Platonische vriendschappen tussen jongens en meisjes

Het is alweer een paar weken geleden dat mijn breuk met Robbie, en ik begon te merken dat mijn mannelijke vrienden me sms'en om meer af te spreken dan vroeger. Is het gewoon toeval? Ik hou ervan om met mijn mannelijke vrienden om te gaan, maar ik begin me af te vragen of ze bijbedoelingen hebben, als je begrijpt wat ik bedoel. Vorige week bekritiseerde mijn ex me omdat ik met hem omging kerel vrienden. Ik voerde verdedigend aan dat meisjes en jongens 'gewoon vrienden' kunnen zijn. Nu vraag ik me af of hij gelijk had. Waarom vind ik ineens meer jongens in mijn leven?

Neem bijvoorbeeld mijn verjaardag: veel van mijn goede vriendinnen stelden me teleur door te zeggen dat ze geen lift konden vinden of dat ze vergeten waren dat we plannen hadden gemaakt. Realistisch gezien waren ze gewoon te lui of maakten ze geen prioriteit van mijn verjaardag. Maar de meeste van mijn mannelijke vrienden maakten mijn verjaardag super speciaal. Mijn vriend Christian gaf me een doos chocolaatjes en zei dat hij wist dat het een paar zware weken voor me waren geweest. Een andere vriend van mij gaf me een lift naar het dierenasiel toen ik met kittens wilde gaan spelen om mezelf op te vrolijken. En mijn vriend Ben kocht eten voor me!

Al deze gebaren zijn zo ongelooflijk lief, maar als een platonische vriendschap het enige is waar deze jongens naar op zoek zijn, zouden ze dan echt zoveel moeite doen? Noem me afgemat, maar ik vind het gewoon moeilijk te geloven. Maar misschien zijn ze zijn gewoon aardig zijn. Dat is een deel van de reden waarom ik in de eerste plaats met hen bevriend ben! Nadat ik zo lang één man in mijn leven heb gehad, denk ik dat ik een spoedcursus nodig heb over platonische vriendschappen tussen jongens en meisjes. Wat zijn jouw gedachten? Deel ze in de reacties - ik hoor graag wat je te zeggen hebt!

Isabelle :)

Isabelle blogt elke donderdag over daten voor Zeventien. Lees het bericht van vorige week hier!