10 interessante feiten over Malala Yousafzai uit haar nieuwe boek "We Are Displaced"

In de afgelopen 6 jaar is Malala een van 's werelds machtigste activisten geworden. Terwijl ze haar platform voor meisjesonderwijs blijft gebruiken, gebruikt ze nu haar stem om vluchtelingen de kans te geven hun verhalen te delen in haar nieuwe boek We zijn ontheemden Zeventien kreeg de kans om met haar te gaan zitten en uit de eerste hand over haar leven te horen.

Hier is alles wat je moet weten over Malala en haar nieuwe boek...

Ze reist al jaren rond om vluchtelingen te ontmoeten.

"Sinds ik met mijn activisme begon, dat was ongeveer 6 jaar geleden, ben ik in veel vluchtelingenkampen geweest. De eerste was in Jordanië, waar ik Syrische vluchtelingenkinderen ontmoette. Ik ben in vluchtelingenkampen in Kenia, Rwanda, Irak geweest, heb vluchtelingenmeisjes over de hele wereld ontmoet, gewoon gezien hoe vluchtelingen via het nieuws aan ons worden gepresenteerd. Ze laten deze mensen gewoon op zo'n negatieve manier zien', vertelde ze

Zeventien. "Ik zou met deze dappere en moedige jonge meisjes gaan praten en ik zeg: 'Dit is zo teleurstellend dat mensen niets weten over vluchtelingen.' We horen vaak over vluchtelingen, maar we horen nooit iets van hen. Het was belangrijk om van hen te horen, daarom besloot ik dit boek te schrijven. Ik denk dat het ook belangrijk is vanwege de tijd waarin we ons bevinden en hoe we deze landen zien het sluiten van hun grenzen en het bouwen van muren, dus ik denk dat het gewoon een herinnering is aan mensen om gewoon van te horen vluchtelingen."

Ze voelde zich pas ontheemd toen ze in Engeland woonde.

"Mijn familie en miljoenen mensen in Swat Valley raakten in 2009 ontheemd en we waren drie maanden uit onze huizen. Maar toen we onze huizen verlieten, wisten we niet of we terug zouden kunnen komen. Je hoort vechten, je hoort kogels boven je dak gaan, en je wist dat het niet veilig was om daar te blijven. Anders zou je je leven kunnen verliezen. Maar toen we naar het VK verhuisden. Ik was aan het herstellen van het trauma en ik werd behandeld en alles was zo nieuw en zo anders. Ontheemd raken in Pakistan was moeilijk, maar iets gemakkelijker omdat de taal hetzelfde was, de cultuur hetzelfde was en we deze traditie van gastvrijheid hebben, dus mensen verwelkomden ons. Als je naar een heel ander land komt, is dat moeilijk omdat de cultuur nieuw is, de manier waarop mensen praten en roddelen en lachen en hun dagelijkse conversatie heel anders is. Maar toen raakte ik eraan gewend en ik ben nu 6 jaar in het VK. Ik ben officieel geen vluchteling, we zijn bewoners, maar in zekere zin voelen we ons wel ontheemd."

Onlangs ging ze voor het eerst terug naar Pakistan.

"Dat was het hoogtepunt van 2018. Ik ging naar huis en zag mijn vrienden, mijn schoolleraren, mijn buren, mijn familieleden, iedereen. We hebben daar honderden mensen ontmoet en het was prachtig om ons huis weer te zien. Ze hadden [het huis] nog steeds zoals het was en mijn schooltrofeeën, boeken, mijn bedovertrek, alles was er nog en het was gewoon zo mooi om dat te zien," vertelde ze Zeventien. "In zekere zin was het een gevoel van voltooiing. Ik heb altijd het gevoel gehad dat er iets ontbrak in mijn leven."

Ze vindt het belangrijk dat meisjes allerlei verhalen horen.

"Ik wilde een verscheidenheid aan verhalen [in mijn boek]. Ik wilde dat mensen een Syrisch vluchtelingenmeisje zouden leren kennen. Ik wilde dat mensen een Colombiaans vluchtelingenmeisje zouden leren kennen. Een meisje uit Guatemala, dat geen keus had, werd wees en moest voor haar eigen veiligheid haar land verlaten. Ik wilde dat mensen wisten van meisjes in Jemen, van meisjes in Oeganda, en ook van de mensen die hen verwelkomden. Ik heb ook het verhaal van Farah uit Oeganda opgenomen, die nu de CEO is van Malala Fonds, want als je het over vluchtelingen hebt, zijn het vaak hopeloze verhalen. Ik wilde mensen laten weten dat deze vluchtelingen ook succesvol zijn geworden en bij de overheid hebben gediend en goede doelen zijn begonnen. Ze hebben mensen sterker gemaakt en ze doen geweldig werk, dus we moeten het ook vanuit die hoek bekijken."

Ze vindt dat er te weinig Latijns-Amerikaanse verhalen worden gedeeld.

"Ik wilde verhalen uit Latijns-Amerika opnemen, want als mensen over vluchtelingen praten, is dat meestal gericht op Syrische vluchtelingen en wordt het geassocieerd met oorlogen en terrorisme. Maar er zijn ook bendes en andere vormen van conflicten die zich voordoen die mensen niet vaak tellen. In Latijns-Amerika gebeuren deze crises in zoveel landen en hoor je alleen maar de woorden van dit meisje verhaal, over de grens, een 15-jarig meisje [Analisa] die haar ouders heeft verloren, het is geen gemakkelijke ding. Dit vereist moed en moed. En dit vertelt je dat haar leven op het spel stond en dat ze daar geen toekomst had en dat iedereen recht zou moeten hebben op een mooie toekomst. Deze regio heeft meer aandacht en meer steun nodig van mensen over de hele wereld en ook van de donorlanden om het onderwijs van deze meisjes te ondersteunen die school mislopen omdat ze hun huis kwijtraken of hun scholen."

Ze zegt dat onderwijs voor elke jonge activist op de eerste plaats moet komen.

"Ik mis nu een week van school. In Oxford is de eerste week examenweek, dus ik heb mijn examens eerder gedaan voordat ik hier kwam. Het is belangrijk dat je je focust op je eigen opleiding en als ik eenmaal naar de universiteit ga, ben ik volledig gefocust op mijn studie. Voor meisjes die toegewijd en enthousiast zijn om een ​​verandering in hun samenleving in de wereld te brengen, is het belangrijk dat ze tegelijkertijd ook koesteren en zich concentreren op het opbouwen van zichzelf. De wereld die u wilt creëren, zal een grotere impact hebben als we opleiden en empoweren en onszelf uitrusten met meer kennis en vaardigheden.

Ze vindt dat iedereen een mentor zou moeten hebben.

"Het is ook belangrijk om een ​​paar mentoren te hebben. Mentoren kunnen je leraren zijn, kunnen je ouders zijn, kunnen je vrienden zijn of mensen bij wie je inspiratie opdoet. Het is goed om iemand te hebben en het is altijd goed om te vragen of je hulp nodig hebt. Aarzel daar nooit in."

Ze wil dat de jongere generatie in zichzelf gelooft.

"Ik zeg altijd tegen jonge mensen dat ze in zichzelf moeten geloven. Het betekent zelfverzekerd zijn en geloven dat wat je zegt ertoe doet. Als ik het over onderwijs heb, geloof ik dat het opleiden van meisjes kan bijdragen aan betere resultaten. Het helpt ons economieën op te bouwen. Als we alle meisjes opvoeden, voegt het meer dan $30 biljoen toe aan de wereldeconomie, helpt het ons armoede te verminderen en klimaatverandering aan te pakken. Ik geloof in deze zaak en er zijn gegevens die dit ondersteunen. Ik geloof er al in sinds ik 10 was. Ik zou in een bijeenkomst zijn waar mensen zouden zijn, meestal mannen, maar ik had het vertrouwen dat mijn stem ertoe deed. Hoe oud ik ook was, mijn stem was belangrijk. Het zou goed zijn als we allemaal vrienden hadden die ons aanmoedigden, die ons steunen, maar je moet opstaan ​​en jezelf steunen."

Ze weet dat de jongere generatie zal veranderen.

"Ik heb hoop als ik naar de jongere generatie kijk, omdat ze geïnteresseerd zijn in het creëren van een duurzame wereld. Ze willen verandering zien. Ze willen de status quo uitdagen. Ze willen leiders uitdagen. Ik hoop dat, vooral jonge lezers, dit boek zullen lezen en geïnspireerd zullen raken door deze geweldige verhalen van vluchtelingenmeisjes en -vrouwen. Ik hoop dat ze zich ook informeren en er vervolgens naar handelen. Ze moeten beseffen dat wat ze ook doen, of het nu een kleine daad is om een ​​vluchteling in je lokale gemeenschap te ondersteunen of een campagne te voeren in je school of je gemeenschap, al deze dingen doen er toe en het kan je die verandering brengen die we allemaal willen zien, namelijk een gastvrije, open samenleving die vriendelijk en medelevend is voor iedereen."

"De opbrengst van dit boek gaat naar ons werk, het Malala Fonds, waar we onderwijs aan vluchtelingenmeisjes ondersteunen. Als mensen dit boek kopen, moeten ze weten dat ze al een vluchtelingenmeisje helpen. Ik denk dat dat het begin is."

Ze is net zo onzeker over de toekomst als jij.

"Ik weet niet zeker wat ik in de toekomst ga doen, meer boeken [schrijven] of niet. Ik denk dat ik momenteel gefocust ben op de universiteit. Ik heb veel essays te schrijven."

Tamara Fuentes is de Entertainment Editor bij Zeventien. Volg haar op Twitter en Instagram!