Thuisbezoek van de universiteit

Soms is er gewoon geen plek zoals thuis. Afgelopen weekend was een lang weekend - Herfstvakantie! Behalve de weinige achterblijvers die op de campus bleven, maakten de meeste mensen een massale uittocht naar New York of gingen naar huis (of beide).

Na een afwezigheid is thuis een onbeschrijfelijk gevoel. Het zijn kleine dingen, zoals binnen zitten jouw stoel of liggend jouw bed. En dan heb ik het nog niet eens over eten... zelfgemaakte maaltijden waren gewoon hemels!

Ik dacht dat het weekend een eenvoudig weekend zou zijn waarin ik me in het zweet zou kunnen ontspannen, Nutella rechtstreeks uit de pot zou kunnen eten, voor altijd zou kunnen slapen en misschien een paar vrienden zou zien. De dingen gaan echter nooit zoals gepland.

Mijn managementteam had een kleine crisis toen we ons plotseling realiseerden dat we geen kostuums hadden voor een video die we de volgende week moesten filmen! Omdat de helft van mijn team een ​​weekend weg was, besloot ik dat ik rond zou gaan en op zoek zou gaan naar kostuums die ik, nadat ik er een hele dag aan had besteed, uiteindelijk online kocht.

Maar ik had zaterdagavond de kans om te ontstressen! Mijn vriend Ford was in de stad en belde. We besloten om zijn verjaardag te vieren op Aanraken in Manhatten. Het was erg chique, en we hadden een geweldige tijd! Ik heb veel gedanst en de volgende ochtend piepten mijn oren nog steeds!

Hoewel er thuis zowel stressvolle als geweldige momenten waren, kwam ik aan het einde van het weekend tot een interessante conclusie. Hoe graag ik ook thuis was en gewoon niet op school, kon ik het niet helpen, maar ik mis Penn.

Ik miste mijn problemen met Yarden op de squashbaan. Ik miste mijn gesprekken met Laura over Nabokov en Rachmaninoff en mijn complete jongensgeschiedenis. Ik miste het schreeuwen en vechten en lachen met Brittany terwijl ze probeerde een gênante video op mijn Facebook-wall te plaatsen. Ik miste mijn managementteam, Starbucks loopt 's avonds laat met Eric en eet een zondagse brunch terwijl ik luister naar Zac die zaterdagavondverhalen vertelt.

Dus ik was blij om maandagochtend weer op de campus te zijn. Toen ik terugkwam in mijn kamer, glimlachte ik. Er is echt geen plek zoals thuis!