Een geschiedenis van de vernietiging van zwarte buurten

Op 13 mei 1985, politie vuurde traangas af, waterkanonnen en 10.000 munitie in 6221 Osage Avenue in West Philadelphia. Vervolgens lieten officieren vanuit een helikopter een schoolbom op het gebouw vallen, het soort dat in de Tweede Wereldoorlog en in Vietnam werd gebruikt. In het huis waren zeven volwassenen en zes kinderen, leden van de milieubewuste zwarte bevrijdingsgroep MOVE. Slechts twee mensen overleefden. Een van de vijf kinderen die brandden, was de 12-jarige Little Phil Africa. Zeven jaar eerder was zijn drie weken oude broer werd gedood nadat hij uit de armen van zijn moeder was geslagen en verpletterd tijdens een woordenwisseling met de politie. Na het bombardement brak een brand uit die 61 omliggende gebouwen opeiste en 250 mensen dakloos maakte in de zwarte middenklassebuurt. De huizen die werden gebouwd om ze te vervangen waren "

papieren zakdoekje” slordig, en de aannemers die belast waren met het vervangen van hen kregen gevangenisstraf voor het misbruiken van het wederopbouwfonds. Tegen het midden van de jaren 2010 meer dan de helft van de herbouwde huizen zat dichtgetimmerd, gekocht door de stad voor $ 150.000 per stuk.

Van de jaren twintig tot de jaren zeventig maakten chemische bedrijven polychloorbifenylen of PCB's in Anniston, Alabama. De verbindingen werden gebruikt als smeermiddelen en isolatoren in elektrische machines. Ze veroorzaken ook kanker en beschadigen hersenstructuren bij mensen, en waren: verboden in de VS in 1979. Maar tegen die tijd meer dan 800 ton PCB's was geloosd in een plaatselijk kanaal, 32.000 ton meer op de open stortplaats van de stad. Binnen de overwegend zwarte stad werden zwarte buurten het hardst getroffen door de vervuilende stoffen. Vandaag de dag lopen kreken nog steeds rood en zijn er “dode zones” waar geen vegetatie kan groeien. Zelfs jonge mensen kampen met kanker en andere ziekten - de broer van een lokale activist stierf aan long- en hersenkanker op slechts 16. In 2003 wonnen bewoners een rechtszaak tegen Monsanto ter waarde van honderden miljoenen, maar elk van de meer dan 18.000 klagers ontving er slechts een paar duizend. Volwassenen, opgezadeld met huizen die ze niet konden verkopen, kregen elk $ 9.000, terwijl kinderen streden met de mogelijkheid van een leven lang verstandelijke handicaps en gezondheidsproblemen werden net gegeven $2,000. Een deel van de fondsen richtte een kliniek op om de nog steeds lijdende inwoners van Anniston te behandelen. Het geld raakte op en foldde in 2017.

In 1921 daalden blanke bendes neer in Tulsa, de welvarende wijk Greenwood in Oklahoma. Ze vermoordden meer dan 300 zwarte bewoners, en verbrandde huizen, winkels en lokale instellingen, variërend van scholen tot bioscopen. Hele stadsblokken zijn verdampt, evenals het hedendaagse equivalent van tientallen miljoenen van dollars in zwart bezit en rijkdom. Negenduizend op een totaal van 11.000 inwoners van Greenwood werden dakloos. Na in een zwarte gemeenschap te hebben gewoond die zo welvarend was dat het "Zwarte Wall Street”, duizenden brachten de volgende winter door leven in tenten in een interneringskamp.

In november 1898 bestormde een blanke supremacistische menigte de overwegend zwarte en raciaal geïntegreerde stad Wilmington, North Carolina, en het kantoor verbrand van een zwarte krant. Ze plunderden door de straten en doodden maar liefst 100 zwarte inwoners. De chaos maakte allemaal deel uit van een zorgvuldig geplande poging om de lokale regering omver te werpen, waaronder zwarte wethouders en andere functionarissen en ambtenaren. Het staat nog steeds als de enige succesvolle staatsgreep in de Amerikaanse geschiedenis. Zwarte bewoners trokken zich terug in moerassen en bossen aan de rand van de stad om te ontsnappen aan de blanke menigte. Ongeveer 2.000 vertrokken voorgoed, waardoor de meerderheid van de stad blank bleef.

In 1855, New York's Seneca Village was een grotendeels zwarte nederzetting met ongeveer 225 leden. De gemeenschap in Upper Manhattan omvatte een economische mix van mensen die in alles woonden, van hutten tot huizen met twee verdiepingen. Ze bezaten vee en werden beschermd tegen het racisme in meer ontwikkelde delen van de stad. Sommige zwarte mensen bezaten onroerend goed, waardoor ze stemrecht hadden: 10 van de 100 in aanmerking komende zwarte kiezers in de hele staat in 1845 waren inwoners van Seneca Village. In 1857 was de gemeenschap verdwenen, het land werd verworven via een eminent domein om Central Park te creëren.

Dit zijn anekdotes van letterlijke, fysieke vernietiging van zwarte gemeenschappen, maar hoewel het bloedbad net zo onmiskenbaar kan zijn als bommen die uit de hemel, neemt het vaker de vorm aan van trager brandende verwoestingen aangericht door economische hongersnood, politiewerk, onderwijsachterstand en massale opsluiting. De Amerikaanse geschiedenis is bezaaid met de vernietiging van zwarte gemeenschappen.

Een multiraciale groep demonstranten is in heel Amerika de straat opgegaan na de moord op George Floyd. En toch worden ze ervan beschuldigd zwarte mensen te zijn die hun eigen gemeenschappen vernietigen, net zoals zwarte mensen dat waren veroordeeld voor Watts in 1965, Chicago en andere steden na de moord op Dr. Martin Luther King in 1968, en Los Angeles in 1992. Afgezien van de gruwelijke manier waarop blank Amerika meer geschokt lijkt te zijn door de vernietiging van winkels en... politiebureaus dan de vernietiging van levens, de onoprechtheid van deze hernieuwde zorg voor zwarte buurten is overduidelijk. Het lijkt alleen te worden geactiveerd wanneer een zwarte persoon een steen oppakt. Zwarte buurten zijn platgewalst en gebombardeerd, tot de grond afgebrand en giftig gemaakt voor degenen die erin wonen. Als je daar niet meer om geeft dan om een ​​doelwit, dan kan het je helemaal niets schelen.