Vrouwen op de Democratische Nationale Conventie

Voor het grootste deel van Amerika is het congresseizoen een kans om politiek op het hoogtepunt van zijn glorie te ervaren: de strijdkreten van de volgende leiders van onze natie die hun bases verenigen met beloften voor de toekomst, gejoel uit de menigte als de misstappen van de kandidaten van de tegenpartij worden aangeprezen, en de onuitgesproken maar oorverdovende hoop op een beter Amerika. Bij vorige verkiezingen werd ik ook beïnvloed door het zoete geluid van het democratische proces aan het werk, en was verheugd te horen dat de politici van onze natie een krachtig discours voerden over hun visies voor Amerika. Echter, terwijl ik keek naar de Democratische Nationale Conventie dit jaar klonk er één geluid duidelijk boven de rest uit: het verbrijzelen van het glazen plafond.

De toespraken die voor mij belangrijk waren dit jaar waren niet die van bekende

politiek elites of beroemdheden, maar in plaats daarvan degenen die zijn gemaakt door vrouwen die pijnlijke situaties in hun eigen leven hebben omgezet in een oproep tot politieke verandering. Of het nu was oproep tot actie van Lilly Ledbetter, een vrouw die een geval van discriminatie op het werk veranderde in een beweging voor gelijke beloning van vrouwen op de werkplek of Sandra Fluke's vertellen van haar weigering om te getuigen tijdens een hoorzitting van het congres ten gunste van anticonceptie en de daaropvolgende publieke vernedering door Rush Limbaugh, de 2012 De Democratic National Convention gaf deze vrouwen en vele anderen de kans om hun verhalen te delen en vrouwen een stem te geven in het politieke Verwerken. Het beste gedeelte? De politici luisterden, met veel toespraken die vooral gericht waren op hoe de Democratische Partij van plan is te werken aan de bescherming van het recht van vrouwen op reproductieve gezondheidsdiensten, het vermogen om gelijkwaardigheid op de werkplek te bereiken en beleid te promoten dat een positieve invloed heeft op het vermogen van vrouwen en meisjes slagen.

Zoals ik deelde in het oktobernummer van Zeventien, is mijn passie voor politiek voor een groot deel geïnspireerd door het uiteindelijke verlies van mijn moeder in een langdurige strijd tegen borstkanker als gevolg van haar onvermogen om betaalbare en hoogwaardige gezondheidszorg te krijgen. Nadat ze tijdens mijn eerste jaar van de middelbare school was overleden, besloot ik haar verhaal te gebruiken als een katalysator voor politieke verandering. Door mijn werk met de AAUW Actiefonds Het is mijn stem: ik zal gehoord worden ga naar buiten stemmen campagne, werk ik om jonge vrouwen in Massachusetts en in het hele land te inspireren om te beseffen dat hun stem en hun stem ertoe doen in de politiek.

Vrouwen hebben grote macht in de Amerikaanse politiek: meer dan ooit tevoren registreren vrouwen zich om te stemmen en stemmen ze in grotere aantallen en met meer consistentie dan mannen. We zijn een krachtig en invloedrijk blok van kiezers, en de focus op vrouwen in de 2012 democratisch De Nationale Conventie bewees het: door onze stemmen en onze stemmen dit verkiezingsseizoen, vrouwen zullen gehoord worden.