1Sep
Seventeen kiest producten waarvan we denken dat je ze het meest zult waarderen. We kunnen commissie verdienen via de links op deze pagina.
In het begin van mijn semester als eerstejaarsstudent aan de Universiteit van Florida had ik mijn academische leven gescheiden van de 'after hours'-scene. Ik had vrienden in de klas en toen had ik 'feestvrienden' met wie ik uitging. Ik werd het echter al snel beu om elke avond een hele hoop nieuwe mensen te ontmoeten, om ze de dag erna nooit meer te zien.
Ik weet niet waarom ik zo'n dikke scheidslijn had getrokken tussen academici en plezier. Ik denk dat ik er zeker van wilde zijn dat ik het goed deed op school, en de losse UF-feestscène paste niet bij mijn ambitieuze academische doelen. Als ik naar de les liep, voelde ik constant een onderstrepende teleurstelling over het gebrek aan academische wereld op de UF-campus. Ik realiseerde me nu echter de onbezonnenheid van mijn oordeel, omdat ik binnenkwam met voorbestemde ideeën en stereotypen van wat UF vertegenwoordigde. Het gevolg was dat ik alleen de negatieve aspecten van de campus had uitgekozen en de dingen buiten beschouwing had gelaten die mijn ongelijk zouden hebben bewezen.
Op een sociale bijeenkomst aan het einde van het semester, waarbij mensen die ik bij daglichtlessen kende, samensmolten met de sociale scene 'na de uren', kwam ik eindelijk over mijn koppige perspectief heen dat in een hokje zat mensen die ik zou ontmoeten in de 'klasvriend' of de 'feestvriend'. Ik heb mijn eigen polaire levensstijl kunnen consolideren en heb geleerd hoe ik kan profiteren van de enorme studentenpopulatie op UF.
Ik denk niet dat ik er ooit echt overheen zal komen dat ik deze vier bachelorjaren niet op mijn droomschool heb gezeten. Maar zoals ik begin te leren, draait het allemaal om mentaliteit en perspectief, en de mensen die je ontmoet en die je als vrienden voor het leven hebt. Als ik naar het leven kijk door de lens van "opportunity cost" en verschillende andere statistische analyses die ik meestal doe, zou niet als allesomvattende wetten moeten worden beschouwd. Ze nemen de kracht van het Nu weg, omdat al deze oordelen ofwel de terugblik op het verleden betreffen of de toekomst proberen te voorspellen. De mensen die ik zou hebben ontmoet op een andere school doen er niet toe, en de dingen die ik zou kunnen hebben gedaan zou mijn zoektocht naar kansen op waar ik nu ben niet mogen bederven.
Nou, ik weet niet hoe een blog over feesten bij UF veranderde in een tirade over de aard van tijd en perspectief. Ik ben vrij non-discriminatoir geweest in het soort feesten waar ik in mijn eerste semester naar toe ging, maar ik denk dat ik me ga realiseren dat ik een keuze heb in het soort feesten waaraan ik wil deelnemen. Het klinkt voor de hand liggend om te zeggen, maar als je in een stereotype vervalt, heb je soms een goede vriend nodig om je eruit te halen en je terug in je individualiteit brengen op een school waar het heel gemakkelijk is om gewoon op te gaan in de gezichtsloze massa's.
Vragen? Opmerkingen? Ik bijt niet. :)
