De waarheid over studentenverenigingen

Mijn zus en ik zijn ongeveer net zo verschillend als dag en nacht. Het grootste deel van onze middelbare schooltijd werd besteed aan boos worden op de ander omdat hij kleren leende zonder te vragen en ons af te vragen wat er in hemelsnaam typisch door de gedachten van de ander ging.

Ze was me een jaar voor op de middelbare school (nu sinds ik vrij heb genomen van school, is ze een junior, terwijl ik een eerstejaars ben) en ik denk dat ze elk atletisch gen heeft dat ik mis. Het was toen ze naar school verhuisde (en er was een aanzienlijk aantal kilometers tussen onze kasten) dat we contact met elkaar begonnen te leggen. Toen ik in Zambia was, hebben we elkaar eigenlijk gemist. Oh, bedankt mijlen van scheiding voor het opbouwen van waardering voor elkaar. Misschien waren het de familie-uitstapjes en vakanties die ze met het gezin had zonder mij, of de keren dat ik mijn grote zus om me in de rij te krijgen en me te vertellen hoe het voor ons is om echt te beseffen dat we geluk hebben dat we de ander.

Omdat we zo verschillend zijn, is het volkomen normaal dat we totaal verschillende dingen doen, ons aan de tegenovergestelde uiteinden van het stijlspectrum kleden en zelfs met onze ogen rollen naar de politieke meningen van de ander. Het gebeurt, het is familie en zij is mijn zus. Het was gewoon logisch dat als we naar de universiteit gingen, we andere mensen zouden worden [nog meer]. Karyn deed wat wordt beschouwd als de ondenkbaar voor mij... ze sloot zich aan bij een
damesdispuut! Ik volgde die beweging met iets dat haar versteld deed staan: een jaar vrij nemen van school. We zijn anders en het werkt. Het zorgt ervoor dat we niet met elkaar in concurrentie gaan, houdt de rust en maakt gesprekken interessanter.

Grieks leven is niet groot op de ASU-campus, maar is nog steeds aanwezig. Aangezien ik geen deel uitmaakt van die scene, besloot ik mijn zus de waarheid over studentenverenigingen te vragen.

Waarom wilde je in een studentenvereniging zijn?
Op de middelbare school zou ik niet zeggen dat ik mezelf zag als een "typisch" vrouwenclubmeisje... vooral dat meisje dat je in alle films ziet. Toen ik naar de universiteit ging, zag ik het als een kans om te zijn wie ik wilde zijn... een nieuwe start. Ik wilde met een open geest naar de universiteit gaan, nieuwe mensen ontmoeten en de ultieme universiteitservaring hebben die elke middelbare scholier zich in het geheim voorstelt.

Hoe is het?
Het is verreweg de beste ervaring van mijn studentencarrière geweest. Het zijn de studievrienden, de feestvrienden, de late nachten die huilen om jongens, de eindeloze kasten met kleding, de late nachtritten om te koken voor milkshakes, het is het hebben van beste vrienden die alles over me weten en er altijd voor zijn mij.

Oké, vertel de waarheid... hoe is het om in een studentenhuis te wonen?
Het is een huis van 24 meisjes... hoe denk je dat het is?? GEK!! Ik weet niet eens waar ik moet beginnen om de chaos, het plezier, de kleding en het drama te beschrijven! Door in mijn studentenhuis te wonen, ging mijn kledingkast van één kast naar 24. Ik had altijd iemand om mee om te gaan, mee te studeren of te feesten.

Hoe heeft het zijn in een studentenvereniging bijgedragen aan je universiteitservaring?
Het heeft me de kans gegeven om zoveel verschillende mensen te ontmoeten en het heeft me ook gegeven leiderschap mogelijkheden.

Maken al je beste vrienden deel uit van je studentenvereniging?
In een studentenvereniging zitten definieert mij niet; het is slechts een deel van mijn universiteitservaring. Sommige van mijn beste vrienden zitten in mijn studentenvereniging, maar het is geen vereiste om dezelfde letters te dragen. Ik heb zoveel kansen en mogelijkheden gekregen om nieuwe mensen te ontmoeten en heb duurzame relaties ontwikkeld met anderen die niet tot mijn studentenvereniging behoren.

Date je in de Griekse scene?
Broederschapsjongens zijn absoluut GEEN datingmateriaal. Een advies: Ze zijn niet te vertrouwen!! Het is leuk om naar de frat-feesten, de formals en socials te gaan, maar dat is ongeveer zo ver als het gaat. Ik zeg niet dat elke man van een broederschap niet te vertrouwen is, maar degenen die dat wel kunnen zijn, zijn zeldzaam te vinden!

Daar heb je het, vrouwenclubleven volgens mijn geweldige grote zus, Karyn. Hoewel studentenverenigingen niet mijn ding zijn, kan ik niet beoordelen - het is haar ding en ze vindt het geweldig. Dus of je nu droomt om lid te worden van een studentenvereniging op de universiteit of je eigen uittocht uit de Verenigde Staten beraamt, hier is de hoop dat je doet wat je gelukkig maakt. College is wat je ervan maakt, dus maak het van jou.

Liefde van de bevroren toendra (ook bekend als ijskoude Boone),
Laura... met het behulpzame inzicht van mijn zus, Karyn (die momenteel warmer is dan ik bij ECU)