Edha Gupta, die vocht tegen een boekverbod, is een van de zeventien stemmen van het jaar 2021

Edha Gupta (17) herinnert zich vanaf haar eerste schooldag op 4-jarige leeftijd racisme en discriminatie in haar klaslokalen in York, Pennsylvania. "Ik heb er zelf mee te maken gehad, omdat mensen veel van mijn cultuur en mijn tradities zouden bekritiseren, en ik schaamde me vaak in mijn vel", vertelde ze. Zeventien. In haar laatste jaar op de Central York High School was Edha, een immigrant van de eerste generatie uit India, klaar om actie te ondernemen tegen de onrechtvaardigheid die ze ervoer toen haar schooldistrict een nieuw ingevoerde antiracistische lezing stopzette lijst.

In augustus 2020 heeft een diversiteitscommissie een: bronnenlijst van 300 antiracistische boeken, films en lesmateriaal om studenten te begeleiden in de nasleep van de moord op George Floyd en de daaropvolgende Black Lives Matter-opstanden die daarop volgden. Drie maanden later kondigde het bestuur van de Central York School aan dat

districtswijd bevriezen op de gids, en Edha wist dat ze er iets aan moest doen.

Toen het schooljaar 2021-2022 in september naderde, kwam Edha meteen met een plan. Als actief lid van de Panther Anti-Racist Union in Central York schreef ze een opiniestuk voor een lokale krant, creëerde een Change.org petitie, en hielp bij het coördineren van dagelijkse protesten en pleitte tegen het verbod. "Voor mij was het onderwijzen van diversiteit en inclusie het voorkomen van wat ik in mijn jeugd moest doormaken", zei ze. "Wat me motiveerde, was denken aan deze jonge kinderen die dezelfde discriminatie zouden moeten ondergaan als ik."

Edha en haar collega's vochten drie weken onvermoeibaar, verzamelden meer dan 5.000 handtekeningen voor petities en haalden 200 mensen op de been om te protesteren tegen de bevriezing op schoolbestuursvergaderingen. Hun zoektocht naar toegang tot verheffende en bevestigende op raciale en sociale rechtvaardigheid gebaseerde bronnen werd een nationaal nieuwsverhaal, dat de aandacht trok van verschillende mediakanalen. Eindelijk, op 20 september 2021, stemde het schoolbestuur van Central York voor: draai het verbod om. Edha heeft grote plannen voor haar toekomst, en het is nog maar van hier.

---

Vertel ons wat je inspireerde om het boekenverbod van je schooldistrict ongedaan te maken.

In bibliotheken en hardop voorgelezen, zouden er alleen verhalen zijn met blanke kinderen. Er waren geen studenten van kleur of enige diversiteit tentoongesteld in mijn educatieve boeken. Dat zorgde ervoor dat ik me tijdens mijn hele opleiding erg geïsoleerd voelde. Dit gevoel van een paria in mijn gemeenschap was al een hele tijd aan de gang.

Toen [de bevriezing van de bronnen in Central York] plaatsvond, wist ik dat dit geen probleem was dat net ontstond.

Diversiteit in het onderwijs is zo belangrijk voor een jong kind van kleur om zichzelf en hun stem te omarmen. Ik haat de gedachte dat een jong meisje of jongen van kleur zou opgroeien in een district dat zichzelf haat en niet in staat is om te houden van wie ze zijn en hun cultuur te omarmen.

Wat is het meest lonende aan het terugdraaien van het boekverbod?

We gingen in de activismemodus, protesteerden voor onze school, en spraken met de media, en gingen naar bestuursvergaderingen en praten, we deden dat allemaal met de bedoeling om het boekenverbod ongedaan te maken.

Nog een van de geweldige dingen die hieruit zijn voortgekomen, is hoe ik een gemeenschap echt heb zien samenkomen. Dit is een vrij kleine stad. Het is schilderachtig. Het is York, Pennsylvania, en het is een stad waar je veel verschillende opvattingen ziet. Het is erg verspreid, maar door deze gebeurtenissen zag je een gemeenschap samenkomen.

Het is echt verheffend om te zien, in de tijd van vandaag, een gemeenschap samenkomt om op te komen voor één doel en een stem te zijn voor iets dat belangrijk voor hen is. Ik denk dat het heel inspirerend was.

Wat zijn je plannen voor de toekomst?

Ik ben van plan neurowetenschappen te gaan studeren in de pre-medische richting om in de toekomst geneeskunde te gaan studeren. Een van mijn grootste drijfveren is om te pleiten voor gelijke vertegenwoordiging in de geneeskunde.

In de geneeskunde wordt zoveel over het hoofd gezien als het gaat om verschillende rassen en respect voor iemands algemene achtergrond en sociaaleconomische status. Het is belangrijk om de zorg te zien vanuit het perspectief van iemand van kleur of iemand die het verschil in zorg herkent die mensen nodig kunnen hebben. Daaraan ontbreekt het in de huidige gezondheidszorg en aangezien Amerika zo divers is als het is, zou de gezondheidszorg meer inclusie moeten omvatten.

Ik zal een stem blijven voor gemarginaliseerde gemeenschappen. Ik kijk er naar uit om mensen te helpen. Ik heb altijd de wens gehad om mensen in de gemeenschap om mij heen te helpen. In de geneeskunde kan ik dat op meer dan één manier doen.

Wat betekent het voor jou om een ​​Voices of the Year-honneur te zijn?

Ik ben vereerd en zeer nederig dat ik deze kans heb gekregen om een ​​stem van het jaar te zijn. Het betekent voor mij dat wanneer je een jongere bent in dit land, je stem gehoord kan worden. Deze hele reis, inclusief deze prijs en deze eer, heeft me laten zien dat wanneer je ergens voor opkomt en je er echt in gelooft, het meer grip zal krijgen.

Daarvoor had ik altijd een heel pessimistisch beeld van hoe jongeren impact kunnen maken. Deze prijs, ter ere van jonge mensen die opkomen voor waar ze in geloven, laat me zien dat jongeren gewaardeerd kunnen worden en inspireert me om meer te doen.

Foto met dank aan Edha Gupta; Ontwerp door Yoora Kim.