4 schoolbegeleiders onthullen hoe "13 redenen waarom" hen beïnvloedde

In de laatste aflevering van Netflix 13 redenen waarom, leert het publiek dat de laatste persoon op Hannah's banden geen student is - het is meneer Porter, de schoolbegeleider. Mr. Porter is een terugkerend personage, maar pas in deze aflevering kun je de verontrustende en uiteindelijk nutteloze ontmoeting tussen Hannah en hem, die vlak voor haar plaatsvindt dood. Hier bespreken vier real-life counselors de show's controverseel voorstelling van zelfmoord en geestelijke gezondheid, hoe het kijken ernaar hen beïnvloedde en wat ze hopen dat kijkers uit de serie halen.

De bronnen

• Chrissy Murgel: schoolbegeleider voor zeven jaar; momenteel op Helena High School in Helena, Montana
• Jill Kok: schoolbegeleider voor zeven jaar; momenteel assistent-directeur van de American School Counselor Association, waar ze 15,5 jaar heeft gewerkt
• Michelle Dixon: schoolbegeleider voor 18 jaar; momenteel hoofd schoolbegeleider bij Beaufort High School in Beaufort, South Carolina
  click fraud protection
• Yuridia Nava: adviseur voor acht jaar; momenteel op Riverside Polytechnic High School in Riverside, Californië

Hoe hoorde je voor het eerst over de serie en wat was je eerste reactie erop?

Chrissy Murgel: Ik wist van het boek en ik hoorde dat [de aanpassing] op Netflix stond, dus ik heb een paar dagen bingewatchend doorgebracht. Het is intenser zien dat soort dingen dan wanneer je het leest. En ik ben een moeder, dus ik kon me op verschillende niveaus inleven. Het is echt verontrustend. Ik kon die nacht niet slapen. Ik heb gewoon het gevoel, als ik als volwassene worstelde om dat te verwerken, hoe zou dat dan kunnen? invloed hebben op kinderen die kwetsbaar zijn en worstelen met hun eigen depressie en angst en suïcidaliteit gedachten? Dat is eng.

Jill Kok: Ik hoorde er voor het eerst over van mijn eigen kinderen. Ik heb er vier die in leeftijd variëren van 19 tot 23. Het is moeilijk om naar te kijken. Maar voor mij als professional was [het] erg verontrustend, vooral het antwoord dat de schoolbegeleider aan Hannah gaf.

Michelle Dixon: Ik heb erover geleerd van vrienden van mij. De scènes waren zwaar voor mij, als volwassene die hier dagelijks mee te maken heeft. Ik denk dat dat is wat mij zorgen baart: welke impact dit heeft op de studenten die al lijden aan psychische problemen en die al kwetsbaar zijn?

Yuridia Nava: Het werd gepromoot op Netflix, en mijn stiefzoon zit dit jaar op de middelbare school, en hij had het er ook over, dus we keken er samen naar. Dit hele gebeuren is voor mij echt een leermoment.

Sommige critici zeggen dat de show zelfmoord romantiseert en niet goed de middelen weergeeft die beschikbaar zijn voor mensen die worstelen met een psychische aandoening. Wat vind je van die kritieken?

Murgel: Naar mijn mening, alleen al door wat ik in mijn beroep doe, heb ik het gevoel dat het zelfmoord verheerlijkt. Het lijkt het bijna te normaliseren als een optie, wat nooit het antwoord is. Er zijn kleine glimpen van momenten in de serie waar het enigszins het idee van geestesziekte, depressie aan de orde stelt, maar niet genoeg. Ik wou dat er meer van was, omdat ik het gevoel heb dat dat misschien een gezondere dialoog had kunnen openen over hoe je om hulp kunt vragen.

Dixon: Ik denk dat het plot en de productie zelfmoord romantiseren. We hebben zeer kwetsbare studenten - geestelijke gezondheidsproblemen komen nog steeds veel voor. Het leek zelfmoord gewoon af te schilderen als een oplossing en een reactie. Het is jammer dat ze geen gebruik hebben gemaakt van de sterke boodschap die ze stuurden om er iets van te maken dat van invloed was op preventie.

Nava: Ik weet dat ze de absolute slechtste uitbeelden, [maar] er zijn zoveel bronnen. Er zijn apps, er zijn teksten, er is 24/7 operators, niet alleen op school, maar ook in de gemeenschap en op internet.

Denk je dat de show als geheel een positieve of negatieve invloed heeft op studenten?

Koken: Sommige studenten kunnen het misschien als amusement bekijken. Studenten die een trauma hebben meegemaakt of die mogelijk worstelen met middelenmisbruik, die mogelijk het slachtoffer zijn geworden van aanranding of getuige zijn geweest van huiselijk geweld geweld, wat in de serie wordt geportretteerd, kan zeer triggerend zijn en het is waarschijnlijk niet in het belang van die jongere om te kijken Dat. Misschien is het voor anderen een gelegenheid om echt te praten over de rol van de school hierin en hoe we ervoor willen zorgen dat we processen en procedures hebben om jongeren te ondersteunen. Ik denk dat je het van twee kanten kunt bekijken.

Nav: Ik zou niet zeggen positief of negatief. Ik denk dat de negatieve impact is dat, omdat het zelfmoord verheerlijkt, je gewoon heel voorzichtig moet zijn. Het positieve is dat het die dialoog opent en echt versterkt dat schooladviseurs hier zijn, niet alleen voor planning of universiteitsaanvragen. We zijn er echt om kinderen te helpen met hun psychische problemen.

Wat vond je van de scène met de schoolbegeleider tegen het einde van het seizoen?

Murgel: Het maakte me verdrietig omdat ik het gevoel heb dat het ons beroep een slechte reputatie geeft. Het was behoorlijk verontrustend voor mij omdat ik niet denk dat dat een echt nauwkeurige weergave is. Ons beroep vereist dat we een enorme hoeveelheid training en vaardigheden hebben, en het voelde gewoon niet authentiek aan.

Koken: Het was duidelijk dat Hannah zich afgewezen voelde en de laatste persoon die ze probeerde te bereiken, reageerde niet op de juiste manier. Als een schooldecaan denkt dat er voorzienbare schade is voor uzelf of voor anderen, is het de ethische plicht van een schooldecaan om die vertrouwelijkheid te doorbreken en die informatie te delen.

Dixon: Ik denk dat de antwoorden van [de adviseur] ontoereikend waren. Ik denk dat hij haar zo goed mogelijk probeerde te beoordelen, maar er waren veel keuzes die ik anders had gemaakt... de ouders zijn niet benaderd. Ze hoefde zeker niet het gevoel te krijgen dat ze een deel van het probleem was.

Wat hoop je dat mensen van de serie meenemen - of niet meenemen?

Murgel: Ik hoop dat ze het idee niet wegnemen dat zelfmoord een antwoord is, want het is nooit een antwoord. [En] ik hoop dat mensen ruimdenkend kunnen zijn en dat we dat stigma van psychische aandoeningen kunnen wegnemen.

Koken: Omdat Hannah de verteller in de show is en haar stem terugkomt en je haar ziet, kan het verwarrend zijn in termen van hoe je denkt als iemand sterft door zelfmoord. Dat is een laatste handeling, en je komt niet terug om te zien hoe anderen reageren, en je hebt achteraf niet het voordeel. Dus ik denk dat een deel van die structurering verwarrend kan zijn voor jonge mensen.

Dixon: Ik hoop dat veel studenten er niet naar kijken omdat ze niet toegerust zijn om ermee om te gaan, dat zal ik maar zeggen. En voor degenen die dat wel zijn, ik hoop dat ze kunnen begrijpen dat er veel serieuze problemen zijn, en misschien ben je niet de enige en zijn deze dingen echt.

Nav: Ik zou hopen dat het [studenten] ertoe zou aanzetten een gesprek te hebben met een zorgzame volwassene. En ook om iets te zeggen als ze iemand zien worstelen.

Deze interviews zijn voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.

Als jij of iemand die je kent hulp nodig heeft, bel dan de National Suicide Prevention Lifeline op 1-800-273-TALK (8255) of bezoek hun website.