7Sep
Seventeen kiest producten waarvan we denken dat je ze het meest zult waarderen. We kunnen commissie verdienen via de links op deze pagina.
Zo volwassen en toch zo afhankelijk. Wanneer vind ik mijn weg? Ik wil zo snel groot worden, maar toch rondrennen en spelen
Ik wil weer een kind zijn, maar weet met wie ik moet trouwen, ik heb nog dromen te vervullen En oud worden lijkt zo eng
Ik heb een antwoord nodig Om me door deze waanzin te leiden Ik heb gezien dat de weg om erachter te komen wie je bent, af en toe kan leiden tot verdriet
Ik voel me zo oud dat mijn jaren voorbij zijn Toch kan ik soms een baby zijn Al deze verwarring maakt me echt gek
Ik weet dat ik uiteindelijk mijn weg zal vinden Ik moet trouw blijven aan mezelf Ondertussen zal ik mijn hoofd omhoog houden Tot ik me helemaal vrij voel
Hij steekt de kaars aan en staart ernaar met zijn ingevallen ogen. Naarmate de hitte hoger wordt, zal de vlam stijgen en stijgen. Achter hem staat een stoel van leer en daarin zit hij wel als een veertje. Kaars en man, het onbehagen tussen de twee is uitgewist en hun vertrouwen is als een band. Deze band verbreekt niet en hun ziel beeft niet. Angsten beperkt tot zeer weinigen. Want de kaars weet heel goed dat hij met een ademtocht zal sterven En de man weet heel goed dat hij met een verbrande huid zal huilen. Dus daar blijven ze, dit ongewone paar verenigd, Nacht na nacht, dag na dag. En dus blijven ze. En zijn blijven logeren. Zoals ze dat al oneindig veel jaren doen.
"One Special Guy" Aan: David Konitzer Door: Halli Koeppe Opgedragen aan David omdat hij een goede vriend was en zijn nierziekte, hij leeft nog steeds goed. Als ik naar de lucht kijk, zie ik zowel mooie blauwe als donzige witte wolken. Maar als de zon naar beneden schijnt, zie ik, helderblauwe ogen, en een blonde kop met highlights, De zon schijnt op je neer, zoals jij zijn, zo speciaal als het kan, van je aardigheid tot je grootheid Je weet waarvoor je hier bent, en dat is om van iedereen te zijn vriend. Maar toch, de hemelen kijken op je neer, en hun gezegde, je enige speciale man op deze aarde. En dat is waar, je wordt door velen geliefd, zoals je van hen houdt. Ik zal je altijd herinneren.
PAPA
Als ik naar de lucht kijk, vraag ik me vaak af waarom je bepaalde dingen doet die je doet als wij de reden zijn waarom of als je net uit liefde bent gevallen stop ooit en denk waarom we als gezin niet zo dichtbij zijn wat ervoor zorgde dat het begon te zinken of vergeet je ons gewoon je doet die dingen en toch jij realiseer je niet hoeveel ze ons pijn doen je maakt het zo duidelijk dus ik vraag het je nu Geef je om ons als je dat niet doet Doe ons een plezier ga uit onze leeft
~ Lauren, New Mexico
Ik schreef dit gedicht over mijn vader omdat hij veel slechte dingen doet die mijn moeder, mijn zus en vooral mij pijn doen.
Zoveel dingen om te zeggen, maar niet genoeg tijd, je beschuldigt me van een vreselijke maar niet een verkeerde misdaad. slik je dwaze trots in Nu is het voorbij, je hebt het nooit een kans gegeven, je leek klaar zonder een tweede blik en ja, soms moet je vergeven en vergeten, maar dingen gaan nog niet veranderen ik dacht dat we iets goeds hadden, waarom zou je dit tussenkomen ik weet wat ik moet doen, een simpel gesprek met jou, om dingen te maken Doorzichtig. Maar in werkelijkheid is het allemaal mijn schuld, ik kuste hem, maar hij kuste mij ook. Ik begrijp niet wat ik deed, want alles wat ik wil ben jij Maar de dingen zijn daar veranderd ik kom niet meer terug Ik denk dat er iets in mij is dat ik mis Ik laat je me niet naar beneden slepen je zal me niet laten verdrinken Ik hou nog steeds van je en dat is begrijpelijk, dingen zullen niet beheersbaar zijn, maar ik moet ophouden boos te zijn en erop te vertrouwen dat dit de manier is waarop het hoort zijn.
Families van mensen zijn ten strijde getrokken. Wie weet wanneer ze weer bij die voordeur zijn. Sommigen zullen voor altijd weg zijn en anderen totdat dit voorbij is Kleine kinderen zullen op zoek gaan naar een klavertje vier Gewoon om hun vader of broer terug te brengen Nooit heb ik zo'n radeloze moeder gezien Wat een gruwel deze oorlog brengt Kunnen we niet gewoon aan gelukkige dingen denken Denk aan gelukkig tijden die je niet hebt toegegeven Geen misdaden gepleegd Waarom zal deze oorlog niet gewoon eindigen Zoveel harten over om te herstellen Zelfs als de jaren voorbijgaan Het enige wat de mensen zullen doen is huilen Als de laatste dag komt Te veel mensen zullen de drums niet horen Want ze zullen verdwaald zijn in de lucht Met niemand om hun geschreeuw te horen Dit zal een herdenkingsdag zijn Van al die heldhaftige soldaten die verloren hebben hun levens
Jaclyn Mosterd, 13
De spontane kus
Hij keek me zo intens aan Zijn verleidelijke, zeegroene ogen onthullend Ik ontmoette zijn blik met opwinding en verwachting We gingen naar elkaar toe Nog steeds de blik vasthoudend En hij kon in mijn kijken ziel Ik voelde me plotseling naakt en angstig Als een kind ontdaan van onschuld Mijn innerlijke geheimen onthuld En ik deelde deze schaamte met een ander wezen Ik kon het bijna niet verdragen Toch verlangde ik zo enorm mezelf uiten aan iemand Onverklaarbare gedachten en emoties Ze zitten al zo lang in mij opgesloten Er is een hete vulkaan in mij Dreigt te barsten en uit mijn lichaam te breken Een verbazingwekkende passie schreeuwt om vrijgelaten te worden Dus, ondanks duidelijke uitbarsting, is er een uitbarsting En ik pak hem in mijn armen en plant een lange, levendige kus op zijn lippen Ik vloei over van emotie Elektriciteit raast door mijn aderen, onze lichamen en onze geest verbindend Hij reageert met evenveel gretigheid We smelten in elkaar Ik voel me zo krachtig en vreugdevol Tot onze lippen loslaten Ik weet niet wat om te zeggen, wat te doen Het betoverende wonder van wellustige liefde is nog steeds in de lucht Zo dik dat ik nauwelijks kan ademen Hij draait zich naar me toe en schenkt me een glimlach Ik glimlach terug, kijk hem nog een keer in de ogen en loop weg. ~ Kristin Margrave, IL, 16
De dag gaat veel te snel voorbij.. maar het voelt nog als gisteren.. Ik wil nog steeds dat je me herinnert.. Maar het lijkt erop dat het te laat is.. Gisteren brandt in mijn hoofd.. Ik heb je nooit kunnen vertellen.. Ik wou dat je de mijne was.. sinds de dag dat ik je ontmoette.. Maar nu maakt het niet uit.. want ik heb mijn enige ware liefde verloren.. Ik wou dat ik je gewoon kon vertellen.. dat je mijn engel van boven was.. ik probeer met je te praten.. de woorden die ik nooit heb gezegd.. maar je hoort me niet eens.. want het is nu te laat, je bent dood.. Waarom hebben ze je teruggenomen? Ik heb je hier nodig.. Waarom hebben ze mijn engel meegenomen? Kom alsjeblieft bij me terug.. Ik heb je nooit kunnen vertellen.. Ik heb nog een kans nodig om te zeggen.. dat we op een dag samen zullen zijn.. en je zult hier zijn om te blijven.. Kom gewoon terug naar mij, mijn engel.. kom terug en help me vliegen.. Ik heb je hier nodig.. Kom terug, en ik zal je vertellen waarom..
Ik heb een geheim maar kan het niet vertellen. Het spookt door mijn hoofd, als een vervloekte spreuk. Het gaat over mij, het gaat over jou. Het gaat over een tijd waarin we allebei wisten hoe het leven bedoeld was. Ik had vanaf het begin moeten weten dat je geen cent zou geven voor mijn gebroken hart. De timing is perfect, de wonden zijn diep. Maar nog steeds mijn geheim dat ik moet bewaren. Want zelfs als het spookt... en brandwonden en beschimpingen. Het is het beste om geheim te houden; Wat eronder ligt.
Voor jou Voor een afgehakte glimlach voor een verschrompelde tijd voor een en alleen dat zal 5 mijl lopen voor een zoete overgave voor een jaren zestig twist voor een grijze septemberochtend gelukzaligheid voor een gitaarsnaar voor een lied dat je zou zingen voor dat ik zou opgeven iets
