Voor de eerste keer naar huis

Zelfs als je merkt dat je helemaal van de universiteit houdt, valt niet te ontkennen dat er echt geen plek is zoals thuis. Voor de eerste keer naar huis gaan is een ongelooflijk desoriënterende en vreemde ervaring, maar het laat je in een nieuw licht naar je geboorteplaats kijken - hoe saai je vond het toen je op de middelbare school zat.

Toen ik bij het treinstation in mijn stad aankwam, viel me het eerst op hoe stil het was. Omdat ik twee maanden in Manhattan woonde, waren sirenes en toeterende taxi's een witte ruis voor mij geworden, dus de stille stilte van de buitenwijken was bijna eng. Maar toen ik eenmaal thuis was, voelde het weer comfortabel en vertrouwd.

Op de universiteit realiseer je je niet hoeveel je de kleine dingen mist: op je perfect versleten bank liggen kijken slecht TV, slapen in je onvoorstelbaar zachte bed, douchen zonder schoenen. Het maakt niet uit hoeveel je niet kon wachten om naar de middelbare school te gaan, je zult merken dat dat huis nog steeds een soort comfort biedt dat je nergens anders kunt vinden.

Als je weer gaat studeren, is het geweldig om weer bij je vrienden te zijn en je te nestelen in je nu nogal huiselijke slaapzaal, maar eten in de eetzaal kan nooit echt concurreren met een thuis gekookte maaltijd.

Als je voor de eerste keer naar huis gaat, zul je de positieve kanten van thuis kunnen zien waar je blind voor was voordat je voor het eerst vertrok. Je dorp of stad was er nooit echt op uit om je te pakken te krijgen, en het zal je met open armen verwelkomen voor een pauze. Het is geweldig om door te gaan naar grotere en betere dingen, maar je moet nooit vergeten waar je vandaan komt.