Collegelessen aan de Wesleyan University

Alles wat ik kan zeggen is dat het nog steeds surrealistisch aanvoelt om hier eindelijk te zijn, op de universiteit. Ik neem je mee door mijn eerste paar dagen.

Stap een: Transformeer mijn generieke slaapzaal in mijn eigen ruimte. Het kostte een zomer van plannen en ZEVEN koffers, maar ik vind het geweldig hoe mijn kamer is geworden. Met alle keuzes die er zijn, heb ik uiteindelijk gekozen voor een zacht, supergezellig beddengoed in neutrale kleuren, zodat het niet zou botsen met de kleuren van mijn kamergenoot - met een vleugje kleur op mijn extra quilt. Ik heb stickers met vliegende vogels langs de muren aangebracht om wat plezier toe te voegen, en een bamboeplant om wat natuur toe te voegen. Het is helemaal van mij en ik kan nog steeds niet geloven dat het de rest van het schooljaar thuis zal zijn!

Stap twee: Ontmoet mijn kamergenoot en hoop dat ze cool is. ZIJ IS! Het is een grote opluchting. We praten al alsof we al heel lang vrienden zijn.

Stap drie: Maak vrienden met de andere eerstejaars in mijn studentenhuis en heb plezier (HEEL GEMAKKELIJK!). Iedereen is het erover eens dat oriëntatie voelde als een zomerkamp! Het zat vol met geplande activiteiten, waar iedereen elkaar voor het eerst ontmoet, grijpend naar sociale warmte. Er zijn barbecues geweest, zaalvergaderingen, een lesrooster gemaakt en afgerond, de campus, meer eten, feesten, lezingen, een carnaval en een open mic-avond, terwijl je er zoveel ontmoet mensen!

Ik moet zeggen dat het hoogtepunt van mijn universiteitservaring tot nu toe absoluut de mensen zijn. Mijn hallmates zijn de verdomd best! We hebben zoveel verbonden en zijn eigenlijk samen overal naartoe gegaan in een gigantische, luide verse verpakking. Ik denk dat het allemaal begon op de eerste dag toen een man aan de andere kant van de gang langskwam om zijn extra hangers aan te bieden (we zijn meisjes, dus we accepteerden ze onmiddellijk!!!) en vandaar besloten we door de gang te gaan en bij de mensen aan te kloppen om de hangers te gebruiken als een excuus om iedereen te ontmoeten, wat een uitstekende tactiek. Al snel was de zaal waanzinnig vol met "Hoe heet je?" en waar kom je vandaan?" Binnen de kortste keren voelden we het feest van de zaal en ik wist dat het een gezellige zaal zou worden. Dus eigenlijk, als een persoon zegt dat we gaan lunchen, besluiten we allemaal samen te gaan, kloppen we aan bij andere mensen en vragen of ze willen komen, en al snel zouden we aan deze enorme tafel eten. Als het nacht was en tijd was om te feesten, bleven we als een groep of twee groepen, en alleen al door het aantal mensen bleek het leuk te zijn.

Gisteravond liepen ik en een paar andere zaalgenoten uiteindelijk naar de Falafel Truck (wat een dure maar heerlijke voedselbereidende vrachtwagen die over de campus rijdt), en bestelde mozzarella-sticks, die we in een? tweede. We draaien ons om om te vertrekken en we zien allemaal een prop geld op de grond liggen. Het blijkt $ 15 (!), dus we hebben VEEL rondgevraagd om te zien of iemand het geld heeft laten vallen. Als ze zeiden dat ze dat deden, vroegen we hoeveel en dan zouden ze het niet goed raden, dus we gebruikten het om meer voedsel uit de vrachtwagen te kopen en brachten het naar andere halgenoten in onze slaapzaal. Uiteindelijk hebben we tot 2 uur 's nachts rondgehangen! Het was gewoon zo chill om te zitten en te praten, liedjes verzonnen over mensen en andere willekeurige 's avonds laat hyper dingen.

Deze interactie met de mensen hier heeft mijn verwachtingen overtroffen. Ik was moe van het maken van vrienden, maar omringd worden door zo'n gastvrije groep maakt me super enthousiast voor de rest van het jaar. Mijn eerste les is morgen en vanaf daar zal ik meer en meer vertakken door lid te worden van clubs, te proberen een baan te vinden en van Wesleyan mijn tweede thuis te maken.

Ci vediamo,

Noelia