Ik ben verslaafd aan tatoeages

Ik dacht dat mijn eerste tattoo mijn enige zou zijn. Ik wist dat het voor altijd op mijn lichaam zou blijven, dus ik dacht dat het een diepe betekenis moest hebben. Ik liep vier dagen na mijn 18e verjaardag de tattooshop binnen en had het gevoel dat ik geopereerd moest worden — bezorgd dat er iets vreselijk mis zou gaan, of dat het heel pijnlijk zou zijn, of dat ik me als een baby zou gedragen over de pijn. Maar de naald voelde alleen alsof ik heel diep aan een muggenbeet krabde. Ik liep de winkel uit met de woorden 'carpe' aan de ene voet en 'diem' aan de andere, Latijn voor 'pluk de dag'.

Plots realiseerde ik me dat ik het niet bij één tatoeage wilde houden. Ik wilde meer. Toch was ik bang dat als ik tatoeages zou krijgen die moeilijk te verbergen zijn, het moeilijk zou zijn om een ​​goede baan te vinden. En mijn moeder maakte zich zorgen over hoe ik er op een dag uit zou zien met een hoop zichtbare tatoeages in een trouwjurk. Ze kreeg een echt lelijke tatoeage van een blauwe ster op haar bovenarm toen ze 16 of 17 was en had er zoveel spijt van dat ze het liet verwijderen. Dat verhaal is me echt bijgebleven. Dus in het begin was ik voorzichtig.

Uiteindelijk ben ik afgestudeerd aan de universiteit met een graad in schilderen, en nu haal ik mijn master in beeldhouwkunst. Ik wil ooit beeldhouwen aan een universiteit geven of misschien in een houtwinkel werken. Ik zal altijd in een creatieve industrie blijven, waar tatoeages niet ongewoon zijn. Dus, je weet wel, carpe diem.

Ik ben nu 25 en ik heb maximaal 21 tatoeages. Zij Vast en zeker zou laten zien in een trouwjurk. Alles bij elkaar bedekken ze ongeveer 40 procent van mijn lichaam. Terwijl ik een carrière in de kunst nastreef, ben ik minder bezig met het forceren van een diepe betekenis aan al mijn tatoeages. Tegenwoordig word ik geïnkt omdat ik de ontwerpen leuk vind. Ik wil bedekt zijn met kunst die ik mooi vind.

De eerste tatoeage die ik kreeg "gewoon omdat" was een goudvis met twee theekopjes die op mijn linkerdij morsten. Ik ging naar mijn tatoeëerder en ik zei: "Ik hou van goudvissen, ik hou van theekopjes, en ik wil gewoon zien wat je ermee kunt doen." Ik had al een paar tatoeages van dezelfde man, dus ik vertrouwde hem. Hij tekende iets op en het was perfect voor mij.

Een (gedeeltelijke) lijst van mijn andere tatoeages:

• Enkele vogels op mijn schouderbladen ter ere van mijn ouders
• Mijn kat getekend als Rosie the Riveter op één enkel
• Het gezicht van mijn andere kat op mijn andere enkel
• EEN Seinfeld quote op mijn dij
• Een doodsmot van De stilte van de lammeren op mijn linkerarm
• Een raar klein hersenschepsel dat ik Mortimer noem bij mijn oksel
• Een van de albumtitels van mijn favoriete bands in de buurt van mijn elleboog
• Een wolvenkop onder mijn borst

... en meer. Tatoeages zijn niet goedkoop. Hoewel ik er een paar kreeg tijdens een Halloween-promo die slechts $ 29 per stuk kostte, zijn mijn grotere tatoeages opgelopen tot $ 300 of $ 400. Ik heb het kopen van boodschappen of het betalen van mijn rekeningen of het kopen van kerstcadeautjes voor mijn gezin nooit overgeslagen om er een te krijgen. Ik ben verantwoordelijk. Maar als het geld op mijn bankrekening staat, zelfs als ik nog geen volledig uitgewerkt idee heb, denk ik, Ik moet een tatoeage gaan halen.

Ik heb net een tatoeëerder ontmoet die bereid is om te ruilen voor tatoeages. Hij heeft vier stoelen die te kort zijn voor de tafel die hij bezit, dus ik bood aan om decoratieve bronzen stoelbodems te maken die ze omhoog kunnen tillen. Ik maak er 16 (één voor elke stoelpoot) in ruil voor een tatoeage waarvoor ik niet hoef te betalen. Het gieten van brons duurt even omdat je moet wachten tot het metaal gesmolten is, dus het zal ongeveer twee of drie weken werk zijn, maar voor mij is dat een eerlijke handel. Ik keek door dit fotoboek dat hij heeft en zag een duivel met een tijger op zijn kop, en dacht: Dat is cool; laten we het doen, en links. Die krijg ik binnenkort.

Ik denk dat ik het soort persoon ben dat is als, Oh, denk je dat ik geen goede baan kan krijgen als ik onder de tatoeages zit? Wel, let op mij. Ik hou van een uitdaging. Misschien is het gewoon mijn generatie, maar ik heb het gevoel dat mensen tegenwoordig veel meer tatoeages accepteren.

Ik hou van kunst. Ik wijd mijn leven eraan. En ik vind het geweldig dat mijn lichaam nu ook bedekt is met kunst.