Katie deelt haar eigen 'Fat Talk'-verhaal

Ik wil een klein verhaal met je delen. Het heeft niet specifiek met "dikke praat" te maken, maar het is zeker relevant omdat ik denk dat iedereen wel zo'n bepaald moment in zijn leven heeft.

Toen ik 14 was, zat ik in de natuurkundeles en ik merkte dat een groep jongens bij mij in de buurt lachte. Ik schonk er niet zo veel aandacht aan en haalde mijn schouders op. Die dag was toevallig dat we jaarboeken kregen, dus die hebben we natuurlijk aan iedereen doorgegeven om het gebruikelijke "Een fijne zomer!"

Ik kreeg mijn jaarboek terug en las enkele berichten en ik merkte dat de jongens die eerder die les hadden gelachen, verschillende namen van scheermesjes onderaan hadden gezet waar ze ondertekenden. Ik was in de war en draaide me om en ze keken me aan en maakten een "bzzzzzzzz"-geluid en bewogen rond hun mond, als een elektrisch scheerapparaat. Ik vroeg mijn beste vriendin destijds wat ze aan het doen waren, en ze lachte en zei: "Katie, ze zeggen dat je een snor hebt!"

Nu, ik ben geen harig meisje, begrijp me niet verkeerd, maar als je een lichte huid hebt en van nature donker haar hebt EN je gaat door de puberteit, dan heb je een beetje het kortste eind. Dat was waarschijnlijk mijn absoluut slechtste herinnering aan de middelbare school. Die dag huilde ik achter in de bus en op weg naar huis. Die dag verloor ik mijn beste vriend en al het respect van mijn klasgenoten. Het ergste van alles was dat ik die dag het respect voor mezelf verloor. Het kostte me een paar jaar om er volledig overheen te komen en te beseffen dat nee, ik heb geen mannelijke snor. Het kostte me nog meer tijd om over de gewoonte heen te komen om tegen mezelf te praten over mijn uiterlijk. Mijn zelfbewustzijn over die kwestie ging over in mijn kijk op mijn gewicht, mijn huid, wat ik droeg, hoe mijn haar eruit zag en wat andere mensen over mij zeiden.

Op de middelbare school ben ik in het algemeen niet langer zelfbewust. Er was geen moment waarop ik er plotseling anders uitzag of een jongen vertelde me dat ik mooi was dat volledig van gedachten veranderde of zo. Dat zou sowieso nooit werken, want als je jezelf eenmaal hebt overtuigd dat je iets bent (niet mooi), verandert één uitspraak daar niets aan. De dingen die me van gedachten deden veranderen, waren mijn prestaties op school, deel uitmaken van het koor en dat wetende ze zouden niet hetzelfde kunnen klinken zonder mij, de liefde van mijn vrienden en de late nachten die ons uitlachten uit. Ik realiseerde me in de loop van de tijd dat er zoveel meer was om mijn energie in te steken dan me zorgen te maken over wat mensen van me dachten en of ik goed genoeg voor hen was. Ik ben mooi omdat ik mezelf ben. Weet je waarom dat mooi is? Omdat ik de enige ter wereld ben die dat heeft. En weet je wat dat betekent? Jij bent ook mooi. Rol niet met je ogen zoals ik deed toen ik 14 was. Ik vertel je de waarheid, meid.

Laat me weten wat jullie allemaal doen om je "dikke praat" of je negatieve praat tegen jezelf te stoppen, of als je er gewoon met me over wilt praten, bel me dan op mijn Mijn ruimte!

Voor meer informatie over de Fat Talk Free Week en: Reflections: Body Image Program, bezoek de website van het programma hier.

Maak er een fantastische week van!

Katie