Holly heeft heimwee bij Purdue

Nou, ik zit nu al zo'n zeven weken op school, en ik kan het niet geloven! School is voor mij tien uur rijden van huis, en dat is als je een non-stop roadtrip maakt. Het is jammer omdat ik in het weekend niet naar huis kan zoals andere kinderen hier. De eerste paar dagen dat ik hier aankwam, had ik enorm veel heimwee en voelde ik me overal heel verdrietig. Maar ik hield het vol en geleidelijk aan begon het gevoel weg te gaan.

Ik moest gewoon onthouden dat iedereen in dezelfde schoenen staat als ik, en studeren is gewoon een nieuwe stap in het leven. Er ging een gerucht rond op de campus dat een meisje naar school ging, en de volgende dag belde ze huilend haar ouders op met de mededeling dat ze niet "klaar" was voor de universiteit. Vermoedelijk heeft ze 2 dagen later haar koffers gepakt en is ze zomaar uitgevallen. Ik was in shock!

Ja, ik was verdrietig, maar ik denk dat je de dingen een kans moet geven om echt te weten of het goed voor je is of niet. Na verloop van tijd installeerde mijn familie een camera op de computer thuis zodat we konden Skypen... (het is dit echt coole, gratis web-chatprogramma). Dus dat was geweldig, ik kon bekende gezichten zien, wat echt hielp. Naarmate de tijd verstreek, ontmoette ik zoveel kinderen die net zo ver weg wonen als ik en zo niet verder! (Een van de kamergenoten van mijn beste vriend komt uit Nicaragua en er zijn genoeg meisjes in mijn slaapzaal uit China en andere willekeurige landen!)

Het stinkt omdat ik pas in november naar huis kan, wat 3 maanden geleden is dat ik van huis ben gegaan... Hoewel, mij is verteld dat zelfs als ik naar huis ga, er geen van mijn vrienden zullen zijn omdat ze ook allemaal bezig zijn met studeren! Als ik heimwee heb, ga ik gewoon uit met mijn vrienden die ik hier heb gemaakt of bel een oude vriend op, en dat helpt echt. Ja, er zullen momenten zijn waarop je instort, maar je moet in gedachten houden dat dit een nieuwe stap in het leven is.