Rachel heeft een openbaring na de auteurslezing!

Ik heb het geluk dat ik net terug ben van een inspirerende lezing met de geestige, charmante en briljante Jonathan Safran Foer, mijn favoriete auteur. Voor degenen onder u die niet al meerdere exemplaren van zijn boeken hebben Alles is verlicht en, mijn favoriet, Extreem luid en ongelooflijk dichtbij, ga dan onmiddellijk naar uw dichtstbijzijnde boekhandelaar.

Samenvattend: hij sprak fantastisch, maakte moeiteloos grappen en veroverde met een koel en ingetogen charisma de zaal. Naast het verschaffen van verhelderend (geen woordspeling bedoeld) inzicht in de innerlijke werking van zijn creatieve en complexe geest, de korte tijd die ik hoorde dat hij sprak, bevestigde opnieuw mijn passie voor lezen en schrijven en zorgde voor een broodnodige herinnering dat college over intellectueel moest gaan groei.

Het zou moeten gaan over kritisch nadenken over de wereld, het synthetiseren van informatie, het verbinden met een groter en dieper begrip van wat het betekent om mens te zijn. van de redenen waarom ik gepassioneerd ben door onderwijs (maar onlangs ben vergeten vanwege de stress van proppen, onthouden en verwoed studeren voor finale).

Als ik zou proberen te parafraseren wat hij zei, zou ik het geen recht doen, maar wat ik afnam van zijn welsprekendheid en verfrissend optimisme is dat zoveel van de menselijke ervaring over communicatie gaat. Elke persoon in zijn of haar leven streeft uiteindelijk naar een manier om contact te maken met en te communiceren met anderen, en literatuur is gewoon het medium van de schrijver om zichzelf over te brengen. En hij sloeg de spijker op de kop: ik weet niet waar ik heen wil of wie ik wil zijn, maar dat is precies wat ik wil doen... communiceren.

Het spijt me voor mijn filosofische, overdreven woordenrijke en waarschijnlijk belachelijk verheven tirade, ik word gewoon opgewonden van dat soort dingen. ☺ Bedankt dat ik met JOU mocht communiceren, en doe alsjeblieft iets terug... vertel me wat je denkt en waar je aan denkt!