Ik kwam uit als trans via sms naar 2,4 miljoen mensen

Hallo jongens! Ik ben Freddie en op 2 juli 2015 kwam ik via sms naar 2,4 miljoen mensen. Ja, je leest het goed! Ik heb 2,4 miljoen mensen een sms gestuurd. Het heeft me wat tijd gekost om alles te verwerken wat er is gebeurd - de hele ervaring voelde zo surrealistisch. Dit is wat er die dag en sindsdien is gebeurd.

ik werk bij DoSomething.org, een wereldwijde organisatie voor jongeren en sociale verandering, als onze Mobile Engagement Manager. Deze mooie titel betekent in feite dat ik werk aan de berichten en strategie voor ons sms-programma. Ik sms elke week met meer dan 2 miljoen mensen en stuur ze updates over manieren om actie te ondernemen in hun gemeenschap, zoals het doneren van zacht gebruikte spijkerbroeken naar hun lokale daklozenopvang, sigarettenpeuken in parken opruimen of tips delen over hoe je de tekenen van datingmisbruik kunt herkennen, om maar een Enkele. De afgelopen drie jaar heb ik die berichten verzonden als Alysha - de naam die ik kreeg toen ik werd geboren.

Bij mijn geboorte kreeg ik een geslacht toegewezen dat voor mij niet helemaal goed voelt. Ik identificeer me als een niet-binaire transgender, wat betekent dat ik me niet uitsluitend als man of vrouw identificeer, maar als iets buiten of tussen die twee concepten. Mijn favoriete geslachtsvoornaamwoorden zijn zij/zij/hun of hij/zijn/hem.

Terwijl ik worstelde met mijn genderidentiteit, is mij door mensen in mijn directe omgeving verteld dat ik "gewoon in de war ben" en dat trans zijn niet echt is. Steeds weer te horen krijgen dat ik niet echt wist wie ik ben, schaadde mijn zelfrespect en mijn eigenwaarde. Na een bepaald gesprek dat ik er met een naaste over had dat niet goed ging, merkte ik dat ik 's ochtends niet uit bed kon komen. Dagelijkse taken werden moeilijk en ik kon me niet op mijn werk concentreren zoals ik zou moeten. Wanneer ik met mensen omging, had ik altijd het beklemmende gevoel dat niemand geloofde wie ik zei dat ik was. Het werd gemakkelijker om mezelf te isoleren en met niemand te praten.

2 juli veranderde alles. Ik had mijn goede vrienden, collega's en ouders al verteld dat ik trans was, maar toen ik die sms naar zoveel mensen stuurde, voelde het alsof ik de wereld vertelde. En in veel opzichten was ik dat ook.

De nacht voordat ik op verzenden drukte (ik gebruik mijn telefoon eigenlijk niet om onze 2 miljoen leden te sms'en, ik gebruik eigenlijk een programma op mijn computer om mijn duimen te sparen), kon ik niet slapen. Ik bleef maar doorgaan over de ergste dingen die mensen tegen me zouden kunnen zeggen - ik heb de hatelijke opmerkingen gelezen op YouTube-video's van andere transgenders; Ik wist dat ik me ervoor openstelde. Uren later zat ik naast mijn vrienden op het werk en klikte met mijn ogen dicht op de knop. En in plaats van de hatelijke teksten te krijgen die ik verwachtte, gebeurde precies het tegenovergestelde. Het zien van zoveel tweets en teksten van duizenden mensen die me zonder aarzeling steunden, versterkte mijn vertrouwen.

Mijn sms-bericht gaf mensen de mogelijkheid om het mij te vragen vragen om meer te weten te komen over trans zijn, of om hun steun te betuigen door te tweeten onder de hashtag #Ready4Freddie. Bijna 50.000 mensen sms'ten terug met vragen als "Hoe wist je dat je trans was?" en "Hoe was het om uit de kast te komen?" Spotify promootte een #Ready4Freddie afspeellijst, waar mensen vieringsliedjes toevoegden ter ondersteuning van mij (ik hou van dansen). Zelfs mijn favoriete band, Tegan & Sara, twitterden hun steun. *ZUIVER*.

Sterker nog, ik wist dat door mijn verhaal te delen met de leden van DoSomething, meer jonge mensen een echte live transvolwassene zouden zien. Ik hoop dat ze allemaal zien dat wie je bent altijd in orde is, en dat het gevierd moet worden. Mijn favoriete teksten die ik die dag ontving, waren van jonge transgenders die me bedankten voor het delen van mijn waarheid. Ik kreeg berichten zoals "Ik ben ook trans, ik wil je op elke mogelijke manier steunen, want ik heb hetzelfde meegemaakt en ik weet hoe je je voelt" en "Je bent zo moedig!! Ik ben zo trots op je. Jouw verhaal zal zeker een van de verhalen zijn die me zullen helpen naar buiten te komen! Ik kan je niet genoeg bedanken dat je me de moed hebt gegeven om naar buiten te komen!"  Misschien zorgde het krijgen van mijn bericht ervoor dat ze zich ook minder alleen voelden.

Het verzenden van "The Freddie Text" (zo noemen we het nu op het DoSomething-kantoor) is levensveranderend geweest. Er is maar één ding dat ik anders zou hebben gedaan.

Hoewel ik met mijn vader en moeder naar buiten kwam voordat de sms werd verzonden, vertelde ik ze niet over deze grote stap die ik nam om zoveel mensen er tegelijk over te vertellen. Ik heb ook niet alle familieleden gebeld om te vertellen dat ik zo groots uit de kast zou komen. Dat had ik moeten doen en sommigen van hen kwamen er zelfs achter op Facebook. Oude gewoonten verdwijnen moeilijk, en omdat ik dit geheim zo lang had bewaard, was ik eraan gewend geraakt mezelf te isoleren en gesprekken te vermijden. Uiteindelijk heb ik mijn familie pijn gedaan — niet met het nieuws zelf, maar omdat ze het gevoel hadden dat ik ze uit mijn leven duwde. Ze stelden eigenlijk enkele van dezelfde vragen die DoSomething-leden stelden: "Waarom nu?" en "Waarom heb je het me niet eerder verteld?" - alsof ik oneerlijk ben geweest. Iemand vroeg zelfs: "Waarom ben je niet gewoon begonnen als Freddie? Is dit een grap of een standpunt?" Het is moeilijk uit te leggen, maar dit heb ik niet altijd geweten. Het is voor iedereen anders, maar ik weet zeker dat Alysha dezelfde persoon is als Freddie. Ik ben altijd Freddie geweest.

Sinds de tekst zijn mijn familie en ik in staat geweest om opener en eerlijker te praten. Hoewel sommige gesprekken ongemakkelijk of frustrerend zijn, schuw ik ze niet meer. Ik heb geleerd dat dit niet alleen een proces is voor mij, maar ook voor de mensen die van me houden.

Er zijn momenten dat ik nog steeds niet kan geloven dat ik deze enorme sprong heb gemaakt. En het is ongelooflijk om te zien hoe ver we als gemeenschap zijn gekomen als het gaat om zichtbaarheid en acceptatie. Sinds de "Freddie Text" Caitlyn Jenner heeft een ESPYs-award voor Courage in ontvangst genomen, en het Witte Huis benoemde Raffi Freedman-Gurspan, de eerste openlijk transgender staflid. Maar in dezelfde periode zijn alleen al in de VS 8 gekleurde transvrouwen vermoord. Dat nummer doet pijn aan mijn hart terwijl ik het schrijf. We hebben nog een lange weg te gaan.

Er is verandering gaande en jij kunt er deel van uitmaken. DoSomething, waar ik werk, de plek die het mogelijk maakte om op zo'n grote manier uit de kast te komen, heeft verschillende manieren waarop je actie kunt ondernemen om transgenders in je leven en in het hele land te ondersteunen. Bekijk ze eens hier en hier!