Eerste week van de universiteit

Hallo allemaal!

Ondanks mijn bereidheid om mee te doen, mijn extraverte karakter, vrienden maken voordat de lessen begonnen door een voororiëntatie backpackreis en ondanks het feit dat ik honderden vriendelijke mensen heb ontmoet tijdens een week, voelde ik me helemaal alleen toen ik studeerde begonnen. Ik miste mijn ouders, mijn zus, mijn beste vriend in Austin, en, de hemel verhoede, mijn ex-vriend (we gingen uit elkaar nadat we ontdekten dat onze universiteiten 3.000 mijl uit elkaar lagen). Ik wist niet of de dingen zouden komen

makkelijker, maar ik was er absoluut zeker van dat niemand me had voorbereid om te voelen dit zonder hulp... en moeten hebben dit veel geklets (vermoeiend!).

Maar er kwam een ​​tijd dat de dingen comfortabeler werden - toen ik naar evenementen begon te gaan (zie foto!), Ik ging regelmatig hangen met dezelfde mensen, en beginnen te begrijpen hoe de kilo's lezen die professoren naar geesteswetenschappen gooien te beheren hoofdvakken. Eindelijk kwam er een tijd dat ik, nou ja, gelukkiger werd.

Ik vind het belangrijk om dit te zeggen, want hoewel de universiteit "de beste vier jaar van je" is, leven", is het niet ongebruikelijk of raar om je de eerste paar maanden ongemakkelijk, ongemakkelijk of depressief te voelen weken. In feite zei iedereen met wie ik erover sprak dat ze zich precies hetzelfde voelden! Uiteindelijk zul je je plekje vinden, je vrienden ontmoeten en misschien een goede band krijgen met een upperclassman die Indiaas eten voor jou en je vrienden kookt in zijn appartement - zeg maar!

Als je dit jaar eerstejaars bent, hoe zijn je eerste weken geweest? Ben je al ingeburgerd? Laat hieronder een reactie achter!