BTS verdient een Grammy, maar verdienen de Grammy's BTS?

Het is een jaar geleden dat BTS hun allereerste Grammy's-race verloor, en hun toegewijde fanbase, ARMY, blijft verbijsterd. Het bitterzoete gevoel van het zien van de Zuid-Koreaanse boyband eindelijk erkend worden door de Recording Academy—beide met een nominatie voor Best Pop Duo/Group Performance en een uitnodiging om op het legendarische podium op te treden, maar meteen overgeslagen want de eigenlijke trofee is nog steeds voelbaar onder K-pop die-hards. De reactie is begrijpelijk: BTS is geprezen met kritisch en commercieel succes, inclusief het verdienen van prijzen bij andere ceremonies, maar is standvastig buitenspel gezet door de Grammy's in de Verenigde Staten.

Je denkt misschien: waarom? Hoe kan een megahit als "Dynamite" ooit verliezen? Het nummer was tenslotte een van de best verkochte, meest gedownloade singles van het jaar en stond maar liefst 32 opeenvolgende weken in de Billboard Top 100. Het was ook een cultureel wonder: een sonische uitbarsting van serotonine in het midden van een wereldwijde crisis; een broodnodige herinnering aan de diep emotionele, transformerende kracht van muziek - een toetssteen popnummer waardoor de wereld weer aan het dansen en lachen werd na vele stressvolle maanden van verlies, isolement en wanhoop.

Eén theorie wijst op het wijdverbreide ontslag van de boy- en girlbands die het popmuzieklandschap domineren. "Ik denk dat [de BTS-snuif] te wijten was aan de houding van de Grammy's tegenover tienerpop-jongens- en/of meidenbands", zegt Dr. Gyu Tag Lee, universitair hoofddocent culturele studies, mediakritiek, populaire muziek, K-pop en hallyu aan de George Mason University Korea. Hij wijst erop dat de meeste wereldwijd succesvolle tienerpopbands, zoals New Kids On The Block, de Backstreet Boys, NSYNC, de Spice Girls en One Direction wonnen ook geen belangrijke categorieën bij de Grammy's, hoewel er wel een paar zijn genomineerd. "Ze worden over het hoofd gezien, ook al zijn hun sociale, culturele en zelfs politieke waarden anders."

BTS is inderdaad anders. Ze zijn erin geslaagd om de blauwdruk van de boyband te ontwikkelen en een once-in-a-lifetime pop-moloch te worden, waarbij artistieke tevredenheid in evenwicht wordt gebracht met commercieel succes. Een boyband, ja, maar ook een groep artiesten, songwriters, dansers en producers wiens verslavende beats, briljante teksten, en honingzoete zang hebben belangrijke muziek gecreëerd die sociaal-economische ongelijkheid en complexe Jungiaanse psychologie aanneemt. Ze creëerden een multidimensionale overlappende fictieve overlevering die zich thuis zou voelen in de MCU, terwijl ze tegelijkertijd een bijdrage leverden naar schatting $ 5 miljard per jaar aan het BBP van Zuid-Korea. "BTS - en K-pop in het algemeen - wordt niet beschouwd als muziek van hoge kwaliteit, maar als een soort 'bubblegumpop', of muziek waarvan alleen sommige die-hard fans genieten", voegt Lee eraan toe. "Het winnen van een Grammy kan echter bewijzen dat het een belangrijk cultureel fenomeen is met geweldige muziek om op te starten."

En toch is er een andere, nogal ongelukkige, theorie over waarom het schijnbaar onstuitbare "Dynamite" werd gepasseerd voor een Grammy: racisme.

---

Een geschiedenis van controverse

De stompzinnigheid van BTS was niet de eerste keer dat de Grammy's werden beschuldigd van racistisch of xenofoob. De Recording Academy heeft een verdachte staat van dienst met het overslaan van gekleurde artiesten voor hun blanke tegenhangers. Gedurende de 64 jaar durende run is slechts één hiphopnummer uitgeroepen tot Song of the Year en hebben slechts 10 zwarte artiesten Album of the Year gewonnen.

Er is ook die verontrustende lijst van zeer succesvolle artiesten - vooral zwarte artiesten - die nog nooit hebben ontvangen een Grammy-prijs die elk jaar opnieuw in omloop wordt gebracht, een grimmige herinnering aan hoe ver de onderscheidingen van cultureel verwijderd zijn relevantie. Tupac Shakur, door velen beschouwd als de beste rapper aller tijden, verdiende zes nominaties maar won nooit, en hetzelfde geldt voor Notorious B.I.G. Snoop Dogg heeft 16 nominaties maar geen overwinningen; Run DMC. kreeg in 2016 een Lifetime Achievement Award, maar geen andere standbeelden; op dezelfde manier ontving Jimi Hendrix in 1992 een Lifetime Achievement Award, maar won hij nooit. Diana Ross van haar kant werd 12 keer genomineerd (bijna elk jaar van 1970 tot 1982) zonder prijs tot haar Lifetime Achievement Award in 2012. De Grammy's beschouwen zichzelf als een prestigieuze prijsuitreiking in de branche, maar met zoveel blinde vlekken, is het eigenlijk een barometer van grootsheid?

De Grammy's beschouwen zichzelf als een prestigieuze prijsuitreiking in de branche, maar met zoveel blinde vlekken, is het eigenlijk een barometer van grootsheid?

"Veel prijsuitreikingen hebben dit probleem, waarbij de onbewuste en bewuste raciale vooroordelen zo diep geworteld zijn in onze cultuur dat er nooit een moment van introspectie is geweest”, legt mediamanager en oude entertainmentjournalist Genève uit S. Thomas. "Er is zo'n institutioneel, systemisch fundament met de manier waarop minderheden zijn opgezet om kwalitatief te falen in muziek. Als we het hebben over de manier waarop muziek wordt gemeten, is de maatstaf die we gebruiken verkoop. Hoe ‘verkoop’ je als je stelselmatig wordt tegengehouden? Of het promotiebudget er nu niet is, het label investeert niet in jou, je krijgt niet hetzelfde tourbudget of muziekvideobudgetten zoals andere artiesten, of de radio speelt je nummers niet af omdat je iets zingt dat overwogen wordt verschillend. Dat is de erfenis en geschiedenis van dit bedrijf dat moet worden uitgepakt.”

Maar de streamingcultuur heeft de industrie een beetje gedemocratiseerd. "Het zorgt ervoor dat die figuurlijke muren naar beneden vallen, dus nu is er bijna inherente gelijkheid", zegt Thomas. “Maar als we denken aan de leidinggevenden en machthebbers die de muziekbusiness runnen – de labelbazen, de streamingbazen, de mensen achter de media-instellingen die mogen zeggen dat dit een goed nummer is of dat dit een slecht nummer is – we moeten de confrontatie aangaan Dat. Wanneer zal de raciale afrekening gevolgen hebben voor de muziekbusiness?”

Critici hebben de Grammy's ook beschuldigd van het creëren van categorieën voor zwarte artiesten en het nomineren van artiesten daar, in plaats van ze te nomineren in de belangrijkste categorieën zoals Artiest of Album van het Jaar. In de afgelopen 10 jaar zijn er minder dan 20 niet-blanke artiesten genomineerd voor Album van het Jaar. "Van deze," schrijft muziekwetenschapper en MusiQology-hoofdredacteur John Vilanova, "de enige winnaar was Herbie Hancock in 2008. Zijn album was een verzameling covers van liedjes van de blanke folkartiest Joni Mitchell.”

John Legend herhaalde dit gevoel toen hij... vertelde Wekelijks amusement, "Het komt erop neer dat het bijna onmogelijk is voor een zwarte artiest om Album van het Jaar te winnen. Het is alsof, hoeveel jaar hebben we om te zien dat Beyoncé wordt afgesnauwd?" Queen B heeft inderdaad het meest indrukwekkende record voor het aantal door een vrouw gewonnen Grammy's met maar liefst 28 trofeeën, maar heeft met name slechts één keer gewonnen in wat wordt beschouwd als een "grote" categorie: in 2009 werd "Single Ladies" uitgeroepen tot Song of the Year. Bijna al haar andere grammofoons vallen in de R&B-categorie. Op een van de meest controversiële momenten van de Grammy's, Beyoncé's baanbrekende album uit 2016 Limonade won Best Urban Contemporary Album, terwijl Adele het felbegeerde Album van het Jaar voor mee naar huis nam 25.

"Als we nadenken over de impact die Beyoncé heeft gehad op de wereldwijde cultuur en dat de meeste van haar Grammy-overwinningen in de R&B-categorie vallen, is dat zo beperkend", zegt Thomas. Toch is het een ander institutioneel overblijfsel; volgens Thomas is er een "raciaal kastensysteem met de manier waarop we muziek classificeren." Ze legt uit: "Historisch gezien zou er een hitlijst zijn met de naam 'Black Singles', en nu noemen we die muziek 'urban'. Decennia lang was dat de classificatie voor zwarte muziek.”

“Wanneer gerenommeerde creaties van geracialiseerde artiesten alleen worden geëerd in de categorieën die zijn gecodeerd voor hun respectievelijke rassen en systematisch keer op keer worden doorgegeven voor mainstream-erkenning logenstraft dit een ingebouwde vooringenomenheid die verhindert dat niet-blanke uitmuntendheid op dezelfde voorwaarden wordt beschouwd als blanke uitmuntendheid”, Vilanova concludeert. “Veel goedbedoelende mensen hebben vaak moeite om te begrijpen hoe systemisch racisme eruitziet –deze is hoe systemisch racisme eruit ziet.”

---

Weerslag en boycots

De Grammy-nominaties van 2021 waren meteen verwikkeld in controverse toen The Weeknd besloot dat genoeg genoeg was. Na zijn recordbrekende album Na uren en het hitnummer "Blinding Lights" kreeg geen enkele nominatie, hij berispte publiekelijk de prijsuitreiking, zweren de aanstaande ceremonie en alle toekomstige shows te boycotten door niet langer op te treden of zijn muziek in te dienen voor overweging. 'De Grammy's blijven corrupt' hij twitterde. "Je bent mij, mijn fans en de sector transparantie verschuldigd..."

De boycot van The Weeknd veroorzaakte een kettingreactie. Als een uurwerk trok een aantal spraakmakende muzikanten hun muziek in of verklaarde zich solidair met de artiest, waaronder Nicki Minaj, Ariana Grande, Kid Cudi, Drake, Doja Cat en Zayn Malik, die met name getweet zijn minachting: “@recordingacad beweegt in inches en we moeten in mijlen bewegen. Ik houd de druk erop en vecht voor transparantie en inclusie. We moeten ervoor zorgen dat we de 'creatieve uitmuntendheid' van ALL eren en vieren. Beëindig de geheime commissies. Tot dan… #fuckthegrammys.”

Die sireneroep om transparantie is precies wat de Grammy's nodig hebben, zegt Thomas. "De Grammy's ondergaan een enorme rebranding - ze zijn op een geloofwaardigheidstournee, op zoek naar het respect en de geloofwaardigheid bij de artiestengemeenschap. En de consumenten verdienen een zekere mate van transparantie als je ook het kijkerspubliek wilt heroveren.”

---

Slagkracht jagen

Een van de hoofdzonden van de entertainmentindustrie - en een die de veren van fans het meest in de war brengt - is het najagen van macht. Toen BTS in 2021 verloor, ARMY bekritiseerde beschuldigingen bij de Grammy's voor het gebruik van BTS als eye-candy om het aantal kijkers te vergroten, trending #scammys dagen na de uitzending. Het is een zware beschuldiging om te bewijzen, maar een nog moeilijkere om tegen te pleiten. Het marketingplan voor de Grammy's van vorig jaar leek te zijn gebouwd op de basis van BTS en hun legendarisch toegewijde fanbase. Hun namen en gezichten werden in de weken voorafgaand aan het evenement in advertenties bespat, en in bijna elke commercial pauze in het bijna vier uur durende programma beloofde "Coming up next: BTS!" Maar het punt is dat ze niet kwamen De volgende; ze kwamen als laatste aan. Het optreden van de groep was de finale van de uitzending en sloot de show helemaal af. Bovendien was de nominatiecategorie van BTS niet eens opgenomen in de live-uitzending, maar verscheen in plaats daarvan op het internet gestreamd pre-show, die er vrijwel voor zorgde dat fans een aantal uren aan hun scherm zouden blijven zitten, wachtend op het grote moment op het scherm komen. De verhuizing werd door ARMY aan de kaak gesteld als een gelikte manier om de kijkcijfers van de Grammy's uit te persen - precies degenen die al jaren kelderen.

Toen het stof was neergedaald, waren de beoordelingen van de Grammy's in 2021 jaar op jaar met 53 procent gedaald tot een meldde 8,8 miljoen kijkers, volgens Statista. Ondertussen werd er na de show een slaperige BTS live gestreamd vanuit Seoul. De 17 minuten durende video getiteld "It's Over!!!" blijft op Zuid-Koreaanse live videostreamer V-Live met meer dan 14 miljoen views (en nog meer).

"Dat is een marketing- en promotietactiek die al tientallen jaren wordt gebruikt door de Grammy's en vele andere prijsuitreikingen", legt Thomas uit, waarmee hij de theorie van ARMY bevestigt.

Hoewel ze er nooit in het openbaar over heeft gesproken, lijkt Beyoncé een beetje een expert te zijn geworden in het vermijden van machtsjacht op prijsuitreikingen. In 2021 weigerde ze op te treden bij de Grammy's en, tot de dag voor de uitzending, de Academy bevestigde haar als een no-show, ook al leidde ze de nominaties van de avond met negen knikken. "Het is jammer, want ze maakt zo'n groot deel uit van de Recording Academy", zei Harvey Mason Jr., CEO van Grammy's destijds. "We zouden absoluut willen dat we haar op het podium hadden."

Plottwist: Beyoncé en JAY-Z deed bijwonen. Terwijl Megan Thee Stallion "Savage" uitvoerde, sneden de Grammy's naar het publiek om te onthullen dat Bey haar medewerker toch was komen steunen. Je moet je afvragen of de stap een strategische stap was om de lijn van het steunen van de Texas-rapper te volgen, maar het castreren van de marketingafdeling van de Grammy's door haar en haar man te gebruiken als reclamespots om naar binnen te lokken kijkers.

Opgemerkt moet worden dat JAY-Z jarenlang de Grammy's boycotte en zelfs verwees naar zijn minachting bij het verliezen van alle acht van zijn nominaties voor zijn veelgeprezen album 4:44 in de tekst van 2018's "Apeshit": "Tell the Grammys fuck that 0-for-8 shit / Have you ever seen the crowd goin' apeshit?" Hij keerde uiteindelijk terug naar ondersteunen zijn vrouw, Beyoncé, en legde uit: "Ik kwam pas terug in 2004 toen een mooie, jonge dame van wie ik zielsveel hou een soloalbum had en ik besefte: 'Man, kunst is super subjectief en iedereen doet zijn best, en de Academie, ze zijn menselijk zoals wij en ze stemmen over dingen die ze leuk vinden en het is subjectief," volgens abc.

---

Tinten van Optimisme

Gelukkig zijn er redenen om hoopvol te zijn dat de Recording Academy eindelijk begint te luisteren naar critici en veranderingen door te voeren.

In 2020 verwijderden de Grammy's het woord 'urban' uit categorietitels - een beweging die bijna leek op een... directe reactie van de kritiek van Tyler the Creator toen hij de prijs voor beste rapalbum mee naar huis nam, ondanks 2019's IGOR zijnde een afwijking van zijn vorige records. "Het is klote dat wanneer we - en ik bedoel jongens die op mij lijken - iets doen dat genre-buigend is of wat dan ook, ze het altijd in een rap- of urban-categorie plaatsen," zei hij, volgens Verscheidenheid. "En ik hou niet van dat 'stedelijke' woord," voegde hij eraan toe.

Nog een grote reden voor optimisme: het leiderschap van de Recording Academy is getransformeerd met bewezen voorstanders. In 2020 werd muziekproducent Harvey Mason Jr. de eerste zwarte man met de titel van CEO. De aankondiging kwam weken nadat de organisatie had gestemd om anonieme nominatiebeoordeling te verwijderen commissies - de ongelooflijk controversiële en zogenaamd corrupte jury's die de overwogen artiesten bepaalden voor belangrijke onderscheidingen. In 2021 werd Valeisha Butterfield Jones gepromoveerd vanaf haar benoeming als de allereerste Chief Diversity & Inclusion Officer van de Grammy's om co-president te worden, naast Panos A. Panay.

Die strategische stappen voorspellen een seismische verschuiving naar positieve verandering, zegt Thomas. “Ik geloof dat [de nieuwe medewerkers] impact zullen hebben, maar die instelling moet hen ondersteunen. We moeten onze armen om deze changemakers slaan. Hun doelen moeten doorgezet en ondersteund worden.”

---

Afsluitende gedachten

Met nog enkele uren om te speculeren over wat het lot van BTS' Grammy's zal zijn (de groep is opnieuw genomineerd voor) Beste popduo/groepsoptreden - dit keer voor hun single "Butter"), het beste wat fans kunnen doen is doorgaan met opwinding.

Als BTS wint, zou dit een historische en culturele overwinning betekenen die groots opdoemt over de industrie. "Een overwinning zou laten zien dat de Grammy's eindelijk zijn deuren openen voor niet-Engelse en niet-westerse muziek, en het erkennen als iets belangrijks en zinvols", zegt Lee.

En als ze dat niet doen, nou ja, het succes van de groep staat op zichzelf. Zoals BTS-frontman RM vertelde VS vandaag voorafgaand aan de show van vorig jaar: "Er zijn zoveel zegeningen die we deze acht jaar hadden kunnen krijgen, maar ik denk dat voor de hele reis het beste geluk dat we ooit hebben gehad, is dat we jullie allemaal over de hele wereld hebben, "zei hij, verwijzend naar BTS' fans. "Dus vergeet alsjeblieft niet dat, of we nu de Grammy krijgen of niet, we al hebben wat we wilden, en we hebben jou, dus dat betekent dat we alles hebben."

Sterker nog, ondanks de resultaten heeft BTS al een afterparty gepland. Ze zullen bij ARMY zijn voor een residentie van vier nachten in Las Vegas, als headliner in het Allegiant Stadium, een zaal met een capaciteit van 65.000 zitplaatsen die tijdens de pre-sale in seconden uitverkocht waren. In wat voelt als een extra flex, zullen overflow-fans de livestream naast de deur bekijken in de MGM Grand Garden Arena - dezelfde locatie waar de Grammy's worden gehouden.

De concerten zijn klaar om een ​​overwinningsronde voor BTS te zijn, maar als de geschiedenis zich herhaalt en de groep opnieuw wordt afgewezen, wees gerust ze zullen doen wat ze altijd doen: die tegenslag omzetten in motivatie om hun volgende meesterwerk te smeden, en hun twijfelaars rekruteren in hun LEGER. Glad als boter.