem met roken om je problemen te vergeten, is dat je ook al het andere vergeet. Ik kom nog steeds in de verleiding om te roken als ik van streek ben, maar ik los het op door een lijst met doelen tevoorschijn te halen die ik heb opgeschreven om mezelf eraan te herinneren hoe veel meer wil ik van mijn leven."

—Jessica, 18 jaar

"De eerste keer dat ik wiet probeerde in de achtste klas, was ik op een feest waar iedereen wat ouder was. Ik voelde me niet op mijn plaats, dus toen iemand me een klap aanbood, zei ik ja. Ik was meteen een meer comfortabele versie van mezelf. Ik begon steeds meer te roken en toen ik mijn middelbare school afsloot, deed ik het minstens vier keer per week. Maar hoe meer ik rookte, hoe minder ik gaf om school of sport of naar de universiteit gaan. Het enige waar ik om gaf was roken met vrienden. Afgelopen augustus kwam ik een jongen tegen die ik kende en die vroeg of ik geld wilde verdienen met het verkopen van wiet. Het leek gemakkelijk geld, dus ik betaalde hem $ 135 voor 12 plastic zakjes wiet, stopte ze in een brillenkoker in mijn tas en vergat alles.

Een paar dagen later ging ik winkelen. En tijdens de rit naar huis realiseerde ik me dat ik mijn tas had achtergelaten - met de pot! - op de kassa. Ik ging terug naar de winkel en toen ik een begroeter vroeg of hij het had gevonden, zei hij dat ik moest wachten. Na ongeveer 20 minuten kwam er een rechercheur met een pistool op zijn heup naar me toe; ik was doodsbang. Hij nam me mee naar het politiebureau, waar ik de waarheid vertelde over waar ik de wiet vandaan had. Een paar uur later werd ik vrijgelaten - maar twee maanden later, Ik ging voor een rechter, die me veroordeelde tot 30 dagen gevangenisstraf wegens 'bezit van misdrijf' en 'intentie om te leveren'. Ik was hysterisch en beschaamd — de rechtbank zat vol met mensen die mij kenden.

De eerste paar dagen in mijn cel was het enige wat ik deed huilen. Maar ik had niemand de schuld, behalve mezelf. Dus ik dacht goed na over hoe ik moest veranderen, en na 24 dagen in de gevangenis werd ik vrijgelaten wegens goed gedrag. Nu ga ik niet om met rokers, en Ik ga naar de universiteit. Het doodde me om de brief van mijn zus in de gevangenis te lezen over hoeveel ze me miste. En ik ben nu net dingen aan het regelen met mijn ouders. Ik heb me nooit gerealiseerd hoeveel mensen kunnen lijden, alleen maar om me te amuseren."

—Cindy, 19

Spelbreker

Wiet is niet alleen populairder — het is ook meer gevaarlijk dan ooit. Dit is waarom:

Het is verslavend. Tieners hebben drie keer meer kans om verslaafd te raken aan wiet dan volwassenen - zelfs als je geen doorsnee roker bent.

Het verpest je geest. Dagelijks gebruik van marihuana voor meisjes geeft je vijf keer meer kans om de diagnose depressie of angst te krijgen.

Het maakt je ziek. Slechts één joint bevat evenveel kankerverwekkende chemicaliën als vijf sigaretten.