Service leren = meer dan vrijwilligerswerk

Elke student op Mount Mary moet een les volgen genaamd Leiderschap voor sociale rechtvaardigheid. Een mondvol, toch? Kortom, deze les is bedoeld om vrouwen te leren hoe ze leiders in onze gemeenschap kunnen worden. We leren over armoede, dakloos,
sweatshops, afbeeldingen van vrouwen in de mediaen andere controversiële onderwerpen. Eerlijk gezegd is dit mijn favoriete les ooit. We zitten en discussiëren over wereldse kwesties en reflecteren op onze samenleving, in plaats van enorme onderzoekspapers te schrijven. Soms gaan we zelfs op excursie!

Een van onze opdrachten is om 10 uur dienst leren in onze gemeenschap. Service leren is als vrijwilligerswerk, alleen moet je betrokken raken bij een project en andere mensen, in plaats van alleen je geld of tijd te doneren aan een goed doel.

In het begin was ik niet zo enthousiast om aan dit project te beginnen. Ik had al een hele lading lessen, een bijbaan en heel veel huiswerk. Hoe moest ik ook een organisatie helpen? Uiteindelijk, toen ik klaar was met mokken, besloot ik te helpen in een plaatselijk gemeenschapscentrum waar ze diner serveren aan gezinnen met een laag inkomen. Ik dacht dat het gemakkelijk genoeg zou zijn om eten op iemands dienblad te ploffen terwijl ze een rij afliepen, maar dat was niet precies wat ik moest doen. Alles wordt geserveerd familie-stijl, met tonnen eten langs het midden van lange tafels. Het was mijn taak om ervoor te zorgen dat iedereen het naar zijn zin had, terwijl ik drankjes serveerde en lege kommen verving door meer eten. Toen de laatste kommen met eten op waren, maakte ik me klaar om terug naar school te gaan. Het blijkt... Ik was nog niet klaar.

Een deel van mijn serviceleren is om wat eten voor mezelf te pakken, dan ga naast iemand zitten die ik niet ken en eet met ze mee! Ik was helemaal in shock en voelde me totaal ongemakkelijk. Ik pakte een kom en staarde naar de vele tafels. Ik voelde me als het kind op de middelbare school dat niet wist waar hij moest zitten tijdens de lunch. Uiteindelijk kreeg ik de moed om naast een ouder echtpaar en een jongen van mijn leeftijd te gaan zitten. Ik maakte eerst een ongemakkelijk praatje en nam kleine hapjes van mijn spaghetti en gehaktballen. Toen zei de jongen: "Je komt niet van hier, hè?" Godzijdank! - dat brak de spanning, en ik mocht uitleggen waarom ik in het buurthuis was. Toen leerde ik ook een beetje over hem, en nu praten we regelmatig! Ik heb mijn 10 uur dienstonderwijs voltooid, maar ik ga nog steeds elke woensdag terug om te helpen en te eten. Ik heb geweldige vrienden gemaakt in het buurthuis. Ik raad elke student aan om op de een of andere manier in hun gemeenschap te helpen - het is zo de moeite waard.

Heb je ooit teruggegeven aan uw gemeenschap [naar keuze]? Laten we verhalen uitwisselen in de reacties hieronder!