Lauren: Wat een rare dag!

In het weekend op zaterdag was het prachtig in Chicago - 80 graden en zonnig! Een paar van mijn vrienden en ik besloten om naar het strand te lopen. Helaas kregen we een late start, dus we waren er maar een paar uur. Het was ook winderig, en zand dat over je gezicht wordt geblazen is niet leuk!

We besloten om uit eten te gaan naar dit restaurant dat zogenaamd echt goed eten heeft. Nou, van wie we dat ook kregen, had het mis. Ten eerste bestelde Courtney een bergdauw en nadat ze het grootste deel ervan had gedronken, kwamen ze met een andere, en ze wilde het niet, dus nam ik het. Na een paar slokjes realiseerde ik me dat er een lippenstiftvlek op de rand van de beker zat die NIET van mij was. oei! Toen bestelde haar vriend Paul een Sprite en het kwam eruit als koolzuurhoudend water. We kregen eindelijk ons ​​eten en niemand van ons was tevreden. Courtney had bijvoorbeeld popcorngarnalen besteld, waarin ze letterlijk vijf kleine stukjes in een minuut at. Ik kreeg gevulde forel, en het had nog schubben en een staart! Ik was zo geschrokken. Jenn had mahi-mahi besteld met een kant van broccoli, en de vis was ongeveer 9 vierkante centimeter en een groot stuk broccoli. Toen we onze cheque kregen, was Jenn's 30 dollar! En ze had de minste hoeveelheid eten! De rest van ons varieerde rond de 17 dollar. Jills broer riep de kribbe en ze gaf ons gratis toetje, en dat was eigenlijk heel goed.

Op de terugweg werd het alleen maar vreemder. We stapten in de bus en er was een mysterieus object in een servet onder Jenn's stoel (laten we zeggen dat het eruitzag als chocolade, maar dat was het absoluut niet) en een kippenbot onder Jill's. We stapten uit de bus en een willekeurige man begon net voor ons te plassen! We kwamen eindelijk terug op de campus en liepen langs de slaapzalen, en een klein kind springt uit een afvalcontainer en loopt weg. Ik bedoel, wat maakt het uit? Het was echt een ongelukkige nacht omdat we niet genoeg uitgaan en de stad verkennen sinds we hier wonen. Toen we dat uiteindelijk deden, pakte het niet zo goed uit. Hopelijk hebben we niet snel weer zo'n avond!

Vandaag was echter goed, want Post Secret kwam naar DePaul en Frank Warren, de maker, deed een presentatie. Het werd gehouden in het atletiekcentrum en het zat vol! Het begon met een vertoning van de muziekvideo "Dirty Little Secret" van de All-American Rejects met ansichtkaarten die naar Post Secret waren gestuurd. Al het geld dat de directeur aan Frank aanbood, werd gedoneerd aan een zelfmoordpreventielijn. Hij vertelde over de boeken die ze verkopen en hoe ze ertoe komen om te kiezen welke geheimen de pagina's maken. Hij bracht een heleboel geheimen met zich mee die niet in de boeken konden komen en deelde ze met ons. Vervolgens opende hij de vloer voor het publiek en konden mensen in de microfoons spreken en een geheim delen met honderden mensen. (Het was ook open voor het publiek). Sommige dingen die werden gezegd waren zo echt en hartverscheurend. Sommige mensen huilden en velen hadden tranen in hun ogen. Het was een zeer eye-opening en emotionele ervaring voor mij. Het betekende veel voor mij dat deze vreemden hun persoonlijke verhalen met ons deelden. Het zal me zeker doen beseffen hoe ik mensen dagelijks behandel. Frank vervolgt zijn tour naar universiteitscampussen, dus houd een oogje in het zeil als hij naar een plaats bij jou in de buurt komt. Ik raad je ten zeerste aan om een ​​presentatie bij te wonen als je kunt!

Lauren