Schrijf een verhaal met Nikki Reed!

Door Nikki Reed:

Het was bijna een jaar geleden dat we begonnen te daten, maar niemand wist van ons af. Soms bracht ik het terloops ter sprake, maar hij vond altijd een manier om zijn woorden te verdraaien en te veranderen totdat ze veranderden in een theorie die logisch leek. Hij was goed met zijn woorden en ik was goed in het bedenken van redenen om ze te geloven. Slechts een paar vrienden op school mochten van ons weten, en ze waren meestal met de hand geselecteerd door hem.

Op dat moment was het logisch, want hij was overtuigend toen hij sprak over privacy als prioriteit voor de mens. Soms vertelde ik hem half schertsend dat ik het de wereld in wilde schreeuwen op een megafoon, want dat was waar ik zin in had als ik verliefd was. Daar lachte hij nooit om. Hoewel mijn moeder voelde dat er iets ongewoons duisters aan hem was, beweerde ik altijd dat het door mezelf was veroorzaakt. Bovendien kon ik mezelf niet laten geloven dat ik te goed voor hem was. Hij was eindeloos charmant, intelligent en filosofisch ouder dan zijn leeftijd. Zo zou hij in ieder geval stiekem beschreven willen worden.

Ik wist dat ik van hem hield, en dat is het enige dat telde. Natuurlijk was ik niet het mooiste meisje ter wereld, maar hij zei altijd dat hij me juist om die reden leuk vond, dus daar was ik tevreden mee. Meestal is dat. Op een keer verzamelde ik de moed om een ​​lied voor hem te zingen in de lunchroom (ik had altijd van zingen gehouden), en hij lachte en zei: "...dat is wat zo geweldig aan jou is; ook al ben je geen goede zanger, je bent niet bang om het te proberen." Dat is toch een compliment?

Nu schrijf je het volgende hoofdstuk! Klik hieronder op "Bekijk alle reacties van lezers" en plaats uw alinea.

Zorg ervoor dat je Nikki Reed volgt (@nikkireed_i_am) en Zeventien (@seventeenmag) op Twitter — we zullen aankondigen wanneer Nikki het verhaal voortzet met een van je hoofdstukken!