De Women's March inspireerde me om ooit naar kantoor te rennen

Ik kan niet verwachten dat politici wetgeving maken om de loonkloof te dichten, vrouwen reproductieve rechten toe te kennen en seksueel geweld en intimidatie te bestrijden; Ik moet het zelf doen.

Salma Elsayed zit in de 12e klas op... The Young Women's Leadership School of Astoria in Queens, New York. Vorig jaar vroegen we haar om met ons mee te doen aan de Women's March 2018 en te vertellen hoe het wandelen met zulke machtige mensen haar inspireerde om een ​​aantal hele grote volgende stappen te zetten. Dit is wat ze te zeggen had...

Ik heb altijd van protesten gehouden omdat ik weet wat een belangrijke stap ze zijn om echte verandering teweeg te brengen. Dus toen ik hoorde dat er een mogelijkheid was om mee te gaan Zeventien naar de NYC Women's March, ik greep de kans. Ik ben er altijd trots op geweest Amerikaan te zijn vanwege de verschillende rechten die ik geniet. Het afgelopen jaar heb ik echter het gevoel gehad dat veel van mijn rechten en die van mijn mede-Amerikanen worden bedreigd door het inreisverbod van president Trump, de terugtrekking uit het akkoord van Parijs, terugdraaiing van de reproductieve rechten van vrouwen, beëindiging van de DACA, meerdere pogingen om de Affordable Care Act te beëindigen en de recente belastingwet die mijn staat van New York onevenredig zwaar treft York. Zijn acties en retoriek tegen veel minderheden hebben me bang gemaakt voor welke andere maatregelen zijn regering zal nemen tegen gemarginaliseerde gemeenschappen, waarvan ik er veel deel uitmaakt. Toen ik op zaterdag marcheerde, liep ik niet om "de historische mijlpalen en het ongekende economische succes te vieren", zoals onze President zo welsprekend gezegd, maar om te vechten tegen het onverdraagzame beleid van zijn regering en voor mijn rechten als moslim Amerikaanse vrouw.

Zoals elk weekenduitje in New York City, begon mijn reis met een vertraagde trein. Toen ik eindelijk op Times Square aankwam, werd ik verwelkomd door groepen mensen met roze hoeden en posters. Ik zag borden voor de #MeToo- en Black Lives Matter-bewegingen, pleitbezorgers voor reproductieve rechten en de LGBTQ-gemeenschap, evenals mensen die zich uitspraken tegen islamofobie.

Getty Images

Zodra ik de Press Area betrad, maakte ik kennis met mijn mede-activisten. Sara Nunez Mejia, een New Yorker uit the Garifuna-coalitie, zei dat ze de mars bijwoonde, zodat "onze stemmen worden gehoord... we maken deel uit van het planningsproces en de wetgeving als het gaat om vrouwenrechten.” Volgens de Rutgers Eagleton Institute in de politiek, is minder dan 26% van de vrouwen betrokken bij de staats- en federale politiek. Onze zorgen worden grotendeels genegeerd omdat er niet genoeg van ons in de politiek zijn om ervoor te zorgen dat die er zijn wetgeving om vrouwen te beschermen, hen gelijke economische toegang te geven en ervoor te zorgen dat onze rechten niet worden geschonden bij.

Mark Loomis uit Connecticut, die met zijn kleinzoon kwam, herhaalde de gevoelens van mevrouw Mejia: "Ik geloof dat alles in de regering zou van de ene op de andere dag een stuk beter worden als we konden beginnen met het opruimen van de oude blanke mannen en meer mensen van kleur en vrouwen binnen zouden krijgen kantoor."

Salma Elsayed

Bij de tussentijdse verkiezingen van 2018 hebben we meer vrouwen nodig die zich kandidaat stellen en gestemd worden. Helaas wordt ik in november pas 17, maar ik zal de vrouwen in mijn gemeenschap nog steeds aanmoedigen om op vrouwelijke politici te stemmen die onze kwesties in de regering zullen vertegenwoordigen. Veel mensen in mijn gemeenschap zijn niet op de hoogte van onze lokale verkiezingen, die ik hoop te veranderen.

Ik was overweldigd door de sprekers en de 200.000 demonstranten die kwamen opdagen. Toen de mars begon, zongen we, zongen Gwen Stefani's "Hollaback Girl" en juichten. Ik heb zoveel andere jonge meisjes en jongens, millennials en senioren ontmoet en gesproken.

De protesten die ik het afgelopen jaar heb bijgewoond, hebben mijn carrièreambities veranderd. Ondanks dat ik een fervent feministe ben met een passie voor politiek, heb ik er nooit aan gedacht om kandidaat te worden als een mogelijkheid voor mijn toekomst. Maar na deze mars realiseer ik me dat ik niet van politici kan verwachten dat ze wetgeving maken om de loonkloof te dichten, vrouwen reproductieve rechten toe te kennen en seksueel geweld en intimidatie te bestrijden; Ik moet het zelf doen. Ik wens dat andere meisjes zich net zo machtig voelen als ik om naar kantoor te rennen. Toen ik de Women's March verliet, vertrok ik met een hernieuwd gevoel van eenheid en hoop. Ik hoop dat als ik volgend jaar terugkom, dat niet is omdat er meer van mijn rechten zijn afgenomen.