1Sep
Seventeen kiest producten waarvan we denken dat je ze het meest zult waarderen. We kunnen commissie verdienen via de links op deze pagina.
Elke student die gefrustreerd is geweest over een van hun universiteitsprofessoren kijkt altijd uit naar dat moment op het einde van het semester wanneer ze hun ware gevoelens over hen kunnen ontketenen in hun anonieme student evaluatie. Het voelt zo fijn om eindelijk alles eruit te hebben!
Maar hoewel studenten misschien denken dat ze altijd eerlijk zijn, en dat hun grieven alleen gaan over lespraktijken en effectiviteit, een nieuwe studie naar studentevaluaties van het onderwijs (SET's) laat zien dat studenten de neiging hebben om mannelijke leraren te verkiezen boven vrouwelijke, en het heeft niets te maken met hun effectiviteit.
De studie werd uitgevoerd door econoom Anne Boring van de Université Paris-Dauphine in Parijs en Kellie Ottoboni en Philip Stark van de University of California, Berkeley. Ze werkten samen om een reeks statistische tests uit te voeren op de cijfers van Franse en Amerikaanse universiteitsstudenten.
De eerste test analyseerde Franse studenten die willekeurig werden toegewezen aan mannelijke of vrouwelijke instructeurs in een reeks verplichte cursussen. De studie vond dat mannelijke studenten hun mannelijke docenten over de hele linie hoger beoordeelden.
Maar was het omdat de mannelijke leraren eigenlijk beter waren? Het antwoord is nee. De studenten in het onderzoek deden allemaal hetzelfde anoniem beoordeelde eindexamen, ongeacht welke leraar ze hadden. Wanneer de onderzoekers de cijfers van de studenten met mannelijke docenten vergeleken met de studenten met vrouwelijke docenten, deden de studenten van de mannelijke docenten het gemiddeld slechter.
De tweede studie van Amerikaanse studenten analyseerde een experiment dat in 2014 werd uitgevoerd, waarbij studenten een online les volgden met ofwel een mannelijke of vrouwelijke instructeur, maar de helft van de studenten had eigenlijk mannelijke instructeurs die vrouwelijke namen en ondeugd gebruikten omgekeerd.
De resultaten van deze studie zijn nog ontmoedigender, omdat het de vrouwelijke studenten waren die professoren beoordeelden die ze dachten waren mannen hoger, zelfs op vragen die echt niets met geslacht te maken hebben, zoals: "Heeft de leraar opdrachten teruggegeven op? tijd?"
Uiteindelijk stelt de studie dat studentevaluaties systematisch bevooroordeeld zijn ten opzichte van vrouwen en de effectiviteit niet nauwkeurig meten, wat een groot probleem is: STE's kunnen helpen bepalen of een professor krijgt vaste aanstelling (of vaste facultaire positie) of niet, en als een studentevaluatie geen juist beeld geeft van hoe effectief een professor is omdat ze een vrouw is, kan haar carrière echt lijden.
Hopelijk zal deze studie de ogen van universiteiten openen voor het onnauwkeurige beeld dat SET's zouden kunnen schetsen van vrouwelijke professoren vanwege de alomtegenwoordige vooringenomenheid studenten van alle geslachten hebben tegen hen, terwijl ze hen ook aanmoedigen om nauwkeurigere vormen van evaluatie te overwegen die niet door geslacht kunnen worden vertekend vooroordeel.
