Waar moet ik in studeren?

grote crisis

In de blogosfeer en op universiteitsgerelateerde forums is er veel gesproken over de keuze van majors op de universiteit, vooral vanwege de economie. De belangrijkste vraag is, moet iemand een major kiezen op basis van zijn passie of op basis van wat de samenleving 'praktisch' vindt?

Naar mijn mening zijn er drie vragen die men in overweging neemt bij het werken aan een selectie van een major:
1. Waar ben je goed in?
2. Waar houd je van?
3. Zal uw major/cursussen zich vertalen naar een baan na het afstuderen?

Als je elk van de drie criteria in je hoofdselectie kunt bereiken, ben je gouden, en er zijn twee overheersende hoofdopties als je alle drie wilt bereiken: je kunt een ingenieur/wetenschapper of een smaak van premedicatie.

Tenminste, dat is de perceptie die ik hier bij Rice heb. En aangezien we in Texas zijn, zijn de banen in dit gebied in de olie-industrie, techniek, computers en... geneeskunde - Rice is gevestigd in het Texas Medical Center, een van de grootste ziekenhuisconsortia in de wereld. In feite hebben de medische scholen aan de overkant van de straat de neiging om de meeste geneeskundestudenten rechtstreeks van onze campus te halen zodra ze zijn afgestudeerd.

Veel mensen in deze 'ideale' majors bij Rice hebben geluk, want ze zijn inderdaad gepassioneerd door wat ze doen. Ik kan je niet vertellen hoe terecht OPGEWENST mijn ingenieursvrienden zijn om uitgedaagd te worden door hun wiskundeprofessoren, en hoe mijn computerwetenschapsmaatjes niet kunnen wachten om elke dag in hun lessen te coderen. Eerlijk gezegd ben ik jaloers op hen - van alle mensen die naar een dure, prestigieuze school als Rice gaan, zijn deze vrienden van mij beschouwd als het neusje van de zalm, en ze studeren niet alleen in iets dat hen opwindt, maar ze zullen ook geweldige banen krijgen vanwege zij ook. En vanwege de goedbetaalde banen die ze gaan krijgen, zullen ze in staat zijn om de kosten van het studeren aan deze universiteit goed te maken. Voor hen is de kwestie van het kiezen van iemands passie boven praktische carrière niet eens een probleem, omdat hun passie praktisch IS.

Ik ben SUPER jaloers, omdat ik aan de andere kant niet heb genoten van de lessen die ik heb gehad met probleemreeksen, moeilijke wiskunde en heel veel memoriseren. Ik wou dat ik dat was, maar dat ben ik niet. Ik kwam onbeslist bij Rice terecht, wat de hoofdrichting betreft, maar ik hoopte dat ik misschien in de wetenschappen en technische disciplines zou duiken. Veel van mijn vrienden hier lijken te zijn geboren met hun passie voor wiskunde, natuurkunde, wetenschap en... dingen bouwen, daarom worden ze ingenieurs, en ik hoopte dat ik een soortgelijke zou kunnen cultiveren passie. Maar ik begin echt te geloven dat je interesse niet kunt faken - het moet van binnenuit komen.

De waarheid is dat ik een communicator - een auteur, een spreker, een gesprekspartner, en een lezer. Door deze vakken in de wetenschappen uit te proberen, heb ik me afgevraagd of ik mijn identiteit ontken, probeer een wiskunde/wetenschappelijke persoon te zijn, terwijl het eigenlijk de bedoeling is dat ik iets heel anders ben. Verder weet ik niet wat ik leuk vind, of wat ik nu moet doen!

Ik ben geïnteresseerd in wat JULLIE allemaal te zeggen hebben over dit onderwerp:
Zou je een "ellendige" major kiezen, wetende dat je gegarandeerd een baan hebt na de universiteit?