2Sep
Seventeen kiest producten waarvan we denken dat je ze het meest zult waarderen. We kunnen commissie verdienen via de links op deze pagina.
Op de openingsdag van de spiritweek van mijn school liep ik langs talloze meisjes die waren uitgedost in oversized t-shirts, schelpenkettingen en scrunchies. Hydroflasks staken uit hun identieke Fjallraven Kanken-rugzakken. Deze meisjes waren verkleed in de stijl van een VSCO-meisje, maar ze zijn, werd mij verzekerd, ironisch gekleed op deze manier.
In de zomer kwam er een nieuw merk tiener uit TikTok: Meet the VSCO meisje. Naast haar zeer strikte dresscode, zegt een VSCO-meisje graag "sksksksk" (letters die vaak worden gebruikt bij een keyboard-smash). Ze staat ook bekend om het invoegen van "en ik oop" in alle gesprekken, en ze heeft misschien een "red de schildpadden" Instagram-bijschrift op meer dan een paar vuur-selfies. Ze is milieubewust en een groot voorstander van metalen rietjes.
Dus waarom wordt dit soort meisje dan, ondanks het feit dat ze bruisend is en probeert haar ecologische voetafdruk te verkleinen, zo genadeloos bespot door internet? Waarom vinden meisjes die voorheen scrunchies of grote t-shirts droegen nieuwe esthetiek in de hoop de VSCO-vereniging te vermijden? Wat ik zeg is: verdienen VSCO-meisjes beter?
Want, tbh, er is niets inherent mis met het leuk vinden van scrunchies. Ik zou zelfs zo ver willen gaan om te zeggen dat iedereen zich zou moeten inspannen om minder plastic rietjes te gebruiken, en grote t-shirts zijn enorm comfortabel. Dus is deze minachting voor het VSCO-stereotype (dat wordt bestendigd door vele wrede memes en algemene sociale spot) gewoon een ander excuus om meisjes te schande te maken?
Daarom vroeg ik een paar tieners wat ze echt vonden van de VSCO-girl-rage en de terugslag ervan. Dit is wat ze te zeggen hadden...
"Ik denk dat wanneer er een gezamenlijke campagne is om vrouwen categorisch te bespotten, we ons moeten afvragen welke rol vrouwenhaat speelt. Ik denk dat we de neiging hebben om vrouwen niet zo serieus te nemen als het gaat om de dingen die ze leuk vinden en waar ze om geven. We zien ze als oppervlakkig en conformistisch. De meisjesmeme van VSCO is in wezen een karikatuur van de frivoliteit van jonge, blanke vrouwen uit de middenklasse.
Aan de andere kant hebben mensen een heel unieke relatie met virale internetinhoud. De VSCO-meisjestrend is geen product van pure minachting - het is een mengeling van oordeel en bewondering. De grens tussen waar we om lachen en wat we nastreven is vaag. Sinds de opkomst van de trend, heb ik gedurfdere en meer flagrante aantrekken van scrunchies en het dragen van Hydroflasks gezien. Het VSCO-meisje is een leuk personage om te verkleden, te imiteren. We haten haar niet. Of als we dat doen, houden we net zoveel van haar. Dit betekent natuurlijk niet noodzakelijkerwijs dat het een gezond of vriendelijk archetype is om te bestendigen, alleen dat de spot niet zo duidelijk is.
Het spreekt voor zich dat meisjes een betere vertegenwoordiging in alle media verdienen - vertegenwoordiging die een positief zelfbeeld en zelfexpressie ondersteunt. Maar de TikTok-gemeenschap is niemand iets verschuldigd. Het is geen monoliet en het is niet gebonden aan enige morele code. De bewijslast ligt echt bij televisie, film en nieuwsmedia - de cultuurmakers.
Ik denk dat de VSCO-meisjestrend ook duidelijk maakt dat jonge mensen wanhopig op zoek zijn naar een taal om over klasse te praten - om te praten over statussymbolen, tekens van het middeninkomen zijn, en de waargenomen kleinzieligheid van sociale doelen zoals 'het redden van de schildpadden'. Ik hoop dat we een betere taal vinden voor deze discussies dan 'sksksksksk.'" —Abigail Sylvor Greenberg, 17 jaar
"Mensen denken dat VSCO-meisjes deze zomer zijn ontstaan, maar echt het VSCO-meisjesmerk bestaat al eeuwen. Ik kan me herinneren dat ik in 2013 op zomerkamp ging en iedereen droeg grote t-shirts en had roestvrijstalen waterflessen.
Nu zorgden TikTok-memes over VSCO-meisjes ervoor dat degenen die oorspronkelijk deze esthetiek hadden, zich meer zelfbewust voelden, en dat culmineerde erin dat ze zich enigszins of helemaal distantieerden. Een deel ervan is belachelijk - ik denk niet dat ik ooit iemand in het echt heb gezien die de schildpadden wilde redden met metalen rietjes.
Het is ook niet meer grappig. Het is overdreven en het discours eromheen is niet uitgebreid, dus we blijven dezelfde vermoeide grappen krijgen." —Chloe Alto, 16
"Als ik erover nadenk, heb ik nog nooit een VSCO-meisje ontmoet. Natuurlijk heb ik ze overal op mijn sociale media-accounts gezien, maar ik heb er nooit echt contact mee gehad of met iemand gesproken. Toch zijn ze overal. Mensen spotten met het stereotype van het eigenzinnige, scrunchie-dragende, hydroflask-dragende VSCO-meisje zonder echt te overwegen dat er echte mensen achter dit stereotype zitten.
Ik ben me gaan realiseren dat de korte maar alomtegenwoordige obsessie van onze generatie met deze meisjes de angst weerspiegelt die volwassenen en onderzoekers hebben over sociale media en het effect ervan op tieners. De obsessie biedt niet alleen een weergave van het bijenkorfachtige karakter van sociale media, maar het is een besef van de angst voor cyberintimidatie, aangezien meisjes op een extreem brede manier worden bespot vanwege hun belangen schaal." -Rachel Schreiber, 16 jaar
"Wat begon als een trend is nu een enorme meme geworden. Sommige mensen omarmen de titel 'VSCO-meisje', terwijl anderen het voor de grap gebruiken. Het is een genoegzame meme geworden dat mensen zich verkleden als VSCO-meisjes en hun vocabulaire een dag lang nabootsen.
Het internet overdreef de veranderingen in mode en trends en maakte het iets dat mensen als dwaas beschouwen. 20 scrunchies op je arm dragen is gewoon belachelijk. Soms brengt internet trends zo extreem dat ze niet langer redelijk zijn." —Anna Falcone, 17 jaar
Met dank aan Sasha Tucker
Sasha Tucker, 16, zit op de middelbare school op de Brearley School in Manhattan. Ze is ook de hoofdredacteur van haar maandelijkse schoolkrant, The Zephyr. Elke tijd die ze niet aan de krant besteedt, wordt besteed aan technisch theater. Op het moment dat ze dit schrijft, leidt ze een productie van The Importance of Being Earnest.