2Sep
Seventeen kiest producten waarvan we denken dat je ze het meest zult waarderen. We kunnen commissie verdienen via de links op deze pagina.
verbrijzel mij door Tahereh Mafi. Ze is gewoon tk en heeft deze geweldige nieuwe serie gemaakt over een jong meisje genaamd Juliette die niemand kan aanraken - anders zullen ze sterven! De regering wil haar als wapen gebruiken, maar ze wil een normaal leven. Je krijgt er al koude rillingen van als je eraan denkt, niet? Nou, we hebben Tahereh ingehaald toen ze een vrije minuut had tussen het schrijven van de volgende twee delen van verbrijzel mij. Bekijk ons exclusieve interview met de jonge schrijver, wedijver met advies voor al je aspirant-schrijvers die er ook zijn!
Kosmomeisje: Waar was je toen het idee voor Shatter Me bij je opkwam?Tahereh Mafi : Ik zat aan mijn bureau een kopje thee te drinken, toen dit eenzame, geïsoleerde meisje mijn hoofd binnenkwam. Dus opende ik een nieuw Word-document en begon haar op te schrijven.
CG: Wat sprak je aan in het creëren van een personage dat niemand kan raken?TM: Helemaal niets. Het is nogal verschrikkelijk, denk ik, om niemand aan te kunnen raken. Maar ik denk wel dat de isolatie en vervreemding die Juliette ervaart iets is waar veel tieners (en volwassenen) zich mee kunnen identificeren. We voelen ons allemaal soms een beetje verstoten en onbegrepen; alsof er iets aan ons is dat ons onderscheidt van onze leeftijdsgenoten. Juliette's aandoening drijft dat idee tot het uiterste.
CG: Wat maakt Juliette een personage om naar op te kijken? Is ze op wat voor manier dan ook zoals jij? Hoe?TM: Juliette is het soort persoon dat ik zou willen zijn. Ze heeft veel innerlijke kracht en veel compassie. Ik bewonder haar omdat ze in staat is haar menselijkheid vast te houden in een wereld die haar niets heeft gegeven om op te hopen.
CG: Wanneer wist je dat je schrijver wilde worden?TM: Ik ben een levenslange lezer geweest, maar ik had nooit gedacht dat ik een boek zou kunnen schrijven -- ik had nooit gedacht dat ik in staat zou zijn om zoiets monumentaals te bereiken als het schrijven van een roman. Pas nadat ik afstudeerde van de universiteit -- ongeveer twee jaar geleden -- dook ik weer in de wereld van fictie en vroeg ik me af of ik misschien zou kunnen proberen iets voor mezelf te schrijven. Ik werd op slag verliefd en heb nooit meer achterom gekeken.
CG: Wat was het eerste dat je je kunt herinneren toen je schreef?TM: Ik schreef veel dingen toen ik heel jong was, maar ze waren bijna altijd voor schoolprojecten. Hoewel ik me herinner dat ik in de zesde klas een heel lang stripboek schreef en illustreerde over een jongen wiens aanraking alles in chocolade veranderde. Het was mijn werk. Een ode aan chocolade.
CG: Heeft iemand je ontmoedigd? Hoe ging je daarmee om?TM: Afwijzing, denk ik, is soms moeilijker te verdragen in de uitgeverswereld, al was het maar omdat schrijven zo'n intens persoonlijke ervaring is; de verhalen die we schrijven zijn ons zeer na aan het hart. Maar ik geloof echt dat de enige verschillen tussen een succesvolle en een niet-succesvolle persoon tijd en doorzettingsvermogen zijn. Er zijn veel extreem getalenteerde individuen die misschien nooit worden gewaardeerd, simpelweg omdat ze het te snel hebben opgegeven. Elke dag is een strijd, maar we moeten het hardst vechten op de dagen dat we het liefst willen toegeven.
CG: Wat is je advies voor onze lezers die schrijver willen worden?TM: Lees alles, ook al denk je dat je het niet leuk zult vinden. Schrijf zoveel als je kunt, zelfs als je denkt dat het verschrikkelijk is. En dat dan de rest van je leven blijven doen.
CG: Naar welke auteurs kijk je het meest op en waarom?TM: Die mij aan het denken zetten. Het kan één regel, één alinea, één leesteken op een onbekende plaats zijn. Maar laat me stoppen; laat me opletten; laat me twijfelen en heroverwegen, al was het maar voor een moment, en ik zal me je nog heel lang herinneren.
CG: Welke boeken zouden volgens jou op de leeslijst van elke tiener moeten staan en waarom?TM:De hemel is overal, door Jandy Nelson; omdat het een van de mooiste verhalen is die ik ooit heb gelezen.
De gever, door Lois Lowry; omdat dat boek mijn hersens brak en me smeekte om vragen te stellen over onze wereld.
De Hongerspelen door Suzanne Collins; omdat het een ongelooflijk verhaal is over zelfopoffering, verwoesting en mededogen in een wereld die instort.
Heb je gelezen verbrijzel mij nog? Wat is het beste boek dat je tot nu toe in 2012 hebt gelezen? Vertel het ons in de comments hieronder!
