Eerstejaars colleges overdragen

Kerstvakantie was geweldig! De afgelopen maanden waren geweldig, stressvol maar geweldig! Ik weet dat ik een paar maanden achterloop met alle hype over naar de universiteit gaan, maar ik heb het gevoel dat ik nog steeds het recht verdien om te zeggen eep! Het voelt pas echt als je je laatste tas hebt gepakt en je kamer leeg hebt gemaakt. Ik heb besloten over te stappen naar de East Texas Baptist University, omdat ik letterlijk helemaal niets zal betalen om deel te nemen. Het heeft echt geholpen om te wachten en mijn onderzoek te doen. Ik kwam erachter dat deze school beurzen uitdeelde, niet alleen voor academici, maar ook voor christelijk leiderschap. Dit betekent dat als je betrokken bent bij zaken als helpen met de zondagsschool of het lofprijs- en aanbiddingsteam in je kerk, je beurzen krijgt! Als u op zoek bent naar een gemakkelijke, genereuze beurs, raad ik u aan naar scholen te kijken die overeenkomen met uw religie en beurzen aan te bieden voor uw betrokkenheid.

Hoewel ik super enthousiast ben om eindelijk de volledige ervaring van het studentenleven te krijgen, ben ik een beetje bang voor wat er gaat gebeuren nu ik officieel ben begonnen aan het volgende hoofdstuk van mijn leven. Tijdens de pauze deelden mijn vrienden zoveel verhalen over hun eerste semester. Ze gaven me handige tips als "val niet in slaap in de quad", of "sluit je fiets anders op, hij komt in een boom." Ik kijk ernaar uit om in de zomer terug te komen met mijn eigen handige tips en leuke colleges verhalen!

Tot nu toe was mijn eerste maand hier interessant, en zeker een cultuurschok. Thuis in Dallas was ik omringd door alles wat ik nodig had, en mijn leven ging zo snel. Hier in Marshall is alles traag en erg chill - het duurt even voordat ik eraan gewend ben. Het grootste waar ik de eerste week mee worstelde, is dat het dichtstbijzijnde doelwit dertig minuten verwijderd is! Ik had niet verwacht dat dit zo'n enorme, levensveranderende deal zou zijn, maar het is echt zo. De school waar ik naar toe ga is niet erg groot, dus het is gemakkelijk om gezichten te herkennen en namen te onthouden, en je kunt zien wanneer er iemand nieuw op de campus is. Hier beneden sta ik bekend als het 'nieuwe meisje', wat raar is, want ik ben nooit echt het 'nieuwe meisje' geweest sinds ik mijn hele leven met dezelfde mensen ben opgegroeid. Toch kijk ik er naar uit om de rest van het semester hier door te brengen, en ben benieuwd wat er gaat gebeuren!

Heb je besloten om na je eerste semester van school te veranderen? Wat was het moeilijkste aan het 'nieuwe meisje' zijn? Geluid uit in de reacties!