7Sep
Seventeen kiest producten waarvan we denken dat je ze het meest zult waarderen. We kunnen commissie verdienen via de links op deze pagina.
Natuurlijk zijn er Sundance, Toronto, Cannes en alle andere grote filmfestivals... maar soms worden de beste juweeltjes begraven op festivals die misschien niet al die Hollywood-hype om zich heen hebben. Vorige week had ik de kans om naar het Gen Art Film Festival hier in New York City te gaan voor een vertoning van de indiefilm, vorst. Niet alleen was de film zelf zo tot nadenken stemmend dat ik de situaties en scènes niet uit mijn hoofd kan krijgen... maar de hele ervaring om het op een "festival" te zien, bracht echt het gevoel van de "kunst" van film terug naar de ervaring.
De film speelt een volwassen Jason Behr, voorheen van Roswell, als een man uit Manhattan die erachter komt dat zijn levenslange BFF, waarvan hij denkt dat hij zijn zielsverwant is, met een andere man gaat trouwen... klinkt een beetje als de aankomende film van Patrick Dempsey,
Gemaakt van eer, hoezo? Maar in plaats van een witte bruidsmeisjesjurk aan te trekken, gaat Jasons personage Jack Frost (ja, dat is echt de naam van zijn personage!), door wat hij een 'existentiële crisis' noemt. Per slot van rekening is het altijd moeilijk om over je eerste ware liefde heen te komen, hoe oud je ook bent. Rechtsaf? Jack weigert haar los te laten... totdat een brutale kleine 11-jarige buurvrouw genaamd Sophie in zijn leven komt.Ze wordt gespeeld door nieuwkomer India Ennenega (houd haar in de gaten - ze wordt de volgende Dakota Fanning!). En er is gewoon iets zo rauws en echts aan de manier waarop ze Jacks problemen ziet, waardoor hij het allemaal in perspectief kan zien.
Het klinkt misschien niet als de meest opwindende verhaallijn, maar het is een van die films die je moet zien om te waarderen... en je kunt er niet meer aan denken.
Heb je de laatste tijd indiefilms gezien die je perspectief hebben veranderd?
Ik kan niet wachten om van je te horen!
Rachel
Entertainment-editor
