Het volgende Amy Winehouse?

In navolging van haar eerste studioalbum 19, gaat de Britse zangvogel Adele naar de Verenigde Staten om Amerikanen te charmeren met haar levendige stem, charme en gevoel voor humor.

Ik geef het toe - ik ben een fan van het treinwrak dat Amy Winehouse is geworden. Niet de roddelpers natuurlijk, maar de soulzanger die je fragiele hart aan flarden kan scheuren met die unieke en wonderbaarlijk aandoende pijpen. Voor mij was Amy de tweede komst van Billie Holiday met een vleugje sass - genoeg om van haar een moderne klassieker te maken.

Het is amper twee jaar later wanneer mijn muziekgoeroe van een beste vriend Adele's cd naar me gooit, zweren dat ik zal worden weggeblazen, mijn Winehouse-toewijding uitgewist. Op het eerste gezicht, of beter gezegd, eerst luisteren, klonk Adele voor mij als de zoveelste Etta James-wannabe van over de vijver. Mijn Amy, Duffy en nu, Adele, lijken een uniform (lees: saai) pakket dat krachtig is

schiet zijn weg uit het verleden.

Tot wat ik niet wist dat mijn enorme vreugde zou zijn, had ik het geluk kaartjes te scoren voor Adele's show gisteravond in NYC's Webster Hall. (Voor degenen onder jullie die er nog nooit zijn geweest, de "Hall" is een eclectische mix van tamme Halloween-dessins, Mardi Gras-kleuren en gouden muurschilderingen die lijken op Odysseus en Aphrodite. Kortom waanzinnig fantastisch.)

Wat ik het geluk had te ontdekken was dat, los van de woordspelingen van de filmtitel, Adele allesbehalve je gewone, soulzangeres Brit is. Ondanks haar gebrek aan opgesloten echtgenoten of uitstapjes naar een veel ontkende rehabilitatiefaciliteit, is Adele nog steeds onvergelijkbaar met de bijenkorfkoningin. Sterker nog, ze is misschien nog wel beter (en dan heb ik het niet alleen over haar hartverscheurend mooie stem). Hier zijn vijf redenen waarom:

1. Adele pronkt met haar spullen op een podium en komt achter het gordijn tevoorschijn in de schattigste gegolfde en gelaagde zwarte jurk, gecombineerd met een zwarte legging en een zwarte trui met felroze biezen. Als reactie op het enthousiasme van het publiek geeft ze schuchter toe dat ze nooit jurken draagt, maar besloot ze vanavond (naar eigen zeggen) 'haar dijen uit te laten'. Ik vond dat geweldig in een wereld van supermager rolmodellen, deze ronde meid, die ik mag toevoegen is echt mooi (van haar perfect hellende neus tot haar Engelse rozenkleur), gaf toe dat ze een onzekerheid had die haar niet tegenhield omlaag. Goed advies, vind je niet CosmoGirls?

2. Aan het begin van haar show bood een van haar publieksleden haar een Barney's tas aan, compleet met een matroesjka-achtige geschenkdoos. Halverwege het concert vraagt ​​ze het publiek of ze het moet openen, terwijl ze vreugdevol de dozen weghaalt tot ze eindelijk haar fles Valentino's Rock 'N Rose onthulde. Ze betuigt een oprechte dank aan het publiek voordat ze zichzelf en haar publiek begint te spritzen, terwijl ze de hele tijd lacht en de rest van haar show uitstelt - tot grote vreugde van haar fans.

3. Ze maakte er een punt van om haar drie vrienden in het publiek te schreeuwen, geplaatst in het VIP-balkongedeelte (natuurlijk). Ze droeg zelfs haar hitsingle op "Thuisstad Glorie" naar het drietal. Ze bracht ook haar manager halverwege het podium op het podium, drukte een kus op zijn wang voordat ze hem lof toezwaaide, en stelde haar hele band hartelijk voor. Hoewel dat laatste deel tegenwoordig misschien een formaliteit is, is de bewonderende manier waarop ze elke band uitkoos lid, en de manier waarop ze haar op hun beurt aanmoedigden, bewees gewoon hoe hecht deze groep leek te zijn zijn. Ze is het soort meisje dat niet vergeet waar ze vandaan komt, of de mensen die haar naar de toekomst zullen duwen.

4. Ze is zo'n naturel - en ze werd pas 20 in mei! Adele heeft een manier om zingen er moeiteloos uit te laten zien, door op en neer te klimmen met de behendigheid van een acrobaat, maar het is ook haar kenmerkende kleine gebaren en constante interactie met haar publiek waardoor je het gevoel hebt dat ze je beste is, zij het zeer getalenteerd, vriend. Adele vertegenwoordigt alles wat een jonge vrouw op twintigjarige leeftijd kan doen, wat jonge dames met artistieke aspiraties die dit lezen zou moeten inspireren om op hun talent te rekenen, niet op ervaring.

5. Meer dan wie dan ook die ik live heb gezien, geeft Adele niet alleen openlijk toe dat ze inspiratie heeft voor het album (een vervelende breuk met haar ex), maar laat ze je geloven in elk woord dat ze zegt. Ze koos niet alleen mooie woorden en koppelde ze aan elkaar om songteksten te maken - ze schreef vanuit haar hart. Haar kwetsbaarheid blijkt aan het einde van elk nummer, waardoor haar vermoeiende optredens niet alleen fysiek, maar ook mentaal zijn. Haar wonden zijn rauw, en ik geloof echt dat er geen betere manier is om met een moeilijke periode om te gaan - of om kunst te maken - dan helemaal eerlijk te zijn en jezelf te laten gaan.

Adele heeft me ervan overtuigd dat kwetsbaarheid je onverwachte kracht kan zijn. Ze bewees dat talent en oprechtheid elke dag belangrijker zijn dan leeftijd of beroemdheid. En bovenal moedigde ze me aan om buiten mijn normale bereik van clubhits te kijken naar iets meer aangrijpends, naar het soort muziek dat niet bedoeld is om te knallen, maar om je ziel te raken.

Het is als een Dell naar een Mac: ben je al bekeerd tot de kerk van Adele?

Bisou!
Rosie
Web stagiaire