Amanda Gorman onthult waarom ze bijna niet optrad bij de inauguratie van president Joe Biden

Wanneer Amanda Gorman lees haar gedicht "De heuvel die we beklimmen" bij de inauguratie van president Joe Biden in 2021 werd ze met 22 jaar de jongste inaugurele dichter ooit. Maar dat historische moment kwam er bijna niet.

Zoals ze onthulde in een nieuw essay voor The New York Times, Gorman weigerde bijna de eer nadat dierbaren herhaaldelijk hun bezorgdheid over de veiligheid voor haar hadden geuit, gezien het politieke klimaat. De inauguratie vond slechts twee weken na de relschoppers plaats en... blanke supremacisten bestormden het Capitool in DC

"Ik was bang om mijn volk, mijn poëzie in de steek te laten. Maar ik was ook doodsbang op fysiek niveau", schreef Gorman. "Covid woedde nog steeds en mijn leeftijdsgroep kon zich nog niet laten vaccineren. Slechts een paar weken eerder vielen binnenlandse terroristen het Capitool van de Verenigde Staten aan, precies de stappen die ik zou opzeggen. Ik wist toen nog niet dat ik beroemd zou worden, maar ik deed weet dat ik bij de inauguratie heel zichtbaar zou worden - wat heel gevaarlijk is om in Amerika te zijn, vooral als je zwart en uitgesproken bent en geen geheime dienst hebt."

Ze voegde eraan toe dat vrienden haar hadden verteld een kogelvrij vest te kopen en dat zij en haar moeder defensief oefenden maatregelen, schrijven: "Mijn moeder liet ons in onze woonkamer hurken zodat ze kon oefenen om mijn lichaam te beschermen tegen... kogels. Een geliefde waarschuwde me dat ik 'klaar moest zijn om te sterven' als ik naar het Capitool ging en zei: 'Het is het gewoon niet waard.' Ik had slapeloosheid en nachtmerries, at of dronk dagenlang nauwelijks. Ik heb uiteindelijk een paar goede vrienden en familie geschreven om hen te vertellen dat ik me hoogstwaarschijnlijk zou terugtrekken uit de ceremonie."

De avond voordat ze haar definitieve beslissing aan het inaugurele comité zou geven, zei de dichter dat ze had besloten naar haar angsten te 'luisteren' in plaats van ervoor weg te rennen.

"Ik sloot mijn ogen in bed en liet mezelf alle leviathans uiten die me bang maakten, zowel monsterlijk als minuscuul. Wat vooral opviel, was de zorg dat ik me de rest van mijn leven zou afvragen wat dit gedicht had kunnen bereiken. Er was maar één manier om erachter te komen", schreef ze. "Tegen de tijd dat de zon opkwam, wist ik één ding zeker: ik zou in 2021 de inaugurele dichter worden. Ik kan niet zeggen dat ik volledig overtuigd was van mijn keuze, maar ik was er volledig voor."

Op de dag van haar optreden herinnerde ze zich dat haar angsten wegsmolten terwijl ze haar gedicht voordroeg. "Toen ik naar het podium stapte om te reciteren, voelde ik me warm, alsof de woorden die in mijn mond wachtten in vuur en vlam stonden", schreef ze. "Het leek alsof de wereld stil stond. Ik keek naar buiten en sprak ermee. Ik heb niet achterom gekeken."