Een gebroken enkel, maar geen gebroken droom

Afgelopen week heb ik mezelf helemaal gek gemaakt. Misschien niet, maar het is een goed excuus. De dag dat mijn blog over cheerleaden en hoe opgewonden ik was om mee te doen, uitkwam... Ik heb mijn enkel gebroken. Geweldig hè? Ik scheurde ligamenten en zo om precies te zijn, maar toch... kunnen we zeggen lam? Ik tuimelde en kwam uiteindelijk in botsing met iemand anders, en ik landde verkeerd. Ik baal er behoorlijk van, maar alles gebeurt met een reden toch?

Ik ben officieel klaar met mijn eerste semester van de universiteit! Het is zo'n opluchting. Ik zou je de laatste keer niet kunnen vertellen dat ik me niet schuldig voelde toen ik op Facebook ging. Ik had vrijdag mijn vreselijke Spaanse finale en ik ben blij te kunnen zeggen dat ik geslaagd ben voor de klas! Ik heb zo'n moeite met Spaans... Ik ben blij dat ik het niet nog een keer hoef te nemen. Dat is ook moordend voor mijn enkel, ik heb volgend semester dansles. Ik moet het nu echter veranderen, en ik ben verdrietig omdat het een eeuwigheid duurde om in de klas te komen.

Nou, alle Zeventieners, ik hoop dat iedereen fantastisch werk levert tijdens hun finale en een geweldige en veilige kerstvakantie heeft. Voel je vrij om me te vinden op Myspace/Facebook, geloof me, ik denk dat ik het grootste deel van de maand vrij op mijn bank zal zitten...

Trotseer de zwaartekracht en blijf lachen,
Ochtendgloren