2Sep
Seventeen kiest producten waarvan we denken dat je ze het meest zult waarderen. We kunnen commissie verdienen via de links op deze pagina.
Vorige week was een van de meest angstaanjagende weken voor ons hier in Boston en Cambridge. Met de Bomaanslagen op de marathon van Boston en volgende schieten op MIT, was iedereen bang voor de onverwachte terreur die een stad had getroffen die normaal zo levendig en veilig is. Straten die meestal gevuld waren met arbeiders en studenten waren verlaten. Het openbaar vervoer werd stilgelegd. Ik heb Harvard Square nog nooit zo leeg gezien.
Afgelopen maandag was ik huiswerk aan het maken in mijn kamer toen ik een Twitter-melding kreeg dat er twee bomaanslagen waren geweest bij de Boston Marathon. Ik kon het terrorisme dat had toegeslagen niet bevatten - het lijkt nooit echt totdat het ergens te dichtbij gebeurt om comfortabel te zijn. Ik voelde me verlamd toen ik me realiseerde dat de bommen afgingen in de buurt van de route die ik bijna elke vrijdag reis om vrijwilligerswerk te doen in een ziekenhuis in de stad. Een van de mensen die omkwamen bij de bomaanslagen was een voormalige werknemer van Harvard, dus onze campus werd rechtstreeks getroffen door de tragedie. Die avond hadden we een wake bij kaarslicht buiten Memorial Church voor de slachtoffers van de bombardementen, hun families en de hele stad Boston.
De volgende vrijdag was er een schietpartij bij MIT, ongeveer 10 minuten van mijn campus. De volgende ochtend ontvingen Harvard-studenten een stortvloed aan e-mails waarin we werden gewaarschuwd om in onze slaapzalen te blijven vanwege een schoolvergrendeling. De campus- en stadspolitie hielden scherp toezicht en iedereen in de stad werd aangemoedigd binnen te blijven totdat de schutter was gepakt. Watertown, de stad waar de politie de verdachte in het nauw had gedreven, is de volgende stad vanaf Cambridge. Hoewel Harvard zich midden in een van de meest angstaanjagende weken in Boston bevond, bleven we gelukkig ongedeerd. Hoewel we gezegend zijn dat onze stad en campus niet langer direct worden bedreigd, blijft de MIT-politieagent die tijdens de gebeurtenissen van vrijdag werd gedood in onze gedachten en gebeden.
Als er iets is dat ik me realiseerde uit deze tragische gebeurtenissen, dan is het wel hoe vatbaar we allemaal zijn voor terreur, hoe beschut we ook denken te zijn. Dergelijke tragedies lijken zo vreemd totdat ze zich in je eigen achtertuin afspelen. Als reactie op de terreur die Boston vorige week in beroering had gebracht, realiseerde ik me hoe veerkrachtig de stad is: de snelle politie en medische hulpdiensten reacties op de tragedie, de moedige vastberadenheid van de wetshandhavers van Boston en de eenheid die resulteerde onder de burgers in de nasleep. Ik ben ook dankbaar voor de Harvard-gemeenschap, die ervoor gezorgd heeft dat de veiligheid van studenten hun prioriteit was en die hebben gezorgd voor geestelijke gezondheid middelen om studenten te helpen omgaan.
En bovenal ben ik de stad Boston dankbaar, omdat ze me heeft geholpen te beseffen dat ik voor altijd deel uitmaak van een verenigde gemeenschap die mijn thuis weg van huis is geworden.
"Duisternis kan de duisternis niet verdrijven. Dat kan alleen licht."
