Ik bevroor bijna terwijl ik protesteerde tegen de Dakota Access Pipeline, maar het heeft zijn vruchten afgeworpen

In de laatste dagen van het North Dakota Access Pipeline-protest bracht Yanam Miller, een 20-jarige student, meer dan $ 4.000 en reed meer dan 22 uur om voorraden te leveren aan de Sioux-bevolking en hun supporters. Op zondag kondigde het Army Corps of Engineers aan dat het... zal niet toestaan de voorgestelde pijpleiding om onder het betwiste gebied, Lake Oahe in North Dakota, door te steken – een overwinning voor Yanam en haar mede-vreedzame demonstranten.

Op zaterdag werd ik wakker met het geluid van sneeuw die op mijn tent viel. Mijn voeten waren ijskoud. Ik was 1.500 mijl verwijderd van mijn huis in Californië, kampeerde in het Standing Rock-reservaat in North Dakota om... protesteren tegen de aanleg van de pijpleiding, samen met mijn vriend Adam en duizenden andere mensen. De demonstraties waren al maanden aan de gang en we waren eindelijk dicht bij een overwinning.

Mijn steun begon van ver weg

Ik hoorde voor het eerst over de North Dakota Access Pipeline in juni, toen mijn moeder me er een artikel over stuurde. De voorgestelde pijpleiding zou onder de rivier de Missouri doorkruisen en olie 1.172 mijl vervoeren van North Dakota naar Illinois. Maar al maanden kamperen leden van de Sioux-stam en hun aanhangers in het Standing Rock-reservaat in North Dakota om te protesteren. Mensen waren bang dat de pijpleiding zou lekken en de watervoorziening zou beschadigen. Water is heilig in de Indiaanse cultuur - water is leven.

Het verhaal kwam voor mij dicht bij huis. Ik ben ook inheems. Mijn stam is Habematolel Pomo van Upper Lake, een natie uit Noord-Californië. Ik was geschokt om te horen hoeveel bedrijven investeringen in de pijplijn hadden, waaronder mijn eigen bank, Wells Fargo.

Als ik dat lees naar verluidt bespoten de politie demonstranten met foelie, Ik was echt gestoord. Ik wilde meteen meedoen, maar mijn moeder was bang om me alleen te laten gaan. Ik was van plan om met een vriend te gaan, maar dat lukte niet.

Ondertussen steunde ik het goede doel door ter ere van Standing Rock een tatoeage op mijn binnenarm te laten zetten.

Beslissen om mee te doen aan het protest

Direct na Thanksgiving vroeg mijn vriend Adam of ik nog steeds naar North Dakota wilde. Ik zei ja. We hebben een gemaakt GoFundMe met als doel $ 3.000 in te zamelen om de benodigdheden voor demonstranten in nood te dekken, evenals onze reiskosten. Het was bijna winter - mensen hadden onder het vriespunt slaapzakken, wollen dekens, brandhout, winterbanden en meer nodig. We plaatsten de link naar de GoFundMe op Facebook en deze werd uiteindelijk meer dan 400 keer gedeeld. We hebben meer dan $ 4.000 opgehaald, inclusief $ 400 aan rijst.

Terwijl ik een semester vrij nam van school, heb ik in een boetiek gewerkt. Ik dacht dat ik op het laatste moment moest klauteren om mijn diensten te dekken - vooral met de feestdagen in aantocht. Maar toen ik mijn manager om een ​​week vrij vroeg, gaf ze me er twee. Zij en de eigenaar van de winkel steunen de zaak - de eigenaar heeft zelfs een vriend bij Standing Rock.

[contentlinks align='center' textonly='false' numbered='false' headline='Related%20Story' customtitles='Shailene%20Woodley%20on%20Thanksgiving%20at%20Standing%20Rock' customimages='' content='artikel.43857']

Aangekomen bij Standing Rock

Op woensdag 30 november verlieten Adam en ik Californië. Onze rit naar North Dakota duurde meer dan 22 uur, overnachtingen in Nevada en Wyoming niet meegerekend. De rit was ijskoud en overal lag sneeuw. Terwijl we door Wyoming reden, was er geen mobiele service en zoveel sneeuw dat we niet meer dan 60 cm voor ons uit konden kijken. Ik had in mijn leven nog nooit zoveel sneeuw gezien.

Toen we vrijdag bij Standing Rock aankwamen, werden we begroet door een paar vrienden van mijn oom. (Mijn oom was daar eerder dit jaar geweest.) Ze boden ons onderdak aan, maar we hadden al een tent, dus die accepteerden we niet. We trokken warmere kleren aan, socialiseerden een beetje en gingen toen rond 21.00 uur naar bed. - het was een lange dag geweest. Het was moeilijk om die eerste nacht in slaap te komen; Ik kon mijn voeten niet warm genoeg houden. Ik werd wakker met het geluid van sneeuw die op onze tent viel.

's Ochtends hebben we onze auto uitgeladen en zijn we met de meegebrachte donaties naar individuele kampen gegaan om rijst, handwarmers en hout af te leveren. We gingen naar een klein kamp waar een heilig vuur brandde. De mensen daar waren inheems - ik denk dat ze Sioux waren. Het vuur kan nooit uitgaan, maar het kamp had bijna geen brandstof meer. We gaven ze ceder en salie, en het was gewoon geweldig om te zien hoeveel dat hielp.

Die dag kwam ik de vriendin van de boetiekeigenaar tegen en zij was rokken aan het maken. (In bepaalde inheemse culturen zijn vrouwen heilig; de rokken geven dat aan en maken onderscheid tussen de vrouwen en de mannen.) Ik hielp haar de maten op te nemen en het lint te vinden. Adam kreeg een baan in het medisch centrum.

Een gedeelde roeping

Ik heb me nog nooit veiliger gevoeld dan bij Standing Rock. Het was erg rustig en iedereen was daar met hetzelfde doel: we voelden ons allemaal geroepen om daar te zijn. Duizenden mensen vochten allemaal voor hetzelfde doel. Er was een moment waarop ik donaties aan het uitdelen was, en ik zag net al deze kentekenplaten van Maine, New Mexico, Washington, Indiana, Californië, en al deze vlaggen van verschillende stammen en verschillende landen. Ik kon niet eens tellen hoeveel vlaggen er waren. Ik vond het gek, al die mensen die als waterbeschermers fungeerden. Ik voelde me zo nederig om te zien dat zoveel mensen contact maakten met het Standing Rock-verhaal en samenkwamen om aan het werk te gaan.

Het gevoel dat ik die dag kreeg, was hetzelfde gevoel dat ik krijg als ik bij mijn familie ben. Iedereen staat achter je. Het is onvoorwaardelijke liefde. Het is een sterk ondersteuningssysteem. Het is geweldig.

Op zondag 4 december moest ik naar huis vliegen. De temperatuur liep tegen de vijf graden aan en er kwam een ​​sneeuwstorm aan. Mijn moeder dacht dat ik niet voorbereid was op dat soort weer, en ik denk dat ze gelijk had. Maar ik ben zo blij dat ik heb kunnen helpen, al was het maar voor twee dagen. Adam is er nog steeds.

Als er een zaak is waar je om geeft en je hebt de kans om vreedzaam te protesteren, zou ik zeggen: doe het. Ga vechten voor waar je in gelooft. Je woorden zijn belangrijk en je acties zijn krachtig.

Yanam Miller, 20, is een student uit Chico, Californië. Volg haar op Instagram.

Hannah Orenstein is een schrijver bij Seventeen.com. Volg haar op Twitter en Instagram.