Dingen veranderen, mensen (niet altijd) veranderen

Hoewel ik voor de winterstop al verschillende reizen naar huis had gemaakt voor Thanksgiving en willekeurige weekenduitstapjes, waren de bezoeken kort en had ik niet echt de kans om alles volledig in me op te nemen. Door drie weken thuis te zijn voor de vakantie, heb ik me echter gerealiseerd hoe anders thuis is in vergelijking met UNC. Er zijn de kleine verschillen, zoals het hebben van een supermarkt op loopafstand (mijn geboorteplaats Charlotte is ENORM in vergelijking met Chapel Hill), maar dan zijn er de veel opvallendere verschillen in de interacties met mensen die je eerder kende middelbare school. Het is vreemd om mensen tegen te komen die ik niet meer heb gezien sinds die dag dat ik het podium overstak om mijn middelbare schooldiploma in ontvangst te nemen. Onder de talloze ontmoetingen die ik heb gehad met mijn voormalige klasgenoten, lijken er twee algemene richtingen te zijn die deze ontmoetingen inslaan.

Mijn eerste ontmoeting deed zich voor toen ik op een dag boodschappen aan het doen was en ik een man zag die de hele middelbare school in verschillende van mijn klassen zat. Moge het voor altijd bekend staan ​​als THE most ongemakkelijk ontmoeting die ik met iemand heb gehad sinds ik thuis ben... en misschien wel in mijn hele leven. Hij herkende me duidelijk en staarde me even aan, en toen blies hij me gewoon helemaal weg door zijn kar voort te duwen, zonder me zelfs maar de kans te geven een 'hallo' te zeggen.

Op de middelbare school kwamen we uit totaal verschillende kanten van het sociale spectrum; hij was egocentrische Mr. Populariteit en ik was het leergierige, rustige meisje. Toen ik hem in de supermarkt zag, kwam ik meteen terug in de gangen van mijn middelbare school, waar hij me ook negeerde, ook al zat ik een heel semester naast hem in de wiskundeles! Ik heb de neiging om het beste in mensen te zoeken, en ik had gehoopt dat de universiteit hem zou veranderen, dus zijn kille reactie op mij was totaal niet verwacht. Ik denk dat sommige mensen niet veranderen, zoveel als nodig is, en hij is het voorbeeld van de persoon, heb ik besloten, die mijn tijd toch niet waard is.

Op een veel betere toon, er zijn mensen met wie je het gesprek kunt oppakken waar je was gebleven. Binnen een paar dagen nadat ik thuis was gekomen, ontmoette een grote groep van mijn vrienden elkaar voor een diner en een cadeau-uitwisseling, en het was zo geruststellend, ondanks mijn angst dat het net zo slecht zou aflopen als mijn kleine ontmoeting in de supermarkt. De grappen die we ooit vertelden waren nog steeds net zo grappig, zelfs zes maanden later. De glimlach was net zo oprecht en we genoten echt van elkaars gezelschap. Het deed me beseffen dat de mensen met wie ik dineerde, enkele van de beste vrienden zouden blijven die ik ooit zou kunnen hebben. We hebben allemaal doorstaan dus veel: angstaanjagende papieren, nogal wat afspraken en scheidingen, en heimwee sinds het scheiden van manieren om naar totaal verschillende hogescholen te gaan. Als we zulke grote veranderingen zouden kunnen doormaken, weet ik dat we alles kunnen doorstaan ​​wat het leven ons in de toekomst te bieden heeft.

"Verandering zal nooit plaatsvinden als mensen het vermogen en de moed missen om zichzelf te zien zoals ze zijn."

-Bryant H. McGill

Geen zorgen beef curry, XO's en al die andere jazz,
Katie :)

Denk je dat de universiteit mensen zoveel verandert? Laat hieronder een reactie achter!