CG!'s debatteren over de definitie van emo

Hey CG!'s,

Het lijkt op de "Dark Ages"-functie die ik schreef voor ons septembernummer (met Ashley T. of Zac E. erop, afhankelijk van welke je hebt) raakte echt een gevoelige snaar bij jullie.

Voor degenen onder jullie die het niet hebben gelezen, het gaat over hoe onze huidige cultuur depressie verheerlijkt en "problemen" hebben, tot het punt waarop sommigen van jullie zeggen dat mensen om je heen misschien zelfs problemen creëren om te lijken koel. Zoals Liz (18) het in het artikel zegt: "In mijn stad, overal waar ik kom, gebruikt iemand antidepressiva, ontwikkelt een eetstoornis, wordt alcoholist of snijdt zichzelf. Het gebeurt zo vaak dat ik niet anders kan dan denken dat mensen het doen om zichzelf er ingewikkelder uit te laten zien. Ik ben het zat dat iedereen de 'rockster' moet zijn met het grootste probleem."

We hebben heel veel e-mails ontvangen over dit verhaal en ik wilde er een paar met je delen, zodat je de dialoog online kunt voortzetten. Sommigen van jullie konden zich echt inleven in de meisjes die in het verhaal worden geciteerd. Anderen ergerden zich er aan. Onze excuses voor het beledigen van sommigen van jullie... dat was niet onze bedoeling. We zouden depressie nooit kleineren... de reden dat we het verhaal hebben gedaan, is dat we deze trend zagen gebeuren en we wilden naar de onderliggende wortels ervan gaan. Hier is wat van wat jullie erover te zeggen hadden, en wat aantekeningen van mij. Als je het verhaal niet hebt gelezen en wilt zien waar alle controverse over gaat, kijk dan eens naar "Dark Ages" op pagina 189 van het septembernummer van CG!!

—Marina, Nieuws en Functies Editor

"Ik was geschokt door 'The Dark Ages' (sept. 2007). De muziek heeft niets te maken met kinderen die meer therapie nodig hebben, en de meeste mensen luisteren niet naar emomuziek om cool te zijn. Denk de volgende keer aan alle mensen voordat je zo'n misselijkmakend artikel gaat drukken."

—Kay, 17

[Opmerking]

"Ik was van streek toen ik 'The Dark Ages' las. Ik begrijp dat de bedoelingen van dit artikel het meest waarschijnlijk waren om tieners te informeren over de stijgende tarieven van depressie, maar ik vond dat het artikel bevooroordeeld was en elke tiener die antidepressiva gebruikte als 'emo' categoriseerde. Ik was zeer beledigd door het artikel."

—[naam ingehouden op verzoek), 16

[opmerking: het spijt me dat je beledigd was. Nogmaals, we weten hoe ernstig depressie is en zouden dat nooit negeren!]

"Besef je wel dat de meeste 'emo'-kinderen gewoon onbegrepen kinderen zijn die vreselijke dingen hebben meegemaakt die gewoon op zoek zijn naar een manier om uit te drukken hoe ze zich voelen en erbij willen horen? Realiseer je je dat het kinderen zijn die dagelijks worden lastiggevallen door de 'preppy' kinderen? Realiseer je je dat de preppy kinderen zichzelf evengoed/zo niet slechtere dingen aandoen? En waarom heb je die knop aan het einde van je artikel geplaatst met de tekst 'cheer up emo kid'? Dat is pas beledigend!"

—Kaitlin

[Hoi href=' https://www.seventeen.com/">interpunk.com, en we gebruiken het als een illustratie van hoe mainstream emo is geworden... het is zo wijdverbreid dat mensen er nu buttons over maken!']

"Terwijl ik graag CosmoGirl lees! Ik was enorm teleurgesteld in het artikel "The Dark Ages". Als het tijdschrift de feiten op een rijtje had gezet, hadden ze zich gerealiseerd dat emo op zijn retour is. Iedereen die ik ken zou sterven voordat ze zichzelf emo zouden noemen. Mensen zouden in hun gezicht lachen. Emo is van 2000-2003. Iedereen is toneel."

— Morgan, 14 jaar

[Opmerking]

"Ik ben een regelmatige lezer van Cosmogirl en ik vind het geweldig! Maar het artikel in de uitgave van september 2007 met de titel "The Dark Ages" beviel me echt niet. De drie bands op de eerste pagina, Fall Out Boy, Taking Back Sunday en Dashboard Confessional zijn geen 'emo' bands ze zijn poppunk (Fall Out Boy), rock (Taking Back Sunday) en akoestische indierock (Dashboard Biechtstoel). Het classificeren van deze bands als 'emo' doet lezers denken: "Oh als ik naar ze luister, ik ben emo." Emo is geen stijl, het is een emotie. Een gevoel van alleen zijn of een gevoel dat niemand erom geeft en je leven is verschrikkelijk. Mensen hebben een naam voor degenen die de emo-trend volgen en die naam is 'poser emo'. Ook een woord aan Tara uit Los Angeles, je hoeft je niet op een bepaalde manier te kleden om een ​​man te krijgen, jongens moeten je aardig vinden om wie je bent, niet wat je bent geworden."

—Nora

[Hallo]

"Ik moet je gewoon bedanken voor het plaatsen van het artikel "The Dark Ages" in je tijdschrift. Marina Khidekel haalt me ​​de woorden uit de mond! Het is moeilijk om vandaag een tiener te zijn, maar het maakt het er niet makkelijker op als je bijna gedwongen wordt verdrietig en boos te zijn. Mijn beste vriend is zoals veel van de kinderen die op deze pagina's worden beschreven: boos op de wereld en vol pijn. Uiteindelijk ben ik meegegaan. Maar op een dag realiseerde ik me dat dit niet was wie ik was of zelfs wie ik wilde zijn en begreep dat het slechts een trend was. Ik hoop alleen dat veel meisjes dit artikel lezen en beseffen dat hun depressie misschien iets is waar we onszelf toe dwingen."

—Dimitra

"Ik wil je graag wat feedback sturen over het artikel, de donkere middeleeuwen. "emo-ness", en de behoefte om depressief te zijn, zijn zeker te prominent aanwezig in onze huidige samenleving. ik zeg dit uit ervaring. deze hele zaak is in de categorie van een epidemie gevallen. ik ben zelf begonnen met snijden omdat ik dacht dat mensen het cool zouden vinden. maar ik zal zeggen..het duurde niet lang om daar overheen te komen. ik denk dat mijn punt van deze brief is dat ik je wilde bedanken... maar ook wil zeggen dat ik een andere uitlaatklep heb gevonden voor mijn angst en pijn... poëzie. het liet me zien dat door angst en pijn... je geweldige dingen kunt produceren, en je kunt andere mensen leren dat ze ook met hun lijden kunnen omgaan."

—Emily Rose

"Heel erg bedankt voor het artikel "The Dark Ages". Wanneer tieners denken dat depressief zijn en therapie krijgen het coolste is om te doen, vermindert het het belang van degenen onder ons met echte problemen, en kan het zelfs een juiste diagnose voorkomen. Ik ben gediagnosticeerd met depressie, en milde medicatie en regelmatige therapie hebben veel geholpen. Maar het is nog steeds veel werk en ik worstel elke dag om mijn gewoonten en mijn kijk op de wereld om me heen te veranderen. Kinderen vinden het misschien cool om verdrietig te zijn, maar degenen onder ons met een depressie weten dat het een ziekte is die niet alleen ons pijn doet, maar ook de mensen om ons heen. Bedankt voor het spreken voor de echt depressieve mensen."

— Lindsay, 19 jaar