Olympiër Aly Raisman kreeg te horen dat ze niet het lichaam had om te turnen

Welkom bij Pratend lichaam, een serie waarin we eerlijke gesprekken voeren met vrouwen over hun lichaam. Vandaag hebben wetweevoudig Amerikaans Olympisch turnster Aly Raisman, teamcaptain van de "laatste vijf," wie bij de De Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro schreven geschiedenis toen ze een gouden medaille won in het teamevenement en werd slechts een van de twee Amerikanen die back-to-back teamgoud mee naar huis nam (de andere was teamgenoot Gabby Douglas). Zoals haar populariteit groeide echter, net als haar haters. Sinds haar tienerjaren heeft Raisman te maken gehad met pesterijen, maar nu heeft ze negatieve opmerkingen met liefde en positiviteit overwonnen. Hier, in samenwerking met Playtex Sport om meisjes aan het sporten te houden en zich door niets te laten tegenhouden, gaat ze in op de problemen rond pesten, hoe ze ze heeft overwonnen en wat ze doet om elke dag zelfvertrouwen op te bouwen.

---

Mijn moeder deed gymnastiek op de middelbare school en mijn vader deed hockey en honkbal. Ik ben de oudste van vier kinderen, dus ik denk dat ze, net als de meeste ouders, hun kind er gewoon in wilden gooien. Ik heb alles geprobeerd. Ik deed aan voetbal, basketbal, honkbal, tennis, schaatsen en mijn moeder liet me turnen toen ik twee was, met lessen van mama en mij. Ik heb ook zoveel andere sporten geprobeerd en ik hield gewoon het meest van gymnastiek. Het viel een beetje op zijn plek.

Ik doe mijn best om geen dingen op sociale media of online te lezen. "Nhet maakt niet uit wie je bent, je kunt niet iedereen in de wereld tevreden stellen," zegt mijn moeder. Ik wil altijd mensen een plezier doen en ik wil dat mensen mij aardig vinden en dat is natuurlijk niet mogelijk, maar mijn moeder zegt altijd: "Zolang je weet dat je een goed persoon bent met een goed hart, dat is alles wat je kunt doen." Dus ik probeer me daar gewoon op te concentreren en dingen die ik kan controleren, Ik kan bepalen of ik aardig ben voor andere mensen, ik kan bepalen of ik hard werk en of ik mijn beste beentje voorzet. Ik heb geen controle of iemand me leuk vindt of niet. hoe graag ik ze ook zou willen – je hebt er gewoon geen controle over. Dus concentreer ik me op het proberen goede dingen te doen en hoop dat mensen me aardig vinden.

Ik zag een keer in een interview dat iemand zei in plaats van mezelf uit elkaar te halen in de spiegel, wat zoveel mensen doen, ik begin de dag met mezelf vertellen dat ik er goed uitzie en me erop te concentreren een goed mens te zijn, hard te werken en slim te zijn en daardoor voel ik me mooier en meer vol vertrouwen. Als je vertrouwen hebt in het soort persoon dat je bent, valt al het andere op zijn plaats. Maar je kunt niet op iemand anders vertrouwen om je zelfverzekerd te voelen. Je moet het van binnenuit uitzoeken. Soms verwachten mensen dat anderen hen zelfvertrouwen geven en er is zoveel druk als je een relatie hebt [want] de andere persoon moet ervoor zorgen dat je je zelfverzekerd voelt, maar je moet eerst van jezelf houden voordat je echt gelukkig kunt zijn.

Als iemand gemeen tegen je doet, is het nooit oké om hem te pesten en gemeen tegen hem te doen. Ik zou eerlijk zijn en ze vertellen dat ze mijn gevoelens echt kwetsen. Als ik iets negatiefs zie op sociale media, reageer ik terug en zeg gewoon: "Dus je weet dat ik je opmerking heb gezien en ik heb gevoelens net als jij en het kwetst mijn gevoelens echt", en ik zal iets aardigs zeggen als: "Ik hoop dat je fijne dag maar ik hoop dat je je realiseert dat je mijn gevoelens gekwetst hebt en dat je de volgende keer niet iets gemeens tegen iemand anders zegt." En vaak schrijven ze goed terug weg te zeggen: "Het spijt me zo, ik dacht niet echt dat je dit zou zien" en ik zeg: "Ik accepteer je verontschuldiging, maar ik hoop dat je aardig kunt zijn voor andere mensen." I denkmensen denken een beetje dat alleen omdat ze op sociale media zitten, ze onzichtbaar zijn, maar we kunnen alles zien. Iedereen leest het en het is moeilijk om het te negeren omdat je wilt dat mensen je aardig vinden, maar je kunt niet iedereen tevreden stellen.

Toen ik jonger was, kreeg ik altijd te horen dat ik niet het juiste lichaamstype had voor gymnastiek en ik bewees duidelijk dat ze ongelijk hadden.

Zoiets als 30 jaar geleden, misschien zelfs 20 jaar geleden, zouden ze waarschijnlijk niet eens naar me hebben gekeken omdat ik niet het juiste lichaamstype had. Het is echt cool nu het 2017 is, is er niet echt een ideaal lichaamstype. Er zijn zoveel vrouwen die inspirerend zijn en ze veranderen de manier waarop mensen naar vrouwelijke atleten kijken en het is echt ongelooflijk. Toen ik jonger was Ik kreeg altijd te horen dat ik niet het juiste lichaamstype had voor gymnastiek enIk heb duidelijk bewezen dat ze ongelijk hadden maar ik denk dat het belangrijkste is dat mijn ouders en mijn coaches altijd in mij hebben geloofd.

Het is heel belangrijk om jezelf te omringen met liefdevolle mensen die het beste voor je willen en je steunen omdat mijn moeder en [ik] altijd het gesprek hadden toen ik jonger was over het belang van zijn vol vertrouwen. Ik ben daar echt dankbaar voor, want Ik denk dat het moeilijk is als je de hele tijd in turnpakje zit en je jezelf vergelijkt en je niet weet of je er goed uitziet en je onzeker voelt en dat is waar het allemaal om draait Playtex Spelen op is. Het gaat erom kinderen aan het sporten te houden en voor mij toen ik aan gymnastiek deed en ik bleef sporten, had ik altijd het gevoel dat het me hielp om zelfverzekerd te blijven. Hoe actiever ik ben, hoe zelfverzekerder ik me voel. De campagne is erop gericht kinderen zelfvertrouwen te geven, of het nu gaat om gymnastiek of voetbal, het gaat erom actief te blijven, want dat zal je helpen je lichaam te waarderen.

De beste boodschap die ik kreeg was om de Olympische Spelen niet het hoogtepunt van mijn leven te laten zijn. Het was eigenlijk Stuart Weitzman [die dat zei] en ik hou van het advies omdat ik het heel moeilijk vind. Als atleet realiseer je je levenslange droom en denk je: "Wat kan ik doen om dat te overtreffen?" En hij zei altijd: "Er zijn zoveel dingen in de wereld. de opties zijn eindeloos. Je kunt alles zijn wat je wilt zijn en er zijn zoveel kansen dat je iets groters dan jezelf zou kunnen doen." Daar werd ik echt door geïnspireerd. Ik denk dat iedereen op een bepaald moment in zijn leven te horen krijgt dat ze niet goed genoeg zijn of dat ze het niet kunnen iets bereiken en ik denk niet dat er iemand in de wereld is die geen nee heeft gezegd, hoe dan ook wie je bent. Ik denk dat dat is waar het in het leven om draait. Een deur moet sluiten om een ​​andere te openen.

Het zal niet altijd gemakkelijk zijn, maar je moet heel hard werken. Ik denk dat als je heel hard werkt, je in jezelf gelooft, je houdt van wat je doet, en je vindt iets waar je blij van wordt, dan kun je echt alles bereiken en kun je alles zijn wat je bent wil zijn. Ik hoop dat deze jonge meisjes opgroeien tot alles wat ze willen zijn. Er is veel druk en ze hebben het gevoel dat ze niet willen sporten omdat ze zich ongemakkelijk voelen als ze ongesteld worden. Ik denk dat het [ongeveer] is dat niets je ervan weerhoudt door te gaan.

Het beste aan de Olympische Spelen is dat je mensen gewoon ziet voor hun harde werk en het maakt niet uit waar je vandaan komt, het maakt niet uit hoe je eruit ziet, het maakt niet uit je religie, iedereen waardeert je harde werk en de hele wereld komt samen en steunt deze atleten.